ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Αναλαμβάνοντας τα ηνία της χώρας στις 24 Ιουλίου 1974 εν μέσω της εθνικής κρίσης στην Κύπρο, ο Καραμανλής καλούνταν να διαχειριστεί άμεσα τρία ζητήματα στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους: τη δημιουργία ενός σταθερού δημοκρατικού πολιτεύματος, τη διασφάλιση του πολιτικού ελέγχου του στρατεύματος, και τη διαχείριση της κρίσης με την Τουρκία.

Το Πολιτειακό ήταν από τις κρισιμότερες εκκρεμότητες που μεταπολιτευτικά όφειλε να διευθετήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και, θεωρητικώς τουλάχιστον, από τις πιο δυσεπίλυτες: «Πατούσε» σε ψυχολογικό υπόστρωμα βαθύ, έντονα αποτυπωμένο στο λαϊκό συλλογικό ασυνείδητο, παραγωγό έντονων –πολλοί δε πίστευαν και δυσεκρίζωτων– πολιτικών/παραταξιακών ταυτίσεων. Ασφαλώς, δε, επρόκειτο για ένα ζήτημα το οποίο μόνο με προσφυγή στην πρωτογενή λαϊκή κυριαρχία θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί.

Στις 3 Οκτωβρίου 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, επικεφαλής της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας ήδη από τις 24 Ιουλίου του ίδιου έτους, ανακοίνωσε ότι βουλευτικές εκλογές θα διεξάγονταν στις 17 Νοεμβρίου. Θα ήταν η πρώτη φορά έπειτα από δέκα χρόνια που οι Ελληνες θα προσέρχονταν στις κάλπες.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1974, ενώ είχε ήδη επιτραπεί η επαναλειτουργία των πολιτικών κομμάτων και είχε δρομολογηθεί η ταχεία διενέργεια εκλογών, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανακοίνωσε την ίδρυση νέου πολιτικού κόμματος. Η Νέα Δημοκρατία θα αποτελέσει τον κύριο πολιτικό σχηματισμό της φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς στις επόμενες δεκαετίες έως και τις ημέρες μας.

Στον πρώτο Αττίλα, η αποτυχία της ελληνικής πλευράς ήταν απόλυτη: η Τουρκία εγκατέστησε προγεφύρωμα, απέκρουσε τις αντεπιθέσεις εκείνης της νύχτας και κατόπιν μπορούσε απρόσκοπτα να το ανεφοδιάζει, ενώ κυριαρχούσε και στον αέρα. Κατόπιν, παραβιάζοντας την εκεχειρία, η Τουρκία επεξέτεινε τη ζώνη ελέγχου της, οδήγησε τη Διάσκεψη της Γενεύης σε αδιέξοδο, εξαπέλυσε τη δεύτερη εισβολή, τον Αττίλα ΙΙ, και κατέλαβε περίπου το 38% της έκτασης του νησιού μέσα σε τρεις μόλις ημέρες (14-16 Αυγούστου). Ηταν μια τεράστια καταστροφή.

Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η οποία συγκροτήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου 1974, κλήθηκε να αντιμετωπίσει σειρά πιεστικών ζητημάτων. 

Σπανίως στην ιστορία των εθνών σημειώνονται εξελίξεις τόσο δραματικές όσο εκείνες της 23ης προς 24η Ιουλίου 1974 στην Αθήνα. Στο μέσον μιας εθνικής τραγωδίας στην Κύπρο, η χούντα κατέρρευσε και αναγκάστηκε, τελικά, να παραδώσει την εξουσία στον πολιτικό κόσμο.

Η ανακοίνωση της εξάρθρωσης μιας κίνησης στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό στις 24 Μαΐου 1973 αποτέλεσε την αφετηρία αλλεπάλληλων γεγονότων εντός του επομένου εξαμήνου. Εως το τέλος αυτής της διαδικασίας, στις 25 Νοεμβρίου 1973, η ελληνική σκηνή θα έχει υποστεί βαθιές αλλαγές.

Στις 4 Οκτωβρίου 1955 αφήνει την τελευταία του πνοή ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος. Ο Παπάγος, ηγέτης του Ελληνικού Συναγερμού, είχε ορκιστεί πρωθυπουργός στις 19 Νοεμβρίου 1952. Στην κυβέρνηση που σχημάτισε, υπουργός Εσωτερικών ήταν ο Στ. Στεφανόπουλος, Εθνικής Αμύνης ο Παν. Κανελλόπουλος και Δημοσίων Εργων ο Κων/νος Καραμανλής.

Δ​​ύο θεμελιώδη ερωτήματα: είναι δυνατόν μια κυβέρνηση, με κακές έως άθλιες επιδόσεις, να κάνει κάτι καλό στη διαχείριση ενός συγκεκριμένου θέματος; Είναι δυνατόν να διαφωνείς με μια κυβέρνηση ριζικά, αλλά να υπερψηφίζεις μια νομοθετική πρωτοβουλία της αν κρίνεις ότι αυτή υπηρετεί το εθνικό συμφέρον;

Συμπληρώνονται αύριο, 23 Απριλίου, 20 χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Του μεγάλου αυτού ανδρός, ο οποίος ξεκίνησε από το χωριό του «άγνωστος μεταξύ αγνώστων, χωρίς τίτλους και περγαμηνές», όπως έλεγε ο ίδιος.

Ηταν ο ηγέτης εκείνος που οραματίστηκε και εξετέλεσε τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα.