Στον απόηχο του εξαιρετικού Human Requiem, που ήταν ένα επίτευγμα από κάθε άποψη, και με την αίσθηση μιας καλλιτεχνικής εμπειρίας στο Μέγαρο, ήρθε χθες μία ανακοίνωση άλλου τύπου. Είναι μήπως ένα άλλο «ρέκβιεμ»; Θα μπορούσε, απλώς, να είναι μία ακόμη ανακοίνωση, αλλά η εξαγγελία συνεργασίας νέου κύκλου ομιλιών του Megaron Plus με το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Κολεγίου Μπέρκμπεκ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου δεν είναι μία «ακόμη ανακοίνωση». Ο καθένας μπορεί, φυσικά, να σταθεί σύμφωνα με τη δική του εκτίμηση, όμως ένας νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι όταν ένας νέος κύκλος γίνεται υπό την επιμέλεια βουλευτή της κυβέρνησης, ο οποίος τυγχάνει να είναι και διευθυντής του ίδιου του Ινστιτούτου Μπέρκμπεκ, στο οποίο, εντελώς συμπτωματικά βεβαίως, τη θέση του International Director (sic) κατέχει ο Σλαβόι Ζίζεκ, τότε το θέμα της συζήτησης δεν είναι ο νέος κύκλος του Megaron Plus αλλά η συριζοποίηση του Μεγάρου Μουσικής. Ο Κώστας Δουζίνας, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α΄ Πειραιά, δεν θα περιοριστεί στον ρόλο του επιμελητή αυτού του νέου κύκλου (με τίτλο «Θεωρία στο Μέγαρο: φιλοσοφία, κριτική, ιστορία»), αλλά –με δική του επιμέλεια– έχει εντάξει και τον εαυτό του (γιατί όχι;) στη λίστα των ομιλητών (που απαρτίζουν γνωστοί μαρξιστές θεωρητικοί από διάφορες χώρες με συγγραφικό έργο μιας συγκεκριμένης κατεύθυνσης) και θα δώσει ομιλία στις 13 Ιουνίου με θέμα «Τα παράδοξα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: φιλοσοφία, πολιτική και ψυχανάλυση».
Το «παράδοξο» είναι οφθαλμοφανές, αλλά πέρα από τη δεοντολογία, πέρα από τη χωρίς περιστροφές πρόσκληση της επίσημης «ιδεολογίας» της κυβέρνησης με το πρόσχημα «νέου κύκλου» ομιλιών, υπάρχει και η δημιουργία ενός τετελεσμένου, πλέον, με την υπαγωγή του Μεγάρου Μουσικής στο κράτος και όχι μόνο με οικονομικούς όρους. Δεν πέσαμε, βεβαίως, από τα σύννεφα, όπως δεν είχαμε πέσει από τα σύννεφα όταν είχε ανακοινωθεί η σύνθεση του νέου Δ.Σ. Ηταν όλα αναμενόμενα.
Από όλα, λοιπόν, τα ινστιτούτα ιδεών στον κόσμο, από όλα τα think tanks, από όλους τους διανοητές, καθηγητές πανεπιστημίων, από όλα τα ιδεολογικά ρεύματα του πλανήτη, επελέγη –χωρίς δεύτερη σκέψη– η συνεργασία με τη δεξαμενή αριστερής σκέψης που διευθύνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αν, βεβαίως, σκεφτεί κανείς ότι και το Ινστιτούτο Μπέρκμπεκ από όλους τους καθηγητές, διανοητές και φιλοσόφους του κόσμου επέλεξε να έχει διευθυντή έναν άνθρωπο που πολιτεύτηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Προκαλεί, ίσως, ακόμη και δέος. Ιδίως, όταν στην παρουσίαση του βιογραφικού του, ο κ. Κώστας Δουζίνας αναφέρεται από τους Αγγλους συντρόφους απλώς ως «Costas». Αυτό, προφανώς, αρκεί. Εχουμε εθιστεί και σε αυτό.
Αν δει κάποιος την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών του Κολεγίου Μπέρκμπεκ, αντιλαμβάνεται ότι έχει έναν σαφή ιδεολογικό άξονα, καθόλα θεμιτό, γιατί χώρος υπάρχει για όλους. Χώρος, όμως, για όλους υπάρχει πλέον στο Megaron Plus, που μας έχει συνηθίσει με εξωστρέφεια και πολυφωνία; Ανήκει πλέον στη σφαίρα του αυτόματου σουρεαλισμού να σκεφτεί κανείς ότι το Megaron Plus θα μπορούσε να υποδεχθεί και να υποστηρίξει κι έναν παράλληλο κύκλο ομιλιών με διανοουμένους των φιλελεύθερων ιδεών. Το Μέγαρο –μας λέει και εμείς σημειώνουμε– είναι κρατικό. Και είναι κρατικό, ταυτισμένο με την κυβέρνηση. Σκεφτείτε πριν από μερικά χρόνια, να υπήρχε αντίστοιχη κατάσταση με βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ να διευθύνει κύκλο ομιλιών στο Μέγαρο, να καλεί ομοϊδεάτες του και να χρίζει και τον εαυτό του ομιλητή;
Η ανακοίνωση του Μεγάρου Μουσικής μάς ενημερώνει πως «ο κύκλος θα συνεχιστεί και την επόμενη καλλιτεχνική περίοδο, 2016-2017». Με τον Σλαβόι Ζίζεκ… Εννοείται ότι δεν θα αξιολογηθεί ο κύκλος. Οι ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρονται για αξιολογήσεις. Θα ακούσουν Ζίζεκ και θα έρθουν γιατί είναι όνομα γνωστό. Πώς και γιατί, μην το ψάχνεις…