Τρεις υποψηφίους της άκρας Δεξιάς θα έχει απέναντί του στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, μετά τη στροφή της υποψήφιας του συντηρητικού κόμματος LR, Βαλερί Πεκρές, σε ακροδεξιά ρητορική. Η Πεκρές και οι συνεργάτες της πέρασαν όλη την εβδομάδα δηλώνοντας ότι οι Γάλλοι δεν άκουσαν αυτά που άκουσαν, στη μεγάλη προεκλογική συγκέντρωσή της, την περασμένη Κυριακή, αλλά για τους παρόντες και για όσους την παρακολούθησαν από την τηλεόραση, η ρητορική έμφαση, το αγριεμένο ανασήκωμα της φωνής και η αναμονή του (όχι και τόσο θερμού) χειροκροτήματος στα επίμαχα σημεία δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνείας.
Ηταν μια κίνηση απελπισίας από μία υποψήφια που δεν έχει καλά καλά την έγκριση ούτε της δικής της παράταξης. Ο πρώην πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, αποφεύγει επιμελώς να εκφράσει τη στήριξή του προς την υποψηφιότητά της, ενώ παλιοί υπουργοί του Σαρκοζί στηρίζουν ανοικτά την επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν. Αντί να αντιπαρατεθεί στη Μαρίν Λεπέν και στον Ερίκ Ζεμούρ, τους δύο ακροδεξιούς υποψηφίους, με μία αντιπρόταση που θα συσπειρώνει την κλασική Δεξιά, η Πεκρές προσπάθησε να μετατοπίσει τον λόγο της όσο πιο κοντά στον δικό τους.
Η 54χρονη περιφερειάρχης του Παρισιού μίλησε για «κανονικούς Γάλλους» και «Γάλλους μόνο κατ’ όνομα» και επικαλέστηκε τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης». Ούτε καν η Μαρίν Λεπέν, που έχει μετακινηθεί πιο κοντά προς το Κέντρο, δεν αναφέρεται στη θεωρία αυτή, που είναι η αγαπημένη «καραμέλα» του Ερίκ Ζεμούρ. Το αποτέλεσμα, πάντως, δεν ήταν αυτό που ήλπιζε. Σύμφωνα με τις μετρήσεις που έγιναν λίγες ημέρες μετά την ομιλία αυτή, η Πεκρές πέφτει στην τέταρτη θέση, ενώ οι δύο άλλοι υποψήφιοι αναμετριούνται μεταξύ τους για το ποιος θα περάσει στον δεύτερο γύρο.
Εκεί δεν θα υπάρξει δίλημμα, σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις, που προεξοφλούν επικράτηση του Μακρόν είτε απέναντι στην Πεκρές, είτε απέναντι στη Λεπέν, είτε απέναντι στον Ζεμούρ. Οι σοσιαλιστές και η Αριστερά δεν φαίνονται ικανοί να συσπειρώσουν δυνάμεις απέναντι σε κάποιον υποψήφιο που να έχει σοβαρές πιθανότητες, αν και η πρόσφατη ανακοίνωση της πρώην υπουργού των Σοσιαλιστών, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ότι θα στηρίξει την υποψηφιότητα του αριστερού Ζαν Λικ Μελανσόν «για λόγους ρεαλισμού» προξένησε εντύπωση.
Επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν απέναντι σε όποιον περάσει στον δεύτερο γύρο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις – Θεωρείται ο πιο αξιόπιστος σε σειρά ζητημάτων.
Η οικονομία
Οσο για τον Εμανουέλ Μακρόν, ο Γάλλος πρόεδρος προσέρχεται στις κάλπες ζητώντας μία πενταετία ακόμη, με ισχυρό χαρτί την οικονομία και τη μείωση της ανεργίας στο 7,4%, το χαμηλότερο ποσοστό από το 2008. Ο Μακρόν προστάτεψε τους Γάλλους από τις χειρότερες συνέπειες της ενεργειακής κρίσης, που δοκιμάζει τους πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, καθορίζοντας ως ανώτατο επιτρεπτό όριο αυξήσεων στις τιμές του ρεύματος το 4%. Λόγω των πυρηνικών εργοστασίων της, η Γαλλία δεν είναι τόσο εκτεθειμένη στις αυξομειώσεις της τιμής του φυσικού αερίου όπως άλλες χώρες, είναι όμως πολύ εκτεθειμένη στα προβλήματα των ίδιων των αντιδραστήρων, τα οποία φέτος ήταν πολλά. Σε μία απόφαση-κλειδί για την επανεκλογή του, ο Μακρόν προτίμησε να επιβάλει το πλαφόν στις τιμές και να δώσει 2 δισεκατομμύρια κρατικό χρήμα για την ανακεφαλαιοποίηση της ηλεκτρικής εταιρείας EDF, που παραμένει κατά 84% κρατική, αδιαφορώντας για την τιμή της μετοχής της, παρά να μετακυλίσει το κόστος των προβλημάτων της στους καταναλωτές.
Ο Μακρόν θεωρείται από τους ψηφοφόρους ο πιο αξιόπιστος σε μια σειρά ζητημάτων, περιλαμβανομένης και της εξωτερικής πολιτικής, όπου εκτιμάται η ενεργητική διπλωματία του σε κρίσεις όπως η ουκρανική. Στην κοινωνία, υπάρχουν αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική του, από πολίτες που αντιτίθενται στα πιστοποιητικά εμβολιασμού και στα άλλα μέτρα για τον κορωνοϊό, αν και η αντιπολίτευση αυτή δεν είναι βέβαιο ότι θα βρει έκφραση στην κάλπη, ενώ «παραθυράκια» όπως η ευρέως διαθέσιμη αγορά πλαστών πιστοποιητικών μετριάζουν κάπως την οργή.
Εξάλλου, μία από τις πολιτικές επιλογές για τις οποίες είχε δεχθεί έντονη κριτική από τον Ζεμούρ, η αποστολή Γάλλων στρατιωτών στο Μάλι, λήγει, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος αυτή την εβδομάδα. Την εξουσία στη δυτικοαφρικανική χώρα ανέλαβε στρατηγός που δεν επιθυμεί την παρουσία Γάλλων στρατιωτών, υποχρεώνοντας τον Μακρόν να παραδεχθεί ότι ο κύκλος αυτός έχει κλείσει. Γάλλοι στρατιώτες είχαν μεταβεί στην πρώην αποικία πριν από εννέα χρόνια για να πολεμήσουν εναντίον των τοπικών ισλαμιστών, με ανάμεικτα αποτελέσματα.
Η Πεκρές επέκρινε την απόφαση, υποστηρίζοντας ότι η Γαλλία «δεν μπορεί να φύγει από το Μαλί όπως έφυγαν οι Αμερικανοί από το Αφγανιστάν». «Εύχομαι οι στρατιώτες μας, που έχουν πληρώσει φόρο αίματος, να μπορέσουν να συνεχίσουν να μάχονται κατά του ισλαμισμού και του τζιχαντισμού στο Σαχέλ», υπογράμμισε. Αντιθέτως, ο Ζεμούρ διερωτήθηκε γιατί τα γαλλικά στρατεύματα δεν είχαν αποχωρήσει νωρίτερα.
Η αποχώρηση από το Μάλι
Ο σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος είχε στείλει τις πρώτες γαλλικές δυνάμεις στη δυτικοαφρικανική χώρα το 2013, συμφώνησε με όσους εκτιμούν ότι η αποχώρηση έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί νωρίτερα. Με τα λόγια του ιστορικού Μισέλ Γκογιά στην εφημερίδα «Φιγκαρό», η Γαλλία «μπορούσε να απαντήσει στα αιτήματα βοηθείας χωρών που αντιμετώπιζαν κινδύνους, αλλά γνωρίζοντας ότι αυτή η επέμβαση σύντομα θα άρχιζε να θυμίζει νεο-αποικιοκρατία. Υπό αυτές τις συνθήκες, μια ξένη επέμβαση δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει πυροσβεστικά. Αν σβήσουν τη φωτιά, οι πυροσβέστες φεύγουν με το κεφάλι ψηλά, αν δεν τη σβήσουν και μείνουν μέσα στο φλεγόμενο κτίριο κάποιοι τους θεωρούν απαραίτητους, ενώ άλλοι ανίκανους ή ύποπτους. Αν αρχίσουν τις συμβουλές, μπορεί να τους θεωρήσουν και εισβολείς», σημείωσε ο Γκογιά. Το ερώτημα τώρα για τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν είναι πώς θα διαχειριστεί τη ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων της Γαλλίας με την κυβέρνηση του Μάλι, η οποία ζητάει άμεση αποχώρηση και όχι ορίζοντα 4-6 μηνών, όπως περιλαμβάνει το χρονοδιάγραμμα που ανακοίνωσε ο Γάλλος πρόεδρος. Στη Σουηδία, η οποία είχε επίσης στείλει στρατιώτες στο Μάλι, ο Τύπος ζητάει έρευνα για να αξιολογηθεί τι πήγε στραβά, ενώ στις ΗΠΑ επικρατεί ανησυχία για τις φημολογούμενες συμφωνίες του Μπαμακό (πρωτεύουσας του Μάλι) με τη ρωσική εταιρεία μισθοφόρων Βάγκνερ, που αποτελεί τον κατεξοχήν μοχλό άσκησης ρωσικής επιρροής στην αφρικανική ήπειρο.