Παρακολουθώντας την ομιλία της Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ, Μισέλ Ομπάμα, σε προεκλογική συγκέντρωση της Χίλαρι Κλίντον στην Αριζόνα, ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής, συνειδητοποιείς την αξία της απλής γλώσσας προς τον «λαό». Είναι αυτός ο γλωσσικός μινιμαλισμός που ο παραλήπτης του δεν είναι μόνον η αμερικανική κοινωνία, μα το σύνολο του πλανήτη. Η Μισέλ Ομπάμα δεν προέβη, ούτε μία στιγμή, σε κάποιον «δύσκολο» καλολογικό δρασκελισμό για να καταδείξει το χυδαίο πρόσωπο ενός εκκεντρικού και άψυχου δισεκατομμυριούχου, αφενός, και τις κρυμμένες δυνατότητες της πατρίδας της, αφετέρου.
Η «αμερικανιά» ή η πολιτική αφέλεια της παρουσίας της Μισέλ Ομπάμα απευθύνεται στο εγχώριο και στο διεθνές κοινό με γλώσσα που δεν χρειάζεται διερμηνεία. Δεν χρειάζεται μετάφραση η αποδόμηση του Ντόναλντ Τραμπ μέσω της άμεσης απεύθυνσης στον μέσο Αμερικανό, που έχει την εμπειρία –ακόμη κι αν δεν το έχει ακριβώς αποδεχθεί– του πώς είναι να ζεις σε μια μεγάλη κοινωνία. Η γλωσσική «απλότητα» της Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ παράγει πολιτική με το βλέμμα στραμμένο στον υπόλοιπο πλανήτη, διότι αυτόν επηρεάζει η χώρα την οποία υπηρετεί. Οπως γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι το μόνο της όπλο είναι το πιο απλό εργαλείο: η δημοκρατία. Ολοκληρώνοντας την ομιλία της, η Μισέλ Ομπάμα αφιέρωσε τα υψηλότερα ντεσιμπέλ της φωνής της για την ενεργοποίηση αυτού του εργαλείου: ψηφίστε! Η δημοκρατία δεν χρειάζεται τίποτε πέρα από τη «χρησιμοποίησή» της· της αρκεί να είσαι πολίτης. Οχι κάτοικος· πολίτης. Γι’ αυτό και η Μισέλ Ομπάμα επιστρατεύει την απλότητα του –έστω και λειψού– φωτός της Κλίντον έναντι του φοβικού χάους του Τραμπ· παρέχοντας επιτυχώς στον πολίτη, εντός και εκτός της χώρας της, το μίνιμουμ που αποζητεί: μια χαραμάδα ελπίδας που να μη σημαίνει υπομονή.
Κι αυτό δεν χρειάζεται δύσκολη γλώσσα, ούτε ιδεολογήματα πασπαλισμένα με διδακτισμούς προς την «πιάτσα» των πολιτών. Η Μισέλ Ομπάμα την ξέρει την «πιάτσα». Και την κέρδισε. Απλά και όμορφα.