Παρότι την εβδομάδα που πέρασε, τα μάτια του διεθνούς Τύπου ήταν στραμμένα στο Ελσίνκι, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ συνάντησε τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο μεγαλύτερος κερδισμένος της συνόδου δεν βρισκόταν καν εκεί, και πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, έχει ως απόλυτη προτεραιότητα να μειώσει την επιρροή του Ιράν στη διεθνή αρένα, και ειδικότερα στη γειτονική Συρία – και από τις δηλώσεις των δύο ηγετών αμέσως μετά τη συνάντηση, φαίνεται πως απολαμβάνει μια στιγμή προσωπικού θριάμβου. Αλλωστε, μερικές ώρες μετά τη σύνοδο ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα ξένο στράτευμα στη Συρία στην περιοχή που αγγίζει τα σύνορα με τα ισραηλινά Υψίπεδα του Γκολάν. Λίγα μόλις λεπτά αργότερα, ο Τραμπ έσπευσε να τον επιβεβαιώσει, δηλώνοντας πως ο Πούτιν «είναι θερμός υποστηρικτής του Ισραήλ και θαυμαστής του Μπίμπι».
Η απόφαση της Ρωσίας να διατάξει τον περιορισμό των ιρανικών δυνάμεων στα ανατολικά της Δαμασκού, δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το Ισραήλ, έρχεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο. Την περασμένη εβδομάδα οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις, με τη στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, ύψωσαν τη σημαία της χώρας στην Νταράα, την πόλη που πυροδότησε την εξέγερση εναντίον του Ασαντ. Ενώ οι δυνάμεις του Ασαντ ετοιμάζονταν να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο της νοτιοδυτικής Συρίας, ο χρόνος του Νετανιάχου για να διαπραγματευτεί διπλωματικά την απομάκρυνση του ιρανικού στρατού από την περιοχή φαινόταν να εξαντλείται.
Ο συμβιβασμός
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έσπευσε να ταξιδέψει στη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον Ρώσο πρόεδρο και μαζί κατέληξαν σε συμβιβασμό. Το Ισραήλ υποσχέθηκε πως δεν θα αναλάβει καμία δράση εναντίον του καθεστώτος Ασαντ, και η Μόσχα δεσμεύτηκε να απομακρύνει τους Ιρανούς. Σε μεγάλο βαθμό, το Ισραήλ έχει παραμείνει εκτός του εμφυλίου της Συρίας, ωστόσο παρασκηνιακά διεξήγαγε έναν πόλεμο απέναντι στην παρουσία του Ιράν στη χώρα, το οποίο προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το χάος που επικρατεί για να εγκαταστήσει στρατιωτικές υποδομές στη Συρία. Επισήμως, τόσο ο Νετανιάχου όσο και ο Τραμπ επιθυμούν την πλήρη απόσυρση των ιρανικών στρατευμάτων από τη Συρία, ωστόσο κανένας από τους δύο δεν διατίθεται να τα «απελάσει» με βία, γεγονός που θα απαιτούσε τη χρήση χερσαίων δυνάμεων. Ο συμβιβασμός της παρουσίας μονάχα ενός μικρού αριθμού ιρανικών συμβούλων, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή του Γκολάν, με τη συγκατάθεση της Ρωσίας και τη στήριξη της Αμερικής αποτελεί για το Ισραήλ μια εξαιρετικά ικανοποιητική πραγματικότητα. Παρότι οι Ιρανοί δεν σκόπευαν να δεχθούν περιορισμούς στην ανάπτυξη των δυνάμεών τους, απέναντι σε μια περιοριστική αμερικανορωσική συμφωνία δεν μπορούν παρά να υποκύψουν.
Ενα ακόμη ζήτημα που φαίνεται να έχει διευθετηθεί, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι το δικαίωμα του Ισραήλ να παρεμποδίζει τις αποστολές όπλων του Ιράν, που διασχίζουν τη Συρία για να καταλήξουν στα χέρια της Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Αντίστοιχες ισραηλινές ενέργειες συνεχίζονται εδώ και πολύ καιρό, με την αμερικανική στήριξη και τη ρωσική συναίνεση. Μάλιστα, λιγότερο από 24 ώρες πριν από τη διάσκεψη κορυφής του Ελσίνκι, ισραηλινά αεροπλάνα επιτέθηκαν σε αεροπορική βάση κοντά στη συριακή πόλη του Χαλεπίου, οδηγώντας δεκάδες Ιρανούς υπαλλήλους στον θάνατο. Ο Νετανιάχου σαφώς δεν θα είχε ποτέ διατάξει τέτοιου είδους αποστολή, χωρίς πρώτα να είναι σίγουρος για τη σιωπηρή έγκριση του Πούτιν.