Οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ περιπλέχθηκαν ακόμη περισσότερο όταν η Γαλλία, η οποία μέχρι τότε στήριζε την υποψηφιότητα της Ελλάδας, άλλαξε στάση ζητώντας να προηγηθεί μια μεταβατική περίοδος προσαρμογής της χώρας στα ευρωπαϊκά οικονομικά δεδομένα, πριν ενταχθεί στην Κοινή Αγορά. Επιπλέον, πολλοί ήταν εκείνοι που ζητούσαν να εξεταστούν από κοινού οι υποψηφιότητες της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
«Οι γαλλικές αυτές σκέψεις δεν είναι τελείως “νέες”. Το θέμα της μεταβατικής περιόδου είχε από πάντα τονισθεί από τους Γάλλους υπευθύνους. Αλλά για πρώτη φορά εμφανίζεται τόσο συγκεκριμένο και με τέτοιες επιπτώσεις. Βέβαια η Γαλλία υποστηρίζει πάντα την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, αλλά πότε; Περιληπτικά, το Παρίσι φαίνεται να απαντά σήμερα: “κάποτε”, και όχι “αμέσως”. Ή τουλάχιστον απαντά: “αργότερα”. Φυσικά τούτο εξαρτάται και από τους ελληνικούς χειρισμούς και αντιδράσεις», παρατηρούσε σχετικά η «Καθημερινή» στις 15 Μαρτίου 1977.
«Το δίλημμα τελικά είναι πολιτικό, αλλά πολιτικό ευρωπαϊκό και όχι εθνικό της κάθε μιας κοινοτικής χώρας. Εκεί, στην πραγματικότητα, θα δοθεί και η ουσιαστική διπλωματική μάχη για την ένταξή μας στις Κοινότητες. Το άνοιγμα προς τη Μεσόγειο σημαίνει και τη μεταφορά του κέντρου βάρους της Κοινής Αγοράς προς Νότο. […] Για τη Γαλλία και την Ιταλία, η μεταφορά του κέντρου βάρους προς Νότο σημαίνει και τη μεγαλύτερη προβολή των προβλημάτων τους. Γιατί ακόμα και η αγροτική πολιτική έγινε και εξυπηρετεί περισσότερο την κτηνοτροφία, δηλαδή τη γεωργία των βορείων χωρών. Η αναμόρφωση της κοινής αγροτικής πολιτικής αν θα γίνει, πρέπει να γίνει υπέρ της φυτικής παραγωγής και των περιοχών του Νότου. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα και αυτό το γνωρίζουν καλά οι περισσότεροι, ακόμα και οι Γάλλοι, που τώρα διαμαρτύρονται για την ελληνική ένταξη», σχολίαζε παρακάτω ο Χρ. Καρανίκας.
Τελικώς, η υποψηφιότητα της Ελλάδας εξετάστηκε αυτοτελώς. Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, ο πρόεδρος του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΟΚ δήλωνε: «Πιστεύω ότι τώρα οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα εισέρχονται σε νέα και πιο αποφασιστική φάση. […] Η Ελλάς διαπραγματεύεται με ανοικτά χαρτιά και δεν προσπαθεί ν’ αγνοήσει προβλήματα, που είναι δυνατόν ν’ ανακύψουν αργότερα».
