Επιφυλάξεις σχετικά με την απόφαση της πολιτείας να «κλείσει» το ΟΑΚΑ και το ποδηλατοδρόμιο λόγω ζητημάτων που εντοπίστηκαν στα στέγαστρά τους εκφράζουν μηχανικοί, ειδικευμένοι σε μεταλλικές κατασκευές. Οσοι από αυτούς συμμετείχαν στον σχεδιασμό και την κατασκευή του στεγάστρου του ΟΑΚΑ εκτιμούν ότι είναι δύσκολο να απολέσει τη στατική του επάρκεια απλά και μόνο από την έλλειψη συντήρησης. Επιφυλάσσονται ωστόσο να τοποθετηθούν επί των ευρημάτων της μελέτης που εκπονήθηκε.
Οι μελέτες για το στέγαστρο του ΟΑΚΑ πραγματοποιήθηκαν το 2001-2003, ενώ η κατασκευή ξεκίνησε τον Μάιο του 2003 και ολοκληρώθηκε στον χρόνο-ρεκόρ των 13 μηνών. Η μελέτη χρειάστηκε αρκετές τροποποιήσεις, καθώς επρόκειτο για ένα ιδιαίτερα σύνθετο έργο και τα απρόβλεπτα που προέκυψαν αρκετά. Ο Φαίδων Καρυδάκης, συνεργάτης του Εργαστηρίου Μεταλλικών Κατασκευών του ΕΜΠ και με εμπειρία δεκαετιών στον σχεδιασμό ανάλογων έργων, συμμετείχε στην ομάδα που έλεγξε τις μελέτες του στεγάστρου του ΟΑΚΑ και παρακολούθησε τα πρώτα στάδια κατασκευής της. «Η μελέτη του Καλατράβα ήταν πρωτοποριακή. Βασίστηκε όμως σε ένα εντυπωσιακό σχέδιο το οποίο στη συνέχεια ειδικευμένοι μηχανικοί έπρεπε να μετατρέψουν σε έργο. Ως αποτέλεσμα, πολλά πράγματα άλλαξαν στην πορεία», εξηγεί. «Εμείς συμμετείχαμε σε μια ομάδα που εργάστηκε υπό συνθήκες τρομερής πίεσης, καθώς δεν υπήρχε χρόνος, ελέγχοντας τις μελέτες. Τελικώς, όταν κατασκευάστηκε ήταν ένα εξαιρετικό έργο, ασφαλές και μέσα στα αποδεκτά όρια των προδιαγραφών της περιόδου».
Η απουσία συντήρησης την 20ετία που ακολούθησε προφανώς δεν βοήθησε. «Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να σας πω είναι πως όταν παραδόθηκε το στέγαστρο υπήρχε ένα πολύ ακριβές εγχειρίδιο για το πώς θα πρέπει να γίνεται ο έλεγχος και η συντήρηση. Ηταν όμως ακριβό στην εφαρμογή του και δεν ακολουθήθηκε. Από τα πολλά που προέβλεπε, το μόνο που έγινε –τουλάχιστον για την πρώτη τριετία– ήταν η τοποθέτηση επιταχυνσιογράφων στα στέγαστρα του ΟΑΚΑ και του ποδηλατοδρομίου. Από την άλλη πλευρά, αν μια κατασκευή είναι σωστή, δεν μπορεί σε 20 χρόνια να είναι ετοιμόρροπη. Δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα που ανακαλύφθηκε τώρα. Υπήρχε κάποιο λάθος στη μελέτη, η μελέτη δεν υλοποιήθηκε σωστά ή εντοπίστηκαν κάποιες φθορές που οδηγούν σε ανεπάρκεια; Νομίζω αυτό είναι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί».
Ο Γιάννης Ερμόπουλος, ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ, συμμετείχε κι αυτός στην ομάδα που επιμελήθηκε το έργο του ελέγχου των μελετών. «Οταν μια μεταλλική κατασκευή δεν συντηρείται όπως πρέπει, οι συνδέσεις υπόκεινται σε κάποια φθορά και η κατασκευή μπορεί να γίνει πιο εύκαμπτη, να ταλαντώνεται περισσότερο, άρα να καταπονείται και περισσότερο», εξηγεί. «Αυτά ισχύουν γενικώς στις μεταλλικές κατασκευές. Αλλά όσον αφορά το στέγαστρο του ΟΑΚΑ, κατά τη γνώμη μου είναι ένα κομψοτέχνημα, μια εξαιρετική κατασκευή, η οποία ελέγχθηκε διεξοδικά από πολλούς μελετητές και θεωρώ ότι είναι επαρκής στατικά, έστω και 20 χρόνια μετά. Δεν θεωρώ ότι μπορεί να καταρρεύσει εξαιτίας μόνον της έλλειψης συντήρησης. Θα πρέπει οπωσδήποτε να δούμε τι ακριβώς αναφέρει η έκθεση των αξιόλογων συναδέλφων μελετητών για να τοποθετηθούμε συγκεκριμένα».
Με την άποψη αυτή συμφωνεί και ο Γιάννης Βάγιας, ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ και πρόεδρος της Εταιρείας Ερευνών Μεταλλικών Εργων. «Εννοείται ότι τα έργα πρέπει να επιθεωρούνται και να συντηρούνται. Για τον λόγο αυτό σε κάθε έργο υπάρχουν οι σχετικές οδηγίες. Οσον αφορά συγκεκριμένα το στέγαστρο του ΟΑΚΑ, θεωρώ ότι οι επιστήμονες που ανέλαβαν τον έλεγχό του είναι αξιόλογοι συνάδελφοι. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν η απόφαση για κλείσιμο του σταδίου ήταν σύσταση των μηχανικών ή πολιτική απόφαση. Αν η μόνη αιτία είναι η αλλαγή των προδιαγραφών στα 20 χρόνια που μεσολάβησαν, αυτός δεν θα έπρεπε να είναι αρκετός λόγος. Το 90% των κτιρίων και των υποδομών γύρω μας κατασκευάστηκε με παλαιότερες προδιαγραφές, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι είναι σήμερα επικίνδυνα».
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, οι μελετητές που πραγματοποίησαν τον έλεγχο στα στέγαστρα για λογαριασμό του ΤΑΙΠΕΔ κλήθηκαν από τη σύμβασή τους, όχι μόνο να ελέγξουν τις κατασκευές, αλλά και να καταλήξουν στην έκδοση (ή μη) πιστοποιητικού στατικής επάρκειας, με βάση τις σημερινές προδιαγραφές ασφαλείας. Με δεδομένη την εξέλιξη των τεχνολογιών, άρα και των προδιαγραφών στα 20 έτη που μεσολάβησαν, η υποχρέωση αυτή ίσως να εξηγεί το αποτέλεσμα.