«Χρειάστηκαν πολλές αφετηρίες στη ζωή μου και κάθε εμπόδιο να φέρνει μια νέα αρχή», αναφέρει με συγκίνηση η Ρεβέκκα Γκολφινοπούλου. Πάνω από δύο δεκαετίες η 42χρονη Ρεβέκκα παλεύει με τη χρόνια ασθένειά της, πάσχει από γενικευμένη μυασθένεια Gravis, και τα καταφέρνει να την αντιμετωπίζει αντικρίζοντάς την κατάματα κάνοντας αυτό που αγαπά: εγκατέλειψε τις σπουδές δημοσιογραφίας αρχικά, κατόπιν την οικογενειακή της επιχείρηση, σπούδασε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τώρα ετοιμάζεται για διδακτορικό πάνω στη διάγνωση των χρόνιων παθήσεων.
«Υπάρχει δρόμος για τις γυναίκες – όχι για να δείξουν την επιστημονική τους αξία μέσα στα ΑΕΙ, αυτή την δείχνουν κάθε μέρα. Ο αγώνας είναι για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ορθώνονται λόγω των στερεοτυπικών αντιλήψεων στην ελληνική κοινωνία αλλά και των δυσκολιών να συγκεράσουν οικογένεια και καριέρα», παρατηρεί στην «Κ» η κ. Σοφία Μαυρίκου, επίκουρη καθηγήτρια του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του ιδρύματος. Η κ. Μαυρίκου μαζί με τον πρύτανη του Γεωπονικού Σπύρο Κίντζιο θα εποπτεύσουν το διδακτορικό της Ρεβέκκας. Η επιτροπή οργάνωσε ημερίδα με τίτλο «Φύλο και κοινωνία», με δυναμικές γυναίκες να «φωτίζουν» τις δυσκολίες της διαδρομής τους, στέλνοντας ένα μήνυμα σε μια κοινωνία με ισχυρά, ακόμη, στερεότυπα. Ενδεικτικά, οι γυναίκες στον χώρο των πανεπιστημίων είναι μειοψηφία. Με βάση τα τελευταία δεδομένα της Eurostat, η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανδρών διδασκόντων (63,36%) –μετά την Ελβετία– στην Ευρώπη, αρκετά υψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος υπολογίζεται σε 56,43%.
«Πρέπει να πιστεύουμε ότι τα όνειρά μας θα γίνουν αληθινά και να παίρνουμε δύναμη από αυτό. Η αναπηρία είναι να δίνεις σε καθημερινή βάση έναν αγώνα. Ανισο πολλές φορές, αλλά αγώνα. Για αποδοχή, για ισότητα, για επιβίωση. Εναν αγώνα που ξεκινάει συχνά από μικρή ηλικία, συχνά από το σπίτι που θέλουν να σε προστατεύσουν από περίεργα βλέμματα, από δύσκολες καταστάσεις. Ομως αυτό μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα, να οδηγήσει σε μια εσωστρέφεια, σε έναν κοινωνικό αυτο-αποκλεισμό. Προσωπικά, θεωρώ πως την αναπηρία οφείλουμε να την σεβαστούμε, να την υπερασπιστούμε και κυρίως να την αναδείξουμε και να την προβάλλουμε. Τα ΑμεΑ και ειδικά οι γυναίκες ΑμεΑ ξέρουμε μέσα μας ότι υπάρχουν λιγότερες ευκαιρίες για αποδοχή και αναγνώριση. Θα είναι λιγότερες οι φορές στη ζωή μας που ένας εργοδότης θα δεχτεί να μας προσλάβει, που θα δοθεί μια ευκαιρία να αναδείξουμε τις ικανότητές μας», αναφέρει η Ρεβέκκα.
«Ζούμε σε έναν αμιγώς ανδροκρατούμενο επαγγελματικό στίβο», παρατηρεί από την πλευρά της η κ. Χριστίνα Λεγάκι. Η ίδια με σχεδόν 40 χρόνια καριέρας στον αγροτικό τομέα –έφθασε στη θέση της διευθύνουσας συμβούλου μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες σπόρων στην Ελλάδα–, και όπως τονίζει, «στο εταιρικό κομμάτι του γεωργικού τομέα οι γυναίκες είναι πολύ λιγότερες από τους άνδρες, συγκριτικά και με άλλους τομείς. Αναρωτιέμαι για τους λόγους. Μήπως οι γυναίκες δεν είναι καλές στις διαπραγματεύσεις; Μήπως δεν έχουν γνώσεις; Μήπως επειδή δεν μπορούν να πιουν τσίπουρο με τους παραγωγούς, δηλαδή να διασκεδάσουν μαζί τους, για να κλείσουν μία συμφωνία; Οχι. Πίσω από αυτά τα ρητορικά ερωτήματα κρύβεται η διαιώνιση των στερεοτύπων».
«Ξεκίνησα στη φαρμακευτική βιομηχανία και τον Οκτώβριο του 1999 ίδρυσα τη δική μου εταιρεία με κεφάλαιο τον εαυτό μου και μία εργαζόμενη. Στην αρχή εστίασα σε πελάτες από την Ευρώπη, σήμερα η εταιρεία έχει περίπου 80 εργαζομένους, όλους με πτυχία και υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα», παρατηρεί από την πλευρά της στην «Κ» η κ. Ιωάννα Κούκη, η οποία είναι πρόεδρος στο The Hellenic BioCluster (HBio), τον πρώτο κόμβο στην Ελλάδα από τον κλάδο των βιοεπιστημών, στον οποίο μετέχουν εταιρείες έντασης γνώσης και εμβληματικά ερευνητικά ιδρύματα με σχετικό αντικείμενο. «Ομολογώ ότι δεν συνάντησα δυσκολίες λόγω φύλου. Γνωρίζω ναι, υπάρχουν στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία, και κατ’ επέκταση στις επιχειρήσεις. Το θέμα είναι πόσο τους δίνεις βάρος, πόσο ασχολείσαι μαζί τους. Εάν θέλει μία γυναίκα να κάνει καριέρα μπορεί να τα καταφέρει, φτάνει να πιστεύει στις δυνάμεις της», τονίζει η ίδια.
«Πηγή δύναμης»
Οπως λέει η Ρεβέκκα Γκολφινοπούλου, «όλοι πρέπει να βρουν μια πηγή δύναμης. Πρέπει όλες οι γυναίκες και όλα τα άτομα με αναπηρία ή που έρχονται αντιμέτωπα με μια χρόνια νόσο, να καταλάβουν ότι έχουμε απίστευτη δύναμη μέσα μας και απλά να συνεχίζουμε».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr