07.00 – 08.00
Ξυπνάω, συνήθως χωρίς ξυπνητήρι. Μηχανικά ανοίγω τα παντζούρια. Περπατώ ξυπόλυτος. Τον χειμώνα, είτε στις μύτες είτε στις φτέρνες. Να μην παγώνει όλο το πέλμα. Το καλοκαίρι «γεμάτα», με όλη την πατούσα. Να δροσίζεται. Βάζω καφέ (χειμώνα – καλοκαίρι). Κάθομαι στον καναπέ για τις πρώτες δυο γουλιές. Στο πλάι έχω τα ρούχα για το τρέξιμο, επιλεγμένα από το προηγούμενο βράδυ. Τα φοράω, βάζω ακουστικά και βουρ.
09.00 – 14.00
Επιστρέφω από την τρεχάλα. Μερικές γρήγορες διατάσεις κι ένα ζεστό ντους. Δροσερό πρέπει να κάνω, λένε οι ειδικοί, αλλά δεν με νοιάζει. Επειτα, ενεργοποιώ το ηλεκτρονικό μου «βασίλειο»: παίζουν μουσικές, βαράνε emails, χτυπάνε βιντεοκλήσεις. Τον τελευταίο καιρό, με την κοινωνική απομάκρυνση, έστησα γραφείο κανονικό με τρεις οθόνες και όλα τα κομφόρ. Οι μουσικές παίζουν ακόμα. Αλλοτε είναι ορχηστρικές και άλλοτε με λόγια. Τα πλήκτρα δεν σταματούν. Παίζω (ή συνθέτω) μια «σονάτα για αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και άρθρα για τυφλό σύστημα για δυο –άντε τρία– δάχτυλα». Αυτό με πάει ως το μεσημέρι.
14.00 – 15.00
Τρώω. Με ανοιχτή οθόνη. Παλαιότερα θα διάβαζα κάτι σχετικό με μουσική. Δεν θα υπήρχε δεύτερη επιλογή. Σήμερα, το εναλλάσσω. Συχνά με «τραβάνε» τα reviews παπουτσιών για το τρέξιμο.
15.00 – 18.00
Ξαναπιάνω τη «σονάτα». Τα περιεχόμενά της συνήθως είναι γραψίματα ή «φτιασίματα» για τη δουλειά και τους δυο βασικούς της πυλώνες: τη μουσική και το τρέξιμο. Γραφιάς είμαι και προσπαθώ να ζήσω από αυτό. Αν η μέρα είναι τυχερή, θα μου έρθει ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι σε κάποιο από τα inboxes μου. Ο αποστολέας του θα θέλει να του πω τη γνώμη μου. Αυτές είναι οι στιγμές που απολαμβάνω περισσότερο από όλες. Αυτό είναι το «προνόμιο» της ιδιότητάς μου: η εμπιστοσύνη των «ηρώων» μου – γιατί οι δικοί μου οι ήρωες είναι τραγουδοποιοί, όχι ιπτάμενοι τσαρλατάνοι με μπέρτες. Μουσικολόγος λέει η κάρτα. Η μία από όλες. Η άλλη λέει: Δημοσιογράφος. Να πω εδώ κάτι σημαντικό: ο μουσικολόγος είναι δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος δεν είναι μουσικολόγος. Να ξηγιόμαστε.
18.00 – 20.00
Εχω κι άλλες κάρτες. Αυτές ενεργοποιούνται σε αυτό το δίωρο (ίσως και τρίωρο, ίσως και τετράωρο, αλλά ας μην περιγράψουμε το κακό σενάριο). Digital Marketing Manager, λέει η μία. Sports Performance Marketing Manager, λέει η άλλη. Αυτό το δίωρο, τρίωρο, τετράωρο επικεντρώνομαι στο λεγόμενο content creation στην αθλητική βιομηχανία (με διαστάσεις βιοτεχνίας). Αθλητισμός δεν είναι η μπάλα. Ολα τα άλλα είναι. Η μπάλα δεν είναι. Γράψε – σβήσε – προγραμμάτισε. Λέξεις-κλειδιά: Facebook, Instagram, Newsletter, SEO, Blog και… θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν (αν δε βρίσκομαι εκεί ήδη).
20.00 – 02.00
Αυτό το δίωρο έχει Π.Κ. και Μ.Κ. Προ κορωνοϊού και μετά κορωνοϊόν. Θα περιγράψω την πρώτη εκδοχή μόνο, με την ελπίδα να επιστρέψει το συντομότερο. Εξοδος σε κάποιο live. Πολύ πιο ευχάριστη η περίοδος η καλοκαιρινή. Παίρνω τη μηχανή, ας πούμε, και ανεβαίνω στους Βράχους να ακούσω Θανάση Παπακωνσταντίνου (το κάνω grande). Τις περισσότερες φορές πηγαίνω μόνος. Είμαι και ξενέρωτος, δεν πίνω, οπότε τι να με κάνουν οι παρέες; Ασε που δεν μπορούν να έρθουν. Πού να αφήσουν τα παιδιά;
Μετά τη συναυλία, επιστροφή στο «βασίλειο», συγγραφή του review, αποστολή και ξάπλα. Και όνειρα: Αλλοτε γίνομαι ο καλύτερος μπασκετμπολίστας στον κόσμο. Αλλοτε γίνομαι ρηχός και κερδίζω το Τζόκερ. Αλλοτε γράφω μια σειρά επιτυχημένων αστυνομικών μυθιστορημάτων. Αλλοτε τρέχω τον μαραθώνιο σε 2:39'.
Ανάμεσα στα όνειρα του «άλλου μου εαυτού» στριμώχνονται κατά καιρούς και όνειρα γνήσια, επιθυμίες που μου κόβουν την ανάσα. Κάποτε ονειρεύτηκα το πρώτο μου ποδήλατο και αργότερα το πρώτο μου δισκογραφημένο τραγούδι. Πιο μετά, έναν μαραθώνιο κάτω από τρεις (3) ώρες κι ύστερα πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Κάποιο βράδυ ονειρεύτηκα το «Θα πεις κι ένα τραγούδι;» και μετά το βιβλίο μου. Τέλος, ένα τραγούδι για τη «Μάνα» μου που να το πει ο Νταλάρας. Αυτό είναι και το τελευταίο που πραγματοποιήθηκε. Γιατί σας διαβεβαιώ: τα όνειρα πραγματοποιούνται.
ΥΓ. Κοιτώ αυτό που έγραψα και επιβεβαιώνω κάτι: η Μ.Κ. εποχή, για μερικούς από εμάς, δεν ήταν και τόσο διαφορετική από την Π.Κ.
Το πρόσφατο τραγούδι «Μάνα» σε στίχους και μουσική του Γιώργου Μυζάλη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος και ηλεκτρονικά.