Σαφείς οδηγίες προς τις μονάδες ψυχικής υγείας για την υποδοχή των περιστατικών που δέχονται κατόπιν έκδοσης εισαγγελικών εντολών και την όσο το δυνατόν γρηγορότερη αποδέσμευση των αστυνομικών συνοδεία των οποίων φτάνουν στη μονάδα, εξέδωσε ο υφυπουργός Υγείας Δημήτρης Βαρτζόπουλος. Οπως αναφέρεται σε εγκύκλιό του, η πλειονότητα των ατόμων που εισάγονται στα ψυχιατρικά τμήματα κατόπιν έκδοσης εισαγγελικών εντολών, αναζητούνται και εισάγονται συνοδεία αστυνομικών υπαλλήλων. «Προς διαφύλαξη των δικαιωμάτων των προσαγομένων αλλά και την προσήκουσα χρησιμοποίηση του αστυνομικού προσωπικού», όπως τονίζεται στην εγκύκλιο, οι υπεύθυνοι των μονάδων θα πρέπει να φροντίσουν τα εξής:
«Ο εφημερεύων ψυχίατρος να παραλαμβάνει το περιστατικό το ταχύτερο δυνατόν μετά την άφιξη στη νοσηλευτική μονάδα, αποφεύγοντας οιεσδήποτε καθυστερήσεις. O αστυνομικός υπάλληλος να αποδεσμεύεται αμέσως μετά την έναρξη της διαγνωστικής διαδικασίας και οποιαδήποτε μετακίνηση του περιστατικού εντός ή εκτός της νοσηλευτικής μονάδας υποδοχής να γίνεται με δικά της μέσα και ευθύνη». Οπως ανέφεραν στην «Κ» στελέχη του υπουργείου Υγείας, η έκδοση της εγκυκλίου έγινε κατόπιν πολλών και χρονιζόντων αιτημάτων αστυνομικών ενώσεων, που διαμαρτύρονται για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται από τις μονάδες.
Στην Ελλάδα, οι εισαγγελικές εντολές για την ακούσια νοσηλεία ατόμων με ψυχική ασθένεια αποτελεί ένα συχνό φαινόμενο και μαρτυρεί τις δυσλειτουργίες του υφιστάμενου συστήματος υγείας. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ (Mental Health Atlas 2020), ετησίως στην Ελλάδα γίνονται 66,8 εισαγωγές ασθενών ανά 100.000 πληθυσμού στις κλίνες οξέων περιστατικών των ψυχιατρικών νοσοκομείων της χώρας και 237 εισαγωγές ανά 100.000 πληθυσμού στις ψυχιατρικές μονάδες των γενικών νοσοκομείων. Υπολογίζεται δε ότι ποσοστό που ξεπερνά το 50% των εισαγωγών γίνεται κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ε.Ε. είναι κατά μέσον όρο 10%-15%. Η τόσο μεγάλη απόκλιση σχετίζεται εν πολλοίς με την αποσπασματική μορφή οργάνωσης και διοίκησης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Η δε ψυχιατρική μεταρρύθμιση την οποία επιχειρεί η Ελλάδα εδώ και τρεις δεκαετίες, δεν προέβλεψε τίποτα για τους νέους χρόνιους ασθενείς. Υλοποιήθηκε ένα μεγάλο κύμα αποασυλοποίησης, με τους χρόνιους ασθενείς των ψυχιατρείων να οδηγούνται στις περίπου 4.000 θέσεις σε οικοτροφεία, ξενώνες και προστατευόμενα διαμερίσματα, ενώ έμειναν τρία ψυχιατρικά νοσοκομεία και 40 ψυχιατρικά τμήματα ενηλίκων γενικών νοσοκομείων να δέχονται οξέα περιστατικά. Το αποτέλεσμα είναι νέα χρόνια περιστατικά να «λιμνάζουν» στα τμήματα οξέων και κάποια άλλα είτε να απευθύνονται στον ιδιωτικό τομέα είτε να κάνουν συνεχείς επανεισαγωγές, πολλές φορές με εισαγγελικές εντολές.