Τα ξενοδοχεία είναι ο χώρος υποδοχής, το «σαλόνι» μιας πόλης. Το πρώτο σημάδι πως η Αθήνα άφησε πίσω της την περίοδο της κρίσης ήταν το γεγονός ότι ολόκληρες γειτονιές ή σημεία της πρωτεύουσας μεταμορφώθηκαν χάρη σε νέες ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες έφεραν έναν αέρα αισιοδοξίας. Τελευταία βλέπουμε να υπάρχει αντίστοιχη κινητικότητα στο αθηναϊκό κέντρο: πριν από λίγες ημέρες έκανε εγκαίνια το ξενοδοχείο Academias Hotel, στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Ομήρου. Συνδεδεμένο με την ιστορία και τη φιλοσοφία, φιλοδοξεί να επικοινωνήσει στους επισκέπτες του το αρχαίο ελληνικό πνεύμα αλλά και τη ζεστή φιλοξενία των σύγχρονων Ελλήνων. Ακόμη και τη βραδιά των εγκαινίων η πρόθεση αυτή έγινε αισθητή. Μέσα από μια διασκεδαστική διαδικασία οι καλεσμένοι κλήθηκαν να συλλέξουν τα κομμάτια ενός ειδικά σχεδιασμένου μαρμάρινου παζλ από διάφορους χώρους του ξενοδοχείου, ώστε να περιηγηθούν σε αυτό και να το ανακαλύψουν. Μόλις συμπληρώθηκε το παζλ σχηματίστηκε η ρήση του Σωκράτη «Γνώθι σαυτόν».
Ο Απόστολος Δοξιάδης (αριστερά) με τον Οδυσσέα Κυριακόπουλο.
Πέρα από την ωραία θέα προς την Ακρόπολη, που μπορεί κανείς να απολαύσει από τον τελευταίο όροφο, η εσωτερική διακόσμηση εμπνέεται από τις τέχνες, τις επιστήμες και τη φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων, ιδιαίτερα του Πλάτωνα, ο οποίος ταύτισε το όνομά του με την Ακαδημία. Το Academias Hotel, μέλος του διεθνούς δικτύου ξενοδοχείων Autograph Collection Hotels του ομίλου Marriott, ανήκει στην ιδιοκτησία της YHE Ηotel Establishment, η οποία σύντομα θα ενταχθεί σε έναν μεγαλύτερο επιχειρηματικό όμιλο. Στα εγκαίνια, οι προσκεκλημένοι απόλαυσαν κοκτέιλ και εδέσματα από την κουζίνα του Symposium Restaurant, ενώ το μουσικό σχήμα Opero κέρδισε τις εντυπώσεις εκτελώντας αποσπάσματα από όπερες.
Ο Απόστολος Τραστέλης και η Βαρβάρα Βερνίκου στα εγκαίνια.
Στόχος της δημιουργίας του ξενοδοχείου δεν είναι μόνο η αναζωογόνηση της ευρύτερης περιοχής, που είχε πέσει σε μαρασμό, αλλά η αντανάκλαση της ανανεωμένης αυτοπεποίθησης της Αθήνας. Καθώς ξεπηδούν καινούργια ξενοδοχεία, εστιατόρια και καταστήματα, ο δημόσιος χώρος, συχνά ρυπαρός και απεριποίητος, αλλάζει άρδην. Πεζοδρόμια αποκτούν φυτά, οι πλάκες καθαρίζονται, η απαξίωση ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων σταδιακά υποχωρεί, ο δημόσιος φωτισμός ενισχύεται. Είναι σαφές πως εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή αστικών φιλοδοξιών και το κέντρο της πόλης πρέπει να πρωταγωνιστήσει. Οικοδομήματα που υπολειτουργούσαν, ήταν άδεια ή είχαν κλείσει τον κύκλο τους ως κτίρια γραφείων και καταστημάτων αποκτούν ξανά ζωή ευεργετώντας τον δρόμο στον οποίο βρίσκονται και την πόλη στο σύνολό της.
Ο Ραλφ Γιάζμπεκ με την Τόνια Φουσέκη.