ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Συζητώντας τις προάλλες με φίλους, διόλου προκατειλημμένους, για τη διδασκαλία των ελληνικών στην εκπαίδευση, διαπίστωσα για μία ακόμη φορά πως η λεγόμενη «καθαρεύουσα» εξακολουθεί να είναι ταμπού. Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσω τι εννοώ «καθαρεύουσα». Δεν αναφέρομαι στον Μιστριώτη, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.

Το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τα άτομα με αναπηρία περιλαμβάνει δράσεις και για τις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες, με το βάρος να δίνεται στην πρώιμη παρέμβαση.

Το τελευταίο κουδούνι μαθημάτων θα ακουστεί στις 17 Μαΐου στα λύκεια και στις 29 Μαΐου στα γυμνάσια της επικράτειας.

Χαμένοι στη… συμπλήρωση των υπηρεσιακών βιβλίων είναι οι διευθυντές και οι υποδιευθυντές των περίπου 13.500 ελληνικών σχολείων.

Στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία αυξήθηκαν πάνω από 50% οι μαθητές μέσα σε τρία χρόνια. Παράλληλα αυξάνονται και τα δίδακτρα. Η στατιστική λειτουργεί και ως δείκτης (έλλειψης) εμπιστοσύνης στη δημόσια παιδεία.

Δεν είναι εύκολο να συμφωνήσουμε για το τι εννοούμε με τον όρο ανθρωπιστικές σπουδές. Υποθέτω ότι μάλλον δεν αφορά τον ανθρωπισμό ως φιλοσοφία της κεντρικής Αξίας του Ανθρώπου. Κατά τα λοιπά, ποιο από τα ακόλουθα δύο ενδεχόμενα εννοούμε: α) τη διδασκαλία και ενασχόληση με τις ανθρωπιστικές επιστήμες (ιστορία, ψυχολογία, φιλοσοφία, κοινωνιολογία, βιολογία) που σκοπεύουν και […]

Το πένθος είναι «βαρύτερο» για τους διορισμένους εκπαιδευτικούς και «ελαφρύτερο» για τους αναπληρωτές; Μπορεί το ερώτημα να είναι ρητορικό –ή, έστω, σκωπτικά διατυπωμένο–, ωστόσο, είναι αυτονόητο εάν δούμε τη σχετική νομοθεσία. Οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί μπορούν να πάρουν άδεια τρεις εργάσιμες ημέρες μετά τον θάνατο συζύγου ή συγγενούς, ενώ οι αναπληρωτές δικαιούνται μόνο δύο ημέρες. Και […]

Αντέδρασαν ταχύτατα και με θάρρος και έσωσαν τις ζωές μαθητών τους. Οι τρεις εκπαιδευτικοί που τιμήθηκαν από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για την προσφορά τους μιλούν στην «Κ» και εξηγούν γιατί η δουλειά του εκπαιδευτικού συχνά μοιάζει με επικίνδυνη αποστολή.

Μόλις το 2% των αποφοίτων του ιδρύματος είναι άνεργο, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ενώ το 60% εργαζόταν παράλληλα με τις σπουδές.

Στο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν σχολεία που φιλοξενούν μαθητές από σχεδόν 30 χώρες. Η παρουσία τους προφανώς προσφέρει ένα χαρακτήρα πολυπολιτισμικότητας, αλλά δυστυχώς το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να το μετατρέψει σε πλεονέκτημα. Αντίθετα, τα προβλήματα είναι οξύτατα. Και αυτό διότι οι μαθητές αυτοί δεν γνωρίζουν καλά ελληνικά και άρα προκύπτουν ομάδες μαθητών διαφορετικών […]

Ηταν στη δεκαετία του ’90, αν δεν με απατά η μνήμη μου, όταν είχαν κυκλοφορήσει οι πρώτες εκδόσεις κλασικής ελληνικής λογοτεχνίας μεταφρασμένες στη δημοτική. Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός και οι λοιποί είχαν μεταγραφεί από λογοτέχνες στο ιδίωμα της εποχής. Το επιχείρημα ήταν άκρως δημοκρατικό.

Χρειάζονται πλέον εκτενείς και συχνά δομικές παρεμβάσεις, ενώ ο αντισεισμικός έλεγχος από το ΤΕΕ δεν έχει αρχίσει ακόμη.