«Οσο σημαντικό είναι να διαφυλάξουμε την υγεία τη δική μας και των γύρω μας, άλλο τόσο ίσως είναι, από την “παγωμένη εικόνα”, την –υποτίθεται– χωρίς δραστηριότητες του “Μένουμε σπίτι”, να ξετρυπώσουμε την ευεργεσία ενός καλού. Πάντα το κακό εμπεριέχει και καλό», μου λέει από το τηλέφωνο η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρέα Βιτάλη. Τη γνώρισα μέσα από τα κείμενά της και τα βιβλία της. Την εκτιμώ όχι μόνο για το γράψιμό της, αλλά και για τη λοξή ματιά της στα πράγματα. Πάντα έχει έναν ανορθόδοξο τρόπο να διαβάζει την κατάσταση, ο οποίος μπορεί να είναι σωτήριος. Ρώτησα, λοιπόν, τη γνώμη της: Πώς θα καταφέρουμε να βγούμε καλύτεροι από την καραντίνα; Ιδού τι μου απάντησε:
«Με προβλημάτισε η αγωνία που εκδήλωσαν πολλοί, από το πρώτο δευτερόλεπτο του εγκλεισμού, για δραστηριότητες κάθε είδους. Από πλέξιμο μέχρι γλυπτική μέσω Διαδικτύου. “Γιατί συνέχεια τρέχεις;” ρώτησαν κάποτε τον Θανάση Βέγγο. “Για να μην σκέφτομαι”, απάντησε. Να αποτολμήσω να προτείνω τη σκέψη ως δραστηριότητα; Αυτό που αφελώς ορίζουμε ως “τίποτα”; Ας ξεφοβηθούμε το “τίποτα”. Εχουμε την απίστευτη τύχη να συναπαντηθούμε με τη ζωή μας. Το σπίτι μας είναι η ζωή μας. Και αν φθάσουμε σε αδιέξοδα; Σιγά! Εκεί ήταν και τα ξεγελούσαμε μασκαρεμένοι “δραστήριοι”, ώστε να μην τα αντιμετωπίσουμε. Ε, ήρθε η ώρα», μου λέει.
Πριν από λίγο καιρό, μια πυρκαγιά κατέστρεψε το σπίτι στο οποίο η Ρέα μεγάλωσε η ίδια τα παιδιά της και χαίρονταν και τα εγγόνια της. Τώρα προχωρούν οι εργασίες της αποκατάστασης, αλλά ακόμη δεν είναι έτοιμο. «Κοίτα πώς ήρθαν τα πράγματα: Το “Μένουμε σπίτι” εμάς μας βρήκε χωρίς το σπίτι μας. Ξέρεις, όμως, τι κατάλαβα; Σπίτι μας δεν είναι τα έστω και αγαπημένα, ίσως και πολύτιμα, πράγματα. Το σπίτι μας το “φέρουμε”. Είναι “εμείς”. Η πιο ξεμπροστιαστική πλευρά του εαυτού μας, της ζωής μας, των σχέσεών μας. Είναι όπως οι χελώνες που το κουβαλούν στην πλάτη τους. Αν δεν σε χωράει το σπίτι σου, μπορεί να μην σε χωράει η ζωή σου».
Τα απογεύματα κάνει μια μεγάλη βόλτα στη γειτονιά. «Περιμένω πώς και πώς τη βόλτα. Η φύση είναι σαδιστικά όμορφη αυτή την περίοδο. Αναντίστοιχα όμορφη του θανατικού. Ασυναίσθητα μελετάω αλλιώς τα αγριολούλουδα. Σε μέγεθος κόκκου ρυζιού… Τόση ομορφιά! Είδατε τι κάνει ο εγκλεισμός; Μεγιστοποιεί τις αισθήσεις. Ο αέρας, όταν βγαίνεις, είναι ο πιο ωραίος αέρας που έχεις εισπνεύσει. Σας συμβαίνει και εσάς;»