Ο ωκεανός είναι δρόμος

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σήμερα δεν έχει πρόσωπα. Μπορείς μονάχα να τα φανταστείς, κάπου πίσω από την κάμερα, να κοιτάζουν την εικόνα της σημερινής φωτογραφίας: την πόλη της Νέας Υόρκης. Από το κατάστρωμα ενός πλοίου. Ο διάπλους του Ατλαντικού ολοκληρώνεται και οι επιβάτες ενός μεγάλου πλοίου -το οποίο ξεκίνησε από που ακριβώς; άγνωστο- αντικρίζουν το Μανχάταν σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Ο κύριος Γκρι βρήκε τη φωτογραφία σκόρπια ανάμεσα στις άλλες, χωρίς κανένα σημείο αναφοράς, καμία σημείωση, τίποτα. Και όταν όλοι όσοι έζησαν ένα τέτοιο ταξίδι και είδαν μια τέτοια εικόνα, δεν υπάρχουν πια, κάθε πηγή πληροφόρησης έχει απλώς στερέψει. Δουλειά τώρα αναλαμβάνει η εικασία και -βέβαια- η μυθοπλασία.

Από πολλές απόψεις, η σημερινή φωτογραφία δεν απεικονίζει κάτι τόσο σπάνιο. Οι ουρανοξύστες του Μανχάταν δεν είναι δα, στις αρχές του 21ου αιώνα, έπειτα από εκατό και πλέον χρόνια κινηματογράφου και άλλα εβδομήντα χρόνια τηλεόρασης (ή μετά τις τρομακτικές σκηνές της 11ης Σεπτεμβρίου) κάτι τόσο σπάνιο και εξωτικό.  Μόλο όμως που εικόνα αυτή είναι οικεία πια, ακόμα και τετριμμένη, το όποιο ενδιαφέρον εκκινεί από όλα όσα δεν περιλαμβάνονται μέσα στο φωτογραφικό κάδρο. Κυρίως, το ενδιαφέρον έχει ως σημείο αφετηρίας τη θάλασσα.

Εως τα τέλη της δεκαετίας του '60 περίπου, όταν το αεροπλάνο άρχισε να εκτοπίζει το καράβι ως μέσον ταξιδιού στην Αμερική, ο ωκεανός ήταν ο δρόμος σου. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις αρχές της δεκαετίας του '60 (αυτό είναι σε θέση να το εικάσει με ασφάλεια ο κύριος Γκρι βάση της οικογενειακής του ιστορίας), κάπου στα 1961 με 1963, το πολύ το 1964. Και είναι από το κατάστρωμα ενός πλοίου – σε ένα από τα τελευταία ταξίδια του είδους, που σήμερα φαντάζουν τόσο εξωτικά: να χρειάζεσαι πολλές μέρες για να φτάσεις στον προορισμό σου (και άρα να γλιτώνεις από το σημερινό τζετ λαγκ), αγναντεύοντας τον ωκεανό. Και μετά, αυτό…

Μπορούμε μονάχα να φανταστούμε σήμερα το δέος του επιβάτη καθώς πλησιάζει στο Νέο Κόσμο, που τότε φάνταζε ακόμα πιο νέος απ' ότι σήμερα, έτσι καθώς η θάλασσα τον οδηγεί σε αυτό το συναρπαστικό κόσμο. Αποβιβάζεται και έπειτα από λίγο διαβαίνει τους πολύβουους δρόμους του Μανχάταν: ο Μόουζ Αλισον ηχογραφεί το «Your Mind is on Vacation (but your mouth is working overtime) και οι Ρονέτς να τραγουδούν το «Be My Baby». Η Μάντισον Αβενιου είναι γεμάτη στυλάτους «Mad Men», οι γυναίκες είναι πιο όμορφες από ποτέ.

Αν ένα πλοίο σήμερα προσέγγιζε την ίδια πόλη, θα ήταν άραγε η ίδια φωτογραφία; Οχι· θα ήταν μια εικόνα γεμάτη πρόσωπα. Η κατάρα των selfie. Αντίθετα, η φωτογραφία του 1960 είναι μία non-selfie. Τα πρόσωπα όλα βρίσκονται εκτός κάδρου, πίσω από την κάμερα. Το πρόσωπο εδώ είναι η πόλη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή