Τη μετεξέλιξη του παραδοσιακού φαρμακείου σε ένα σημείο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας όπου σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες υγείας θα επιτρέπεται να γίνονται π.χ. απλές διαγνωστικές εξετάσεις και να παρέχονται διαβητολογικές υπηρεσίες, προτείνουν οι φαρμακοποιοί που στηρίζουν το διευρυμένο ωράριο.
Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει για τη διάθεση των μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενων φαρμάκων και από άλλα κανάλια πλην φαρμακείου, το Φαρμακευτικό Αναπτυξιακό Ινστιτούτο Ελλάδος (ΦΑΝΙΕ) -νεοσύστατο σωματείο που στηρίζει μεταξύ άλλων το διευρυμένο ωράριο- καταθέτει στον διάλογο τρεις προτάσεις για «ένα σύγχρονο ελληνικό φαρμακείο» που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και θα αξιοποιεί στο μέγιστο τους επιστήμονες φαρμακοποιούς.
Το ΦΑΝΙΕ προτείνει να επιτραπεί επίσημα η παροχή υπηρεσιών υγείας από τα φαρμακεία τόσο παραδοσιακών (π.χ. μέτρηση πίεσης) όσο και σύγχρονων, όπως απλές διαγνωστικές εξετάσεις, διαβητολογικές υπηρεσίες, υπηρεσίες αισθητικής κ.ά., σε συνεργασία πάντα με άλλους επαγγελματίες υγείας. Επίσης, προτείνει να επιβεβαιωθεί ο ρόλος του φαρμακοποιού ως συμβούλου και εποπτεύοντα για την ορθή εφαρμογή της θεραπείας των ασθενών με σύγχρονα πρωτόκολλα και συστήματα παρακολούθησης. Τέλος, ζητεί να αρθεί η απαγόρευση διάθεσης από τα φαρμακεία τυποποιημένων τροφίμων χωρίς γλουτένη ή λακτόζη και τυποποιημένων προϊόντων δημητριακών πρωτεϊνών, υπερτροφών και τροφών βιολογικής προέλευσης. «Είναι, τουλάχιστον παράδοξο, να τίθεται θέμα πώλησης φαρμάκων από άλλα κανάλια, ενώ απαγορεύεται η διάθεση από τα φαρμακεία ειδών που σχετίζονται άμεσα με τη θεραπεία και την αγωγή υγείας» αναφέρει.
«Η πολιτεία οφείλει να αξιολογήσει τη σημασία του φαρμακείου ως βασικού πυλώνα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, και να θεσπίσει κατάλληλα μέτρα που θα οδηγήσουν στην ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου του Ελληνα φαρμακοποιού» αναφέρει η Πανελλήνια Ενωση Φαρμακοβιομηχανίας, που τάχθηκε χθες κατά της πώλησης των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων από άλλα σημεία εκτός των φαρμακείων, σημειώνοντας ότι αυτή αφενός εγκυμονεί κινδύνους για τη δημόσια υγεία, αφετέρου θα οδηγούσε σε αύξηση των τιμών και την περαιτέρω επιβάρυνση των ασθενών.