Στα πολυπαραγοντικά προβλήματα της Δικαιοσύνης και της πολιτικής οφείλεται το δικαστικό αποτέλεσμα που προκάλεσε αίσθηση, με την απαλλαγή όλων όσοι κάθισαν στο εδώλιο για το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία του γερμανικού κολοσσού της Siemens. H παραγραφή αδικημάτων που βάρυνε τους κατηγορουμένους, πρωτοκλασάτα στελέχη της μητρικής εταιρείας, Γερμανούς υπηκόους που δικάστηκαν στην Ελλάδα, υψηλόβαθμα στελέχη της θυγατρικής στη χώρα μας και αντίστοιχα στελέχη του ΟΤΕ σήμανε το τέλος μιας δικαστικής και πολιτικής διαδρομής της υπόθεσης που ξεπέρασε τα 20 χρόνια.
Η δικαστική έρευνα για τα μαύρα ταμεία της γερμανικής εταιρείας ξεκίνησε το 2006, και η δικαστική διαδικασία μέχρι την προ ημερών απαλλαγή όλων των εμπλεκομένων διήρκεσε 16 ολόκληρα χρόνια. Παράλληλα, σε πολιτικό επίπεδο η συγκεκριμένη υπόθεση προκάλεσε για χρόνια σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση, κυριάρχησε σε προεκλογικές περιόδους, σηματοδότησε σκληρές κόντρες μέσα και έξω από τη Βουλή, και διερευνήθηκε κοινοβουλευτικά με τη σύσταση προβλεπόμενων από το Σύνταγμα επιτροπών.
Μόνον ο Τσουκάτος
Από τις βαριές καταγγελίες που κατά καιρούς ειπώθηκαν δημόσια, για πολιτικό χρήμα, χρηματισμούς πολιτικών και άλλων παραγόντων του δημοσίου βίου, το μόνο που απεδείχθη δικαστικά ήταν η παραδοχή του Θεόδωρου Τσουκάτου, ισχυρού πολιτικού άνδρα σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος είχε υποστηρίξει από την αρχή ότι πήρε χρήματα από τη Siemens για το κομματικό ταμείο και όχι για την τσέπη του. Πέραν τούτου, ακόμα και για τις δωροδοκίες στελεχών του ΟΤΕ, κατά τη δικαστική απόφαση που εκδόθηκε τελεσίδικα από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων για τη Siemens δεν αποδείχθηκε μετά βεβαιότητος πόσα πήραν και με ποιον τρόπο.
Η περίπτωση της Siemens, που προκάλεσε την παρέμβαση και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου, δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα. Τις τελευταίες δεκαετίες, όπου στη χώρα μας σκάνδαλα κυρίως οικονομικής φύσεως κυριαρχούν στις αντιπαραθέσεις των κομμάτων και φθάνουν στη Δικαιοσύνη είτε απευθείας είτε μετά από προανακριτικές επιτροπές στη Βουλή, αποφάσεις σαν αυτή της Siemens με γενική απαλλαγή –είτε λόγω παραγραφής είτε γιατί οι κατηγορίες δεν αποδείχθηκαν– δυστυχώς υπάρχουν πολλές.
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει σκάνδαλο που να μην προσέλαβε κατά καιρούς έντονη πολιτική χροιά, που μην να ποινικοποιήθηκε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και να μην κατέληξε σε μαζικές απαλλαγές. Τα παραδείγματα πολλά.
Υπόθεση «Σοφοκλέους»
Η μεγάλη υπόθεση που αφορούσε χρηματιστηριακές δραστηριότητες κατά τη χρυσή εποχή του Χρηματιστηρίου απασχόλησε επί χρόνια τις δικαστικές αρχές, με ανακρίσεις, δίκες επί δικών και λοιπά, και τελικώς κατέληξε στην απαλλαγή όλων των εμπλεκομένων.
Δικαστικές υποθέσεις που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον και είχαν έντονη πολιτική χροιά, κατέληξαν σε μαζικές απαλλαγές.
Η έρευνα για το Χρηματιστήριο ξεκίνησε από τον σημερινό αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημήτρη Ασπρογέρακα, ασκήθηκαν βαριές ποινικές διώξεις για σωρεία αδικημάτων και το 2018 έπεσε η αυλαία (μετά από 18 ολόκληρα χρόνια) με την πλήρη απαλλαγή όλων, επιχειρηματιών και χρηματιστών.
«Ιερές» απαλλαγές
Το ίδιο έγινε και με την υπόθεση του Βατοπεδίου. Μια υπόθεση που βρέθηκε στο επίκεντρο σκληρότατης πολιτικής αντιπαράθεσης, με ενοχοποιήσεις πολιτικών και του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου, Εφραίμ, που πήγε και φυλακή, και άλλων στελεχών αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.
Διώξεις βαριές, ανακρίσεις, δίκες και τελικώς δικαστικά όσα κατά καιρούς καταγγέλθηκαν για παράνομες ανταλλαγές δημοσίων εκτάσεων και λοιπά δεν επιβεβαιώθηκαν, με αποτέλεσμα την πλήρη απαλλαγή όσων βρέθηκαν κατηγορούμενοι.
Να σημειωθεί εδώ ότι σε πολλές τέτοιες υποθέσεις που διογκώθηκαν ή ήταν πραγματικά σκάνδαλα, η παραγραφή και το κλείσιμο της υπόθεσης έγινε και με νομοθετικές ρυθμίσεις, που άλλαξαν κατά καιρούς το ποινικό περιβάλλον, κάνοντας κακουργήματα, πλημμελήματα, ή επιφέροντας άλλες σημαντικές αλλαγές που δεσμεύουν τα δικαστήρια, τα οποία δεν μπορούσαν να προχωρήσουν σε καταδίκες.
Τράπεζες και εξοπλισμοί
Η υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που είχε απασχολήσει τη Δικαιοσύνη για χρόνια, και την πολιτική αντιπαράθεση επίσης, έκλεισε, για παράδειγμα, στα βασικά αδικήματα, όταν ο νόμος άλλαξε και πήγαν περίπατο κατηγορίες, όπως η απιστία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Χωρίς καταδίκες, είτε λόγω παραγραφής είτε λόγω νομοθετικών μεταβολών, κατέληξαν σε μη επιβολή ποινών και άλλες υποθέσεις, όπως σημαντικές δικογραφίες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, που απασχόλησαν τη Δικαιοσύνη μετά το 2005, αλλά και τα λεγόμενα «γαλάζια ομόλογα» με τα Ταμεία, που και αυτή η υπόθεση κατέληξε σε απαλλαγή των προέδρων ασφαλιστικών ταμείων και τραπεζικών στελεχών που είχαν αντιμετωπίσει κατηγορίες για απάτη, απιστία και εγκληματική οργάνωση.
Συμπέρασμα: Oι παθογένειες της Δικαιοσύνης που αργεί και οι πολιτικές φούσκες που κατά καιρούς δημιουργούνται για σκανδαλώδεις υποθέσεις οδηγούν σε ατιμωρησίες προκαλώντας το αίσθημα δικαιοσύνης των πολιτών, εκθέτουν τη Δικαιοσύνη σε κριτική περί μη απόδοσης δικαιοσύνης, και την πολιτική για πρακτικές που κινούνται στα όρια της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.