Το τραγούδι της Γης

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο καλύτερος τρόπος να συνειδητοποιήσεις τη μοναδικότητα του πλανήτη μας είναι να γίνεις αστροναύτης. Πολλοί στράφηκαν στην οικολογία αφού γύρισαν στη Γη. Είδαν με τα μάτια τους ότι αυτός ο αληθινά μοναδικός πλανήτης πλέει μέσα σε μια σκοτεινή, παγερή, σιωπηρή απεραντοσύνη. Επίσης, από τον Διαστημικό Σταθμό είδαν με τα μάτια τους γωνιές του πλανήτη βιασμένες από τον άνθρωπο. Δυστυχώς, δεν έχω ταξιδέψει στο Διάστημα, κοιτάζω όμως κάθε καλοκαίρι κάτι πολύ πιο μικρό, ταπεινό: τα αηδιαστικά αποτσίγαρα στην άμμο. Και όχι μόνον αυτά, φυσικά. Ο κύριος Γκρι με ενημερώνει ότι στην ιστοσελίδα futurism.com υπάρχει ένα ενδιαφέρον βίντεο: τι θα συνέβαινε στον πλανήτη εάν ξαφνικά το ανθρώπινο είδος εξαφανιζόταν. Μπήκα και το είδα. Μερικές ώρες μετά την εξαφάνιση του ανθρώπου, τα φώτα σβήνουν αφού οι ηλεκτρικοί σταθμοί χρειάζονται εργατικά χέρια για να παραμείνουν σε λειτουργία. Οι ανεμογεννήτριες συνεχίζουν να λειτουργούν έως ότου εξαντληθεί το λιπαντικό τους. Οι ηλιακοί θερμοσυσσωρευτές αχρηστεύονται, καθώς καλύπτονται σταδιακά με σκόνη και χώμα. Μόνον οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί λειτουργούν, χάρη στο νερό.

Δύο με τρεις ημέρες μετά, οι στοές των μετρό πλημμυρίζουν διότι οι αντλίες που τραβάνε το νερό δεν θα λειτουργούν χωρίς ανθρώπους. Δέκα ημέρες μετά, τα κατοικίδια, μόνα και εγκαταλελειμμένα πλέον, αρχίζουν να πεθαίνουν από τη δίψα και την πείνα, εγκλωβισμένα στα άδεια σπίτια. Οσα καταφέρνουν να αποδράσουν βρίσκονται σε ένα πολύ εχθρικό περιβάλλον. Τα μικρόσωμα σκυλιά θα εξαφανιστούν πρώτα, μέσα σε εβδομάδες.

Ενα μήνα μετά, το κρύο νερό στους πυρηνικούς αντιδραστήρες εξατμίζεται, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλαπλές εκρήξεις σαν το Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα. Εκατομμύρια ζώα θα πεθάνουν, αλλά, ελλείψει ανθρώπινης παρουσίας, ο πλανήτης επανακάμπτει σχετικά γρήγορα.

Ενα χρόνο μετά, οι δορυφόροι παύουν να λειτουργούν. Είκοσι πέντε χρόνια μετά, τα τρία τέταρτα των δρόμων και των πεζοδρομίων καλύπτονται πλέον με χορτάρι. Πόλεις όπως το Λας Βέγκας και το Ντουμπάι έχουν σκεπαστεί με άμμο.

Τριακόσια χρόνια μετά, οι μεταλλικές κατασκευές (ο πύργος του Αϊφελ κ.ά.) καταρρέουν. Η άσφαλτος αρχίζει να σκάει. Πολλά κτίρια καταρρέουν, φράγματα σπάνε, πόλεις και χωριά πλημμυρίζουν. Στους ωκεανούς, οι φάλαινες, τα δελφίνια, οι φώκιες, οι καρχαρίες και όλα τα άλλα είδη αυξάνονται και πληθύνονται απαλλαγμένα από τον άνθρωπο-κυνηγό. Πεντακόσια χρόνια μετά, όλες οι πόλεις έχουν μετατραπεί σε δάση.

Δέκα χιλιάδες χρόνια μετά, έχουν απομείνει ελάχιστα κατάλοιπα πέτρινων κατασκευών (οι Πυραμίδες, το Σινικό Τείχος κ.ά.), ίχνη ότι κάποτε περπάτησε πάνω στη Γη ο άνθρωπος, και πενήντα εκατομμύρια χρόνια μετά αποσυντίθενται –επιτέλους– τα τελευταία πλαστικά. Τριακόσια εκατομμύρια χρόνια μετά, δεν θα έχει απομείνει τίποτα που να θυμίζει τον άνθρωπο. Η Γη όμως, η Γη είναι ακόμα εδώ.

«Σκέψου όμως», λέει ο κύριος Γκρι, «αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος, δεν θα είχε ποτέ γραφεί το “Τραγούδι της Γης” απ’ τον Μάλερ. Μάζεψε τα αποτσίγαρα που μπορείς να μαζέψεις. Η Γη μπορεί μόνη της μα δεν κάνει και χωρίς τον άνθρωπο».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή