Το αξιοσημείωτο στις ιρλανδικές εκλογές της 26ης Φεβρουαρίου δεν ήταν μόνο η εκλογική συντριβή του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού και η άνοδος κομμάτων και ανεξάρτητων υποψηφίων που τάσσονται κατά των μνημονιακών πολιτικών την ώρα που αυτές υποτίθεται ότι αποδίδουν καρπούς. Το εντυπωσιακό ήταν η σημαία με την οποία κατέβηκε στις εκλογές το δεύτερο κεντροδεξιό κόμμα της χώρας, το Φιάνα Φάιλ, το οποίο κυβερνούσε τα πρώτα χρόνια της κρίσης και είχε τιμωρηθεί αυστηρά από τους ψηφοφόρους στις εκλογές του 2011.
Το Φιάνα Φάιλ υιοθέτησε το αίτημα του κινήματος κατά των μετρητών ύδρευσης και έθεσε τη διατήρηση της δωρεάν παροχής νερού ως προϋπόθεση για την κοινοβουλευτική στήριξη προς μια πιθανή κυβέρνηση μειοψηφίας του Εντα Κένι. Με τη στροφή προς αντιμνημονιακά αιτήματα, το Φιάνα Φάιλ ανέκτησε δυνάμεις και έφθασε πολύ κοντά στο Φάιν Γκαέλ του απερχόμενου πρωθυπουργού, με το οποίο συγκατοικούν στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Η μοναδική βιώσιμη κυβερνητική λύση μετά τον πολιτικό σεισμό της περασμένης Παρασκευής θα ήταν η συγκυβέρνηση των δύο άσπονδων αντιπάλων, αλλά αυτό θα προξενούσε οξεία δυσπεψία στο ιρλανδικό πολιτικό κατεστημένο, αφού το Σιν Φέιν του Τζέρι Ανταμς θα αναλάμβανε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ετσι, η λύση που συζητείται είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης μειοψηφίας από το Φάιν Γκαέλ του Κένι, με την υποστήριξη του Φιάνα Φάιλ, το οποίο όμως θα κάθεται στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Ανεξάρτητα από το μοντέλο που τελικά θα επιλεγεί, το ερώτημα είναι αν τα πρώην κραταιά κόμματα έχουν πάρει το μήνυμα της κάλπης. Η ιρλανδική πολιτική βόμβα ήταν βραδυφλεγής, καθώς χρειάστηκε να μεσολαβήσουν πάνω από έξι χρόνια από τη στιγμή που η κυβέρνηση του Μπέρτι Αχέρν διέσωσε τους πολιτικούς της φίλους και τους ξένους πιστωτές των ιρλανδικών τραπεζών, φορτώνοντας τα βάρη στους πολίτες ώς τη στιγμή που σαρώθηκε το πολιτικό σκηνικό. Οι οικογένειες των αστέγων της κρίσης έχουν κρυφτεί σε επιδοτούμενα ξενοδοχεία, ζώντας σε ένα δωμάτιο, χωρίς κουζίνα και χωρίς πλυντήριο, και η ανεργία έχει μειωθεί εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης των πιο ταλαντούχων, αλλά η νέα κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να συνεχίσει να κρύβει τις συνέπειες της κρίσης κάτω από το χαλί.