Στις 29 Ιουλίου 1981, σε μια υπέρλαμπρη γαμήλια τελετή στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, την οποία παρακολούθησαν σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση 750 εκατ. άνθρωποι σε 74 κράτη, ο 32χρονος διάδοχος του στέμματος, πρίγκιπας Κάρολος, και η εικοσάχρονη λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης. Πολλοί πίστευαν ότι εκείνο το πρωινό άνοιγε μια νέα χρυσή εποχή για τον οίκο των Ουίνδσορ.
Τα επόμενα χρόνια οι ελπίδες διαλύθηκαν. Ο παραμυθένιος γάμος κατέληξε σε ένα διόλου φιλικό διαζύγιο. Οι νεόνυμφοι που το 1981 έδιναν το πρώτο τους φιλί στο μπαλκόνι των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ, υπό τις ενθουσιώδεις ιαχές του πλήθους, όχι μόνο δεν εισήγαγαν μια νέα εποχή, αλλά και προκάλεσαν τη φθορά του θεσμού και μια ρήξη της βασιλικής οικογένειας με τον λαό.
Κομβική στιγμή για τη ρήξη των δύο γυναικών υπήρξε η συνέντευξη της πριγκίπισσας στον Μάρτιν Μπασίρ στις 20 Νοεμβρίου του 1995, όταν έβγαλε τα «άπλυτα» της οικογένειας στη φόρα, παραβιάζοντας την αρχή της βασιλικής οικογένειας: «ποτέ μην παραπονιέσαι, ποτέ μη δικαιολογείσαι». «Οι Ουίνδσορ έχουν καρδιά από πέτρα», έλεγε η Νταϊάνα και ο λαός συντασσόταν αυτόματα με την εξαιρετικά ανθρώπινη, θερμή, επικοινωνιακή νεαρή μητέρα, την πριγκίπισσα της καρδιάς τους. Ταυτόχρονα, η βασίλισσα ενσάρκωνε το «κακό» και ο πρίγκιπας Κάρολος και τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογένειας δαιμονοποιούνταν. Η συνέντευξη στον Μπασίρ ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της υπομονής για την Ελισάβετ, που αποφάσισε ότι κάτι ριζικό έπρεπε να γίνει προκειμένου να διασωθεί η εικόνα των Ουίνδσορ. Με επιστολές της στον Κάρολο και την Νταϊάνα τούς επέβαλε να πάρουν οριστικό διαζύγιο. Η ώρα της κρίσης για την Ελισάβετ και τον θεσμό της μοναρχίας ήρθε με τον θάνατο της Νταϊάνας και του συντρόφου της, Ντόντι αλ Φαγέντ, σε αυτοκινητικό δυστύχημα στο Παρίσι. Οι πρίγκιπες Ουίλιαμ και Χάρι έμαθαν το νέο όταν ξύπνησαν. Το αίτημα του Καρόλου να μεταβεί στο Παρίσι αεροπορικώς για να παραλάβει τη σορό της πρώην συζύγου του αρχικά απορρίφθηκε από την Ελισάβετ, αλλά τελικά ενέδωσε.
Η Ελισάβετ και ο Φίλιππος παρέμειναν στο Μπαλμόραλ, ενώ στην πύλη του Μπάκιγχαμ και στα ανάκτορα του Κένσιγκτον, επίσημη κατοικία της Νταϊάνας, δεκάδες χιλιάδες Βρετανοί απέτιναν φόρο τιμής στην «πριγκίπισσα του λαού», αφήνοντας λουλούδια και σημειώματα. Η ψυχρότητα της βασιλικής αντίδρασης ενίσχυσε την αντιμοναρχική οργή. Τέσσερις ημέρες αργότερα, προκειμένου να διαχειριστεί τη ζημιά που προκάλεσε η στάση της στην εικόνα της και στην ίδια τη μοναρχία, η βασίλισσα συναίνεσε στη μεσίστια έπαρση της σημαίας στα ανάκτορα. Την ημέρα της κηδείας, η Ελισάβετ έσκυψε το κεφάλι της όταν πέρασε μπροστά της ο κιλλίβαντας με το φέρετρο. Η Νταϊάνα, νεκρή, είχε κερδίσει.
Το πλήρες κείμενο της Διονυσίας Βορίδη με τίτλο «Δύσκολες στιγμές» δημοσιεύθηκε στην ειδική έκδοση με τίτλο «Ελισάβετ, 70 χρόνια βασίλισσα», που κυκλοφόρησε μαζί με την «Κ» στις 6/2/2022.