«Για να γίνει οτιδήποτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση αυτές τις ημέρες, φαίνεται πως πρέπει να βρίσκεται εκτός αιθούσης ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν. Ομως, επιτρέπεται να παραγκωνίζει η Ευρώπη με αυτόν τον τρόπο έναν από τους ηγέτες της, εν γνώσει ή εν αγνοία του; Είναι αυτός βιώσιμος ως modus operandi; Μπορούν απλώς να κλειδώνουν στην τουαλέτα τον Ούγγρο ηγέτη;» διερωτάται το Politico σε δημοσίευμά του για το πόσο ηθικώς και νομικώς θεμιτός είναι ο υποσκελισμός ενός Ευρωπαίου διαφωνούντα.
Υπενθυμίζεται πως στα μέσα Δεκεμβρίου, προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο ωρών στις συνομιλίες των Ευρωπαίων ηγετών επί της υποψηφιότητας ένταξης της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Eνωση, ο Γερμανός καγκελάριος έστειλε τον Ούγγρο ομόλογό του για… καφέ.
Oπως πρότεινε ο Oλαφ Σολτς, αν ο Oρμπαν δεν ήταν πρόθυμος να συμφωνήσει στις συνομιλίες με το Κίεβο, ίσως έπρεπε να βγει από την αίθουσα για λίγο. Ο Σολτς έκανε τη σύσταση αυτή στον Ούγγρο ηγέτη ενώπιον των ομολόγων τους στην Ε.Ε., κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες.
Αυτό, είπε ο Σολτς, θα επέτρεπε στους υπόλοιπους 26 ηγέτες της Ε.Ε. να εγκρίνουν την ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας με την απαιτούμενη ομοφωνία – η οποία, σύμφωνα με τους κανόνες της Ε.Ε., επιτυγχάνεται και αν ένας ηγέτης απέχει.
Ο… καφές λειτούργησε με τους Ευρωπαίους ηγέτες να εγκρίνουν τελικά την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία.
Ωστόσο, η ένταξη της Ουκρανίας δεν είναι το μόνο θέμα στο οποίο ο Oρμπαν θέτει προσκόμματα. Οπότε, έχουν το δικαίωμα, αλλά και τη νομική δικαιοδοσία, οι Ευρωπαίοι να επαναλάβουν το «κόλπο» του καφέ ή της τουαλέτας;
«Στρατηγική συναίνεσης»
Από νομικής άποψης και κόντρα στις περιπλοκές υπάρχει τρόπος, εξηγούν στο Politico δύο ειδικοί του ευρωπαϊκού δικαίου.
Το πακέτο βοήθειας των 50 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία (σ.σ. άλλο ένα ακανθώδες, ανεπίλυτο προσώρας, πρόβλημα μεταξύ Ε.Ε. και Oρμπαν) αποτελεί μέρος της αναθεώρησης του προϋπολογισμού της Ε.Ε., πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να εγκριθεί ομόφωνα από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σ.σ. το οποίο διαφέρει από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και αποτελούν μαζί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα κύρια όργανα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ασκώντας νομοθετική και δημοσιονομική εξουσία και χαράσσοντας τις γενικές πολιτικές των κρατών-μελών), εξηγεί ο Αλμπέρτο Αλεμάνο, καθηγητής δικαίου της Ε.Ε. στο HEC Paris.
Ομως, σύμφωνα με το άρθρο 312, παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΛΕΕ), «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δύναται, ομόφωνα, να εκδώσει απόφαση που να εξουσιοδοτεί το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αποφασίζει με ειδική πλειοψηφία» κατά την έγκριση του προϋπολογισμού.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως ο Ορμπαν θα μπορούσε να εγκαταλείψει, για άλλη μία φορά την αίθουσα κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής αυτής της εβδομάδας, επιτρέποντας στους 26 ομολόγους του να αποφασίσουν ομόφωνα να αφήσουν το Συμβούλιο της Ε.Ε. να εγκρίνει τον προϋπολογισμό με ειδική πλειοψηφία και παρακάμπτοντας την αντίθεση της Ουγγαρίας.
«Δεν πρόκειται για παραθυράκι, αλλά για στρατηγική χρήση της συναίνεσης, που επιτρέπει στα μέρη να απόσχουν χωρίς να εμποδίζουν τους άλλους να προχωρούν», διευκρινίζει ο Αλεμάνο.
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Λόρεντ Πετς, πρύτανης της Νομικής Σχολής του University College του Δουβλίνου, η επανάληψη του «διαλείμματος για καφέ» μπορεί να δημιουργεί κακό προηγούμενο για άλλους Ευρωπαίους ηγέτες.
«Αυτό δεν είναι σοβαρό και θα μπορούσε ακόμη και να επιτρέψει στην Ουγγαρία να υποστηρίξει ότι τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν σέβονται την αρχή της συνεργασίας –την οποία, κατά τρόπο ειρωνικό, παραβιάζει τακτικά ο ίδιος ο Ορμπαν– και συμπεριφέρονται σαν τραμπούκοι», πρόσθεσε.
Πηγή: Politico