Μία από τις πιο πολυαναμενόμενες στιγμές στο τέλος μιας γεμάτης πρώτης μέρας ενός συνεδρίου είναι συνήθως το επίσημο δείπνο. Προχθές το βράδυ στο ξενοδοχείο Willard InterContinental στην Ουάσιγκτον –ένα τοπόσημο της αμερικανικής πρωτεύουσας σε απόσταση λίγων μέτρων από τον Λευκό Οίκο– οι παρευρισκόμενοι είχαν λάβει τις θέσεις τους στα αριθμημένα τραπέζια του Willard Room, από τις 7 το απόγευμα. Οταν ο Τζον Σαρμπάνης, ο Ελληνοαμερικανός βουλευτής του Κογκρέσου στον οποίο απονεμήθηκε φέτος το βραβείο «Ηγέτης», ανέβηκε στο βήμα γύρω στις 7.30 μ.μ. και ενημέρωσε τους παρευρισκoμένους ότι το δείπνο τους, που διοργάνωσε η πρωτοβουλία «Hellas and Diaspora – The Future» –στο πλαίσιο του 5ου Φόρουμ για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο– θα καθυστερούσε λίγο ακόμη, στα πρόσωπα της αίθουσας σχηματίστηκαν ψήγματα δυσαρέσκειας.
Λίγα λεπτά πριν από τις 8 μ.μ., που ο κ. Σαρμπάνης είχε πια ολοκληρώσει τον λόγο του, κανένας δεν σκεφτόταν το φαγητό. Σε πολλά πρόσωπα είχαν σχηματιστεί δάκρυα. Ο κ. Σαρμπάνης, ο οποίος ανακοίνωσε τον περασμένο Οκτώβριο ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, μίλησε για τον Ελληνισμό, για το ήθος και το φιλότιμο. Για τη σημασία της προσφοράς, για τους «ηγέτες» της νέας γενιάς. Μίλησε για τον κυνισμό που αισθάνονται πολλοί πολίτες, για τη στροφή προς τον πολιτικό εξτρεμισμό. Κι όσο μιλούσε, το κοινό ήταν απόλυτα ήσυχο, με το σποραδικό χειροκρότημα να σπάει πού και πού τη σιγή. Κι όταν προς το τέλος της ομιλίας του αναφέρθηκε στην οικογένειά του, ήταν δύσκολο όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τους παρευρισκομένους, να συγκρατήσουν τη συγκίνησή τους.
Ο πατέρας του κ. Σαρμπάνη, Πολ, ο οποίος ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, και αργότερα γερουσιαστής της πολιτείας Μέριλαντ, υπηρέτησε στην αμερικανική κυβέρνηση για 36 συνεχόμενα χρόνια. «Οταν ολοκληρώσω τη θητεία μου θα λήξουν 54 συνεχόμενα χρόνια που υπάρχει ένας Σαρμπάνης στο Κογκρέσο – θα έχω υπηρετήσει για 18 χρόνια, τα μισά ακριβώς από τον πατέρα μου», δήλωσε ο Τζον Σαρμπάνης, αστειευόμενος πως η τυχαία συνθήκη είναι ταιριαστή, καθώς όταν είχε πρωτοκατέβει υποψήφιος, του έλεγαν ότι όλα θα πάνε καλά «αν θα μπορείς να είσαι έστω το μισό από όσο καλός ήταν ο πατέρας σου».
Αλλά αν θα πρέπει να ψάξει τις ρίζες του οικογενειακού του ήθους, της προσφοράς και της υπηρεσίας, τόνισε ότι η αρχή έγινε από την πρώτη γενιά που έφτασε στις ΗΠΑ. Ο παππούς του μετανάστευσε από την Ελλάδα το 1909. Ανοιξε εστιατόριο στο Μέριλαντ και κάθε μέρα διάβαζε τρεις εφημερίδες. Σε ένα γράμμα που έγραψε στον γιο του, Πολ, στις 26 Μαρτίου 1952, στις 2 τα ξημερώματα, ο Σπύρος Σαρμπάνης ανέφερε: «Αγαπητό μου αγόρι, όπως περνάει ο χρόνος, η συμπάθεια και η κατανόησή σου για τους ανθρώπους σου (σ.σ. τους Ελληνες), γίνεται πιο ευρεία και πιο βαθιά. Και φαίνεται να διευρύνεται τόσο που συμπεριλαμβάνει την ανθρωπότητα. Συνέχισε, γιε μου, γιατί εκεί βρίσκεται μια πιο πλούσια, πιο ευαίσθητη ζωή για σένα. Μια εγωιστική ζωή οδηγεί σε μια στείρα, άγονη ύπαρξη». Αυτές τις αξίες, δήλωσε ο Τζον Σαρμπάνης, αποκόμισε ο πατέρας του, αυτές μετέδωσε και στον ίδιο. Η προσφορά, τόνισε, είναι απαραίτητο κομμάτι της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης. «Ο Ελληνισμός είναι ριζωμένος στην Ιστορία των Ελλήνων, αλλά είναι μεγαλύτερος από την ελληνική κουλτούρα, είναι κομμάτι της κληρονομιάς της ανθρωπότητας, οπότε οι Ελληνες και οι φιλέλληνες σε αυτό το δωμάτιο έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη να βάλουμε την προσφορά στη ζωή μας», υπογράμμισε ο κ. Σαρμπάνης.
Κλείνοντας την ομιλία του έδειξε στην αίθουσα ένα βίντεο από τις περισσότερες από 20 ώρες αδημοσίευτης βιντεοσκοπημένης προφορικής ιστορίας που κατέγραψε ο Πολ Σαρμπάνης, το οποίο για τον γιο του περιγράφει μέσα σε 4 λεπτά τη φιλοσοφία του σχετικά με την ουσία της προσφοράς και της υπηρεσίας. Βλέπουμε σε δύο οθόνες τον Πολ Σαρμπάνη, ο οποίος απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 2020, να διηγείται κάτι που είχε συμβεί σε μια αγροτική πόλη στην ανατολική ακτή του Μέριλαντ. Οταν ο ταχυδρόμος παρέδιδε τα γράμματα, τα άφηνε στα σπίτια των λευκών κατοίκων της περιοχής. Λίγα μέτρα πιο κάτω τα σπίτια ήταν πιο μικρά, εκεί κατοικούσαν Αφροαμερικανοί, και οι ταχυδρόμοι δεν άφηναν τα γράμματα σε κάθε σπίτι ξεχωριστά, αλλά ζητούσαν οι κάτοικοι της γειτονιάς να φτιάξουν ένα κεντρικό γραμματοκιβώτιο στον δρόμο. Ο Πολ Σαρμπάνης ζήτησε να δει τους υπεύθυνους του ταχυδρομείου στο γραφείο του και τους ρώτησε γιατί έλαβαν αυτή την απόφαση. Σύντομα οι ταχυδρόμοι παρέδιδαν τα γράμματα σε όλα τα σπίτια. «Δεν ήταν μεγάλο θέμα, αλλά ένιωσα πως βρήκαμε λίγη δικαιοσύνη γι’ αυτούς τους ανθρώπους», διηγείται ο Πολ Σαρμπάνης. Ο Τζον Σαρμπάνης επαναλαμβάνει τη φράση. «Με αυτά τα λόγια προσπάθησα να ζήσω μέχρι τώρα και αυτά τα λόγια θα συνεχίσουν να με καθοδηγούν», λέει κλείνοντας. Το τελικό «ευχαριστώ» του δεν ακούστηκε πολύ. Το έπνιξαν τα χειροκροτήματα στο Willard Room στην Ουάσιγκτον.
Ο θεσμός για τον Ελληνισμό
Το βραβείο «Ηγέτης» απονεμήθηκε για δεύτερη φορά εκ μέρους της «Κ», του Hellenic American Leadership Council και του Φόρουμ των Δελφών. Το βραβείο έδωσε στον βουλευτή Τζον Σαρμπάνη ο διευθυντής της «Κ» Αλέξης Παπαχελάς, τονίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο τιμάται η προσφορά στον Ελληνισμό τόσο του ιδίου όσο και του πατέρα του γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνη.
Η μάχη για την προστασία της δημοκρατίας
«Οταν ο Τζον ανακοίνωσε πως δεν θα ξανακατέβει υποψήφιος ένιωσα μια αίσθηση απώλειας», δήλωσε από τη σκηνή του Willard Room ο γερουσιαστής της πολιτείας Μέριλαντ, Κρις βαν Χόλεν, για τον Τζον Σαρμπάνη. «Πάντα ένιωθα πως ήταν ένας ομοϊδεάτης μου στο Κογκρέσο», συμπλήρωσε.
Ο κ. Σαρμπάνης, τόνισε ο κ. Βαν Χόλεν, έχει υπάρξει ένθερμος προστάτης του εθνικού θησαυρού των πολιτών του Μέριλαντ, του Κόλπου Τσέζαπικ, αλλά είναι επίσης γνωστός σε όλη τη χώρα για μια ακόμη μάχη – αυτή που αφορά την προστασία της αμερικανικής δημοκρατίας, καθώς το 2019 εισήγαγε το θέσπισμα For the People, που σχετίζεται με τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών.
Με τη σειρά του, ο κ. Σαρμπάνης δήλωσε πως ο τρόπος που ο κ. Βαν Χόλεν προσεγγίζει τη δημόσια ζωή και υπηρεσία, είναι πολύ παρόμοιος με τη στάση που είχε ο πατέρας του, Πολ Σαρμπάνης. «Τα πάντα είναι συνεργασίες», σημείωσε.
Για να υπογραμμίσει τη σημασία της προσφοράς και της υπηρεσίας στη χώρα, αλλά και τα δυναμικά μυαλά της νέας γενιάς, ο κ. Σαρμπάνης αφιέρωσε μεγάλο κομμάτι της ομιλίας του σε δέκα νεαρούς που παραβρέθηκαν στη βράβευση, και οι οποίοι προσφέρουν με διαφορετικούς τρόπους υπηρεσίες στην κοινωνία, ζητώντας από το κοινό να χειροκροτήσει καθέναν από αυτούς.
Ανέφερε τον Χάντερ Κρεγκ, ο οποίος σπουδάζει Δημόσια Πολιτική και είναι εθελοντής σε πολλές οργανώσεις και τη Μαράια Ντέιβις, η οποία εργάζεται στον περιβαλλοντικό τομέα, έχοντας αφιερώσει χρόνια στην προστασία του Κόλπου Τσέζαπικ.
«Δεν έχει να κάνει με τη θέση που έχεις ή τον τίτλο που κατέχεις, με μικρούς τρόπους ο καθένας μας μπορεί να βελτιώσει τον κόσμο», δήλωσε ο κ. Σαρμπάνης, συνεχίζοντας με μια φράση που είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
«Η πιο επιτακτική, ανυποχώρητη ερώτηση της ζωής», τόνισε ο κ. Σαρμπάνης, «είναι “τι κάνεις για τους άλλους”».