«Έβλεπες αυτά τα μαύρα μπαλόνια να ανεβαίνουν στον ουρανό και σε έπιαναν τα κλάματα χωρίς να το καταλάβεις. Άνοιγαν τα μάτια, έτρεχαν σαν βρύσες, ανατρίχιαζες και προσπαθούσες να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει: Γιατί είμαι εγώ εδώ; Γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα;»
Η 25χρονη ασκούμενη δικηγόρος Ιωάννα Καλογήρου βρέθηκε το περασμένο Σάββατο στην πλατεία Συντάγματος. «Πήγα στη διαδήλωση – ήταν θρήνος. Παιδιά στην ηλικία μου χάθηκαν άδικα», λέει και σημειώνει ότι εδώ και μέρες έχει έναν τεράστιο κόμπο στο στομάχι και στο λαιμό, καθώς «δεν ξέρεις τι ξημερώνει». Για να προσθέσει: «Είναι απίστευτη η οργή που σου δημιουργεί αυτό το αίσθημα της αμέλειας και της ευθυνοφοβίας».
Το μήνυμα που θέλησε να περάσει με την παρουσία της στην πλατεία Συντάγματος ήταν το εξής: «Τέλος στην ανοχή, στην μη ανάληψη ευθυνών. Δεν θα ανεχτούμε άλλο την ανευθυνότητα και την αδιαφορία σε βάρος του μέλλοντός μας και –πλέον- σε βάρος των ζωών μας».
Η Ιωάννα συμπληρώνει ότι ταυτίστηκε με τα θύματα, καθώς «θα μπορούσε να είναι ο καθένας: ο φίλος, η οικογένεια, ο οποιοσδήποτε».
«Μπορεί να μην ήταν στα θύματα κάποιος γνωστός μου, εξακολουθείς όμως να θρήνεις για τους συμπολίτες μας που χάθηκαν με τον πιο μάταιο τρόπο. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε κι αυτό δημιουργεί απίστευτο τρόμο: Να μην έχεις καν την άνεση και την εμπιστοσύνη να χρησιμοποιείς τα μέσα για να πας από τη μία πόλη στην άλλη».
«Στόχος μου είναι να φύγω όσο το δυνατόν νωρίτερα»
«Μετά το περιστατικό στα Τέμπη, νιώθεις -ειδικά αν έχεις βρεθεί σε αυτό το τρένο- με πολύ δυνατό τρόπο, πόσο λίγο μετράει η ζωή μας στην πραγματικότητα. Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς, ο καθένας από εμας», δηλώνει στην «Κ» ο 21χρονος φοιτητής στη Νομική Αθηνών Γιώργος Πασσάς και υπογραμμίζει: «Όταν το πρόβλημα έρχεται στην πόρτα σου και μπορείς να ταυτιστείς με τον παθόντα, σε χτυπάει πιο δυνατά».
Ο Γιώργος πήγε στη διαδήλωση της περασμένης Κυριακής στο Σύνταγμα. Γιατί ένιωσε αυτή την ανάγκη; «Ήταν ένα ανάμεικτο συναίσθημα οργής και αποστροφής, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα – το τι έβγαινε από τις έρευνες και πώς η κυβέρνηση χειρίστηκε επικοινωνιακά το θέμα», λέει και επισημαίνει: «Στο δρόμο με οδήγησε η απογοήτευση μου προς όλους».
«Το κράτος θεωρώ ότι δεν μας προσέχει. Κι αυτο δεν αφορά μόνο σε νέα παιδιά, αλλά σε μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα που μετακινείται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Είναι πολύ συγκεκριμένοι αυτοί που θα κάνουν με τρένο το ταξίδι Αθήνα-Θεσσαλονίκη και θεωρώ ότι πολλές φορές αυτοί είναι “στο φτύσιμο”. Αν αφορούσε σε πιο εύρωστες κοινωνικές ομάδες, δεν υπήρχε περίπτωση το σιδηροδρομικό δίκτυο να είναι στην κατάσταση που είναι», σημειώνει.
Λίγες ημέρες μετά την τραγωδία, ο 21χρονος ανάρτησε ένα κείμενο στο Facebook, γνωστοποιώντας την απόφαση του να μην ψηφίσει στις προσεχείς εκλογές. «Η λογική μου δεν είναι αφοριστική, δεν πιστεύω ότι θα σταλεί κάποιο πολιτικό μήνυμα στο σύστημα, ούτως ή άλλως τα λευκά, τα άκυρα και η αποχή δεν έχουν κανέναν πρακτικό αντίκτυπο», τονίζει για να συμπληρώσει ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στα δύο κόμματα εξουσίας και στους προέδρους τους κι από τα μικρότερα κόμματα δεν υπάρχει κάποιο που να τον εκφράζει.
Ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί ότι η τραγωδία των Τεμπών έβγαλε στην επιφάνεια μία λανθάνουσα απογοήτευση της γενιάς του και τη διάθεση πολλών να φύγουν από τη χώρα, υπογραμμίζοντας παράλληλα την έντονη επαγγελματική ανασφάλεια: «Είναι συνδυασμός: λίγα χρήματα, υψηλό κόστος ζωής. Στόχος μου είναι να φύγω όσο το δυνατόν νωρίτερα για να γυρίσω ενδεχομένως στο μέλλον, από άλλη θέση».
«Θα μπορούσα να είμαι κι εγώ ανάμεσα στους νεκρούς»
«Ένιωσα την ανάγκη να είμαι δίπλα στους ανθρώπους που κατέβηκαν στο Σύνταγμα για να εκφράσουν το πένθος και τη διαμαρτυρία τους γιατί θα μπορούσα να ήμουν εγώ ανάμεσα στους νεκρούς, θα μπορούσες να είσαι εσύ, θα μπορούσαν να είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας», αναφέρει η 25χρονη, Κωνσταντίνα Αλεφαντινού, σπουδάστρια δραματικής σχολής, η οποία συμμετέχει και στο συντονιστικό της κατάληψης του Τσίλερ.
Η Κωνσταντίνα πήγε στη συγκέντρωση της Κυριακής στο Σύνταγμα: «Η δυναμική ήταν τεράστια καθώς κατέβηκαν σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, καταλήψεις καλλιτεχνών, πολιτικές οργανώσεις. Δημιούργησαν ένα τεράστιο κύμα και άφησαν να πετάξουν μαύρα μπαλόνια στον ουρανό προς τιμή των νεκρών, την ίδια στιγμή που τα ΜΑΤ επιτέθηκαν σε όσους διαδήλωναν ειρηνικά, παραβλέποντας ότι υπήρχαν και μικρά παιδιά».
Η ίδια υπογραμμίζει: «Αν με ρωτάτε εάν αισθάνομαι ασφαλής στη χώρα μου θα σας πω ένα μεγάλο όχι. Ακόμα μια φορά φαίνεται πως η ανθρώπινη ζωή δεν μετράει μπροστά στα κέρδη των εταιρειών. Η γύμνια του κράτους και η απαξίωση του με κάνει να αισθάνομαι ευάλωτη και να θέλω να εγκαταλείψω τη χώρα. Θέλω όμως από την άλλη να αγωνιστώ ενάντια στην αδικία και τη διαφθορά και αισθάνομαι πως όλοι έχουμε χρέος να το κάνουμε αυτό. Οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά μονάχα όταν τους ξεχνάς και οι νεκροί στα Τέμπη δεν πρέπει να βυθιστούν στη λήθη. Δεν πρέπει να σωπάσει κανείς.
«Ένα τεράστιο “γιατί’»
Ο 21χρονος φοιτητής της Νομικής Άγγελος Πέτροβας δεν μπόρεσε να πάει σε κάποια από τις διαδηλώσεις λόγω ενός προβλήματος υγείας, αλλά είχε κάθε πρόθεση να το κάνει, εκτιμώντας ότι η κοινή γνώμη ταυτίστηκε με τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών: «Όλο αυτό το κόστος σε ανθρώπινες ζωές ήρθε πολύ εύκολα, τζάμπα έγινε αυτό το δυστύχημα, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο “γιατί” σε ολόκληρη την κοινωνία, όχι μόνο εμάς τους νέους, αλλά σε όλους τους ανθρώπους – όλοι είμαστε σκασμένοι».
«Τη γραμμή αυτή την έχουμε πάρει όλοι, πολλές φορές. Εγώ μόνο, πέντε φορές τον περασμένο χρόνο. Αν δεν ήμουν άρρωστος, σχεδίαζα να πάω στη Θεσσαλονίκη. Θα ήμουν στο τρένο της επιστροφής», υπογραμμίζει.
Και προσθέτει πως «έχουμε καταλάβει ότι στη χώρα δυσλειτουργούν πολλά πράγματα, αλλά ακόμα κι αυτό έχει κάποια όρια, δεν είναι δυνατόν να μην είμαστε σίγουροι ότι το τρένο θα φτάσει. Δεν υπήρχε κάτι το τρομερό, ένας ισχυρός σεισμός για παράδειγμα. Να φεύγεις όμως να πας στη δουλειά σου, στο σπίτι σου, αυτό παραπάει. Δεν γίνεται αυτό να συνεχιστεί, βασικά δεν έπρεπε καν να συμβεί. Είναι κάτι που ούτε μπορεί να ξεπεραστεί, ούτε να συγχωρεθεί».
«Δεν αντέχουμε άλλο την κοροϊδία»
«Πήγα την Παρασκευή σε δύο διαδηλώσεις και γενικά σε μία σειρά διαδηλώσεων», αναφέρει στην «Κ» ο 22χρονος φοιτητής της Φιλοσοφικής, Φοίβος Ζαντές.
«Το πρώτο και βασικό συναίσθημα που με οδήγησε να πάω σε διαδηλώσεις ήταν η οργή – όταν υπάρχει ένα τόσο τραγικό δυστύχημα, περισσεύει η οργή. Αυτό μας δημιουργεί έναν λόγο να κάνουμε κι εμείς κάτι – να βγούμε στους δρόμους, να κάνουμε πράγματα στη σχολή μας ή στην κοινωνία. Θέλουμε αυτή η οργή να γίνει δύναμη ανατροπής», σημειώνει ο 22χρονος ο οποίος είναι και εκλεγμένος Γραμματέας στο Διοικητικό Συμβούλιο της Φιλοσοφικής.
«Η γενιά μου είναι από τις πιο μορφωμένες γενιές και κάνουμε τα πάντα ώστε να μορφωθούμε. Ενώ έχουμε μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ένα σωρό γνώσεις κι εμπειρίες, αναγκαζόμαστε να δουλέψουμε σε 2-3 δουλειές ταυτόχρονα και την ίδια ώρα μας κοροϊδεύουν. Άρα όλο αυτό που γίνεται αυτή την ώρα είναι οργή».
Κάνει λόγο για κοροϊδία και εκφράζει έντονη απογοήτευση καθώς «έχουμε χάσει εννέα συμφοιτητές μας στο ΑΠΘ και η υπουργός Παιδείας δεν έχει πει τίποτα». Και προσθέτει: «Στη Φιλοσοφική είχαμε κάνει μια δράση, ζητήσαμε συντήρηση του κτιρίου με 500 υπόγραφες. Η θέρμανση έχει να συντηρηθεί από το 1987 και όμως το υπουργείο Παιδείας μας αγνόησε…».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr