Στο Μπακού φιλοξενείται ο έκτος προγραμματισμένος αγώνας της φετινής περιόδου για τα αυτοκίνητα της Formula 1.
Η πίστα έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης, την διττή οντότητα της. Είναι ένα μείγμα από ευρύ και ανοιχτό τμήμα, χονδρικώς τους τομείς (sectors) 1 και 3, και ένα στενό και με κλειστές στροφές, τμήμα, τον τομέα (sector) 2. Στον τελευταίο αντιστοιχεί η Εσωτερική πόλη (αζερικά: İçəri Şəhər) και στα υπόλοιπα δύο η Εξωτερική πόλη (αζερικά: Bayır Şəhər), η οποία οφείλει την αρχή της στη ρωσική κατάκτηση του 1806, κατά την διάρκεια του ρωσοπερσικού πολέμου (1804-1813). Μέχρι τότε υπήρχαν στο Μπακού περιτοιχισμένα 500 νοικοκυριά και 707 καταστήματα για έναν πληθυσμό 7.000 κατοίκων, στη συντριπτική τους πλειοψηφία εθνοτικώς, Τατς, (Tat, Parsi, Daghli, Lohijon), δηλαδή Ιρανοί, θρησκευτικώς, σιίτες μουσουλμάνοι με καταγωγή από τον δυιστικό μαζδαισμό και ζωροαστρισμό. Μιλούσαν Τατ, μια νοτιοδυτική ιρανική γλώσσα, κάπως διαφορετική από την τυπική περσική καθώς και αζερικά και ρωσικά. Με λίγα λόγια, πίστα και κάτοικοι υποφέρουν από μία διφυία.
Οι οδηγοί στη στροφή (turn) 7 μπαίνουν στην ανώμαλου κυκλικού περιγράμματος παλιά πόλη και την αφήνουν πίσω τους στην στροφή 19, μαζί με τον Πύργο της Παρθένου (αζερικά: Qız Qalası), ο οποίος κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα ως τμήμα της οχυρωμένης πόλης και πιθανώς στη θέση αυτή να υπήρχε ζωροαστρικός ναός από την εποχή των Σασσανιδών (224-651 μ.Χ.), της τελευταίας προϊσλαμικής ιρανικής αυτοκρατορίας.
Θα ήταν οξύμωρο να μην υπήρχε μία παρθένα οδηγήτρια-πολιούχος σε μία τόσο κλειστή κοινωνία, η οποία υποχρεούται να διαφυλάττει την αγνότητα της σε έναν στενό, στρογγυλό πύργο ύψους 29 μέτρων που στηρίζεται σε θεμέλια βάθους 15 μέτρων και με μία προεκβολή-αντιτείχισμα η οποία δείχνει την ανατολή του ήλιου στις ισημερίες. Ο Πύργος, κτισμένος στην ακτογραμμή, κατά μήκος ενός φυσικού πηγαδιού πετρελαίου, φέρει αραβικές, περσικές και οθωμανικές επιρροές, όπως αβίαστα συνάγεται από τα παραπάνω στοιχεία.
Αμέσως μετά τη στροφή 19 οι πιλότοι είναι μπροστά στη μεγάλη ευθεία κατά μήκος της ακτογραμμής, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως η Μέκκα του slipstreaming. Ο όρος μπορεί να γίνει κατανοητός μεταφραζόμενος μόνο περιφραστικά με βάση την περιγραφή της λειτουργικότητάς του. Ακολουθώντας κανείς το ρεύμα πλεύσης ενός άλλου μηχανοκίνητου οχήματος επιτυγχάνει μειωμένη ατμοσφαιρική αντίσταση με συνέπεια τη μικρότερη κατανάλωση καυσίμων, πράγμα επωφελές για ένα κομβόι φορτηγών ή στην περίπτωση μας, μεγαλύτερη ταχύτητα από τον οδηγό που προηγείται με συνέπεια μία ευκολότερη προσπέραση. Συναφές φαινόμενο είναι ο σχηματισμός των πουλιών, που μειώνει την αντίσταση του αέρα για όλους τους ιπτάμενους πλην του πρώτου.
Αγνότητα και δράση
Μάλλον κανείς από τους πιλότους δεν έχει στη σκέψη του κάτι από τα παραπάνω, περί διπλής ζωής ή ταυτότητας μιας πόλης, έστω και στο συμβολικό επίπεδο. Όμως δεν μπορεί να μην έχει αναγκαστεί να προστατεύσει, να αφήσει αλώβητο ένα κομμάτι του εαυτού του έτσι ώστε να μπορέσει να διαφυλάξει μία αποκλειστικώς αγνή ψυχική περιοχή ως ένα είδος τελευταίου οχυρού στην επικείμενη απειλή. Οι άνθρωποι του αρχικού Μπακού άνοιξαν με μεγάλη δυσκολία μία πύλη προς την νέα πόλη. Το 1865, ένα τμήμα των τειχών της πόλης που έβλεπε στη θάλασσα κατεδαφίστηκε και οι πέτρες πουλήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την οικοδόμηση της Εξωτερικής Πόλης.
Εκόντες άκοντες, οι οδηγοί εμφανίζονται με δύναμη και ταχύτητα στη μεγάλη ευθεία προς τη σύγχρονη πόλη, με τα μονοθέσια να μπορούν να τρέξουν τρία δίπλα-δίπλα στη στροφή 1. Η δράση συχνά μοιάζει περισσότερο με IndyCar παρά με F1. Λίγο μετά τη στροφή 7 πρέπει να προσαρμοστούν σε συνθήκες εγκλεισμού με τα επακόλουθα που αυτός επισύρει. Αργότερα θα δούμε ποιός από όλους θα κατορθώσει να διαφυλάξει την ισορροπία που αυτή η εναλλαγή απαιτεί. Οι διφυείς φύσεις έχουν πλεονέκτημα, όμως νικητής θα είναι αυτός που θα σταθεί διαφανής απέναντι στην πρόκληση, απαλλαγμένος από την σκιά του δεύτερου εαυτού του.
Ο έκτος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός τεσσαρακοστός πρώτος (1041) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 6 Ιουνίου 2021 στην πίστα του Μπακού (Baku City Circuit).Το Μπακού (αζερικά: Bakı) είναι η πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν και σύμφωνα με την απογραφή του 2015 η πόλη έχει 2.225.800 κατοίκους. Βρίσκεται στις νότιες ακτές της χερσονήσου Αμπσερόν της Κασπίας θάλασσας και αποτελείται από την Εσωτερική πόλη (Icheri Sheher) και Εξωτερική πόλη (Bayır Sheher). Η ίδρυση της πόλης ανάγεται στον 6ο αιώνα μ.Χ. Η πόλη είναι η γενέτειρα του σκακιστή Γκάρι Κασπάροφ. Είναι η ανατολικότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης και μία από τις ανατολικότερες πόλεις της.
Η πίστα εντάχθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων το 2017 και είναι η πιο πρόσφατη πίστα εντός πόλεως, όπως αυτές του Μονακό, της Μελβούρνης και της Σιγκαπούρης.Έχει μήκος 6,003 χιλιόμετρα, περιλαμβάνει 20 στροφές (turns) και ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά από 51 γύρους (laps) αφού έχουν διανύσει οι πιλότοι και τα αυτοκίνητα τους, κυκλικώς, συνολικά 206,049 χιλιόμετρα.
Το ρεκόρ πίστας για ένα γύρο αυτής είναι ακόμα ένα λεπτό σαράντα τρία δευτερόλεπτα και εννέα χιλιοστά του δευτερολέπτου (1:43.009) και το κατέχει από το 2019 ο Σαρλ Λεκλέρ (Charles Leclerc).
Του αγώνα προηγείται η κατάταξη (qualifying), συνήθως το απόγευμα του Σαββάτου, και της κατατάξεως προηγούνται οι συναντήσεις (sessions) των δοκιμών (practice) το μεσημέρι του Σαββάτου και της Παρασκευής. Η σημασία των πρακτικών περιορίζεται κυρίως στις δοκιμές των ομάδων να επιτύχουν την αρμονική λειτουργία των δύο αυτοκινήτων τους, δηλαδή την αναλογία του μηχανικού μέρους και της αεροδυναμικής τους σε συνδυασμό με τη σωστή επιλογή των ελαστικών. Στο διήμερο που προηγήθηκε του αγώνα η Mercedes δεν φάνηκε ότι μπορεί να πετύχει την αρχηγική συμμετοχή των προηγουμένων αγώνων, πλην του Μόντε Κάρλο. Η Ferrari και η Red Bull Racing-Honda διεκδικούν με μεγαλύτερη αξίωση, ειδικά η δεύτερη, τις πρώτες θέσεις κατατάξεως. Πράγματι και στα τρία μέρη (sections) προηγούντο των Mercedes. Τελικώς την πρώτη θέση κατέλαβε ο Σαρλ Λεκλέρ (Charles Leclerc) βοηθούμενος ελαφρώς, κατά δήλωση του, από το κενό αέρος (splipstream) που του προσέφερε άθελα του ο Χάμιλτον, ο οποίος κατάφερε λόγω της τακτικής της ομάδας να του δώσει το πλεονέκτημα του splirstreaming ο ομόσταυλός του (teammate) Βάλτερι Μπόττας (Valtteri Bottas) και να πετύχει τον δεύτερο καλύτερο χρόνο.
Ο Μπότας θα ξεκινήσει δέκατος. Μετά την τρίτη ατυχία του στο Μονακό πήγε, όπως συνηθίζει, στη μητέρα-πατρίδα την Φινλανδία, επιστρέφοντας την Πέμπτη. Για διαλογισμό; Θρησκευτική συγκέντρωση; Απλώς να ξεχάσει; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Πάντως ό,τι και να έκανε δεν απέδωσε. Ο Μαξ Φερστάπεν (Max Verstappen) ήρθε τρίτος, χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία της τελικής αναμέτρησης αφού ο Γιούκι Τσουνόντα (Yuki Tsunoda) προκάλεσε την κόκκινη σημαία (red flag) με το ατύχημά του. Δεν ήταν ο μόνος. Η διττής φύσεως πίστα του Μπακού δεν συγχωρεί το παραμικρό λάθος. Λανς Στρολλ (Lance Stroll), Αντόνιο Τζοβινάτσι (Antonio Giovinazzi), Ντάνιελ Ρικάρντο (Daniel Ricciardo), Κάρλος Σάινθ (Carlos Sainz) δεν κατάφεραν να εναρμονιστούν στις απαιτήσεις της πίστας και τσαλάκωσαν τα αυτοκίνητα και τον εγωισμό τους. Ο κυριακάτικος αγώνας θα αναδείξει τους πιλότους που θα αποκαλύψουν έναν εαυτό που κατισχύει του χαρακτήρα.
Ποιός θα απαλλαγεί από τη σκιά του;
Η εκκίνηση του αγώνα δεν επεφύλαξε εκπλήξεις. Η σειρά παράταξης διατηρήθηκε χωρίς ατυχήματα ή συγκρούσεις μέχρι τον 3/51 γύρο όταν ο Χάμιλτον προσπερνά (overtake) με ευκολία τον πρωτοπόρο Λεκλέρ στην μεγάλη ευθεία. Αμέσως μετά εγκαταλείπει λόγω μηχανικής βλάβης ο Οκόν και στον 7/51 γύρο ο Φερστάπεν αφήνει πίσω του τον Λεκλέρ στην τρίτη θέση, φυσικά, στη μεγάλη ευθεία, κάτι που θα επιτύχει έναν γύρο αργότερα και ο έτερος πιλότος της Red Bull Racing-Honda. Παρόλο που σε δηλώσεις του ο Λεκλέρ και πριν και μετά τον αγώνα προέβλεψε και παραδέχτηκε αντιστοίχως την αδυναμία της Ferrari να είναι ανταγωνιστική απέναντι στις δύο πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος, επισήμανε την ατυχία να συναντήσει και να αποφύγει “κάτι” στην στροφή 15 που του διατάραξε το ρυθμό και διευκόλυνε τις προσπεράσεις. Στον 10/51 γύρο ο Λεκλέρ και ο Τσουνόντα διακόπτουν το πρώτο μέρος του αγώνα τους (stint) και εισέρχονται στα pits για αλλαγή ελαστικών.
Ο Τσουνόντα, για άλλη μία φορά φέτος αντιδρά αγενώς προς τον μηχανικό του, τον άνθρωπο που τον καθοδηγεί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και του λέει να “σκάσει”. Σε αντίθεση με την επιτυχή τακτική της Ferrari να βγάλει από τα pits τον Λεκλέρ μπροστά από τον Ραϊκόνεν, φαίνεται ότι χάνει, υπολογιστικά, δηλαδή αφού ολοκληρωθούν τα pits-stop, την τέταρτη θέση από τον Γκαζλί.
Στον 12/51 γύρο ο Χάμιλτον πραγματοποιεί την πρώτη και μοναδική αλλαγή ελαστικών σύμφωνα με την τακτική της ομάδας, με μία μάλλον ανεπίτρεπτη καθυστέρηση 4,6 δευτερολέπτων, όταν η Red Bull ολοκλήρωσε την αλλαγή σε “λευκά” ελαστικά εντός 1,9 δευτερολέπτων και στους δύο οδηγούς της, δίνοντας τη δυνατότητα στον Πέρεζ να περάσει στη δεύτερη θέση και στον Φερστάπεν να γίνει επικεφαλής του αγώνα στον 19ο γύρο, όταν ο Φέτελ μπαίνει για αλλαγή των “κόκκινων” ολοκαίνουργιων ελαστικών του που του έδωσαν ένα τόσο παρατεταμένο πρώτο μέρος. Παρά τις προσπάθειές του, ο Χάμιλτον και το αυτοκίνητό του αδυνατούν να απειλήσουν σοβαρά τον Πέρεζ. Ο πρωταθλητής κόσμου φαίνεται να εγκαταλείπει τη σκέψη για προσπέραση και συμβιβάζεται στην τρίτη θέση.
Στον 31/51 γύρο ο Στρολλ βγαίνοντας από την στροφή 19 και αφήνοντας πίσω του το κλειστό, εσωτερικό (αζερικά: İçəri) τμήμα της πίστας, φαίνεται να χάνει τη στήριξη στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και χτυπά με σφοδρότητα στα τσιμεντένια προστατευτικά. Το αυτοκίνητο ασφαλείας (safety car) τίθεται επικεφαλής των αγωνιστικών αυτοκινήτων περιορίζοντας την ταχύτητά τους σε συμβατικά όρια. Όμως η είσοδος του paddock είναι κλειστή, άρα δεν επίτρεπεται η ανέξοδη χρονικά αλλαγή ελαστικών την οποία πραγματοποιούν λίγο αργότερα, όταν ανοίγει η είσοδος στον 35/51 γύρο, μόνο τα αυτοκίνητα των τελευταίων θέσεων για τα οποία δεν διακυβεύεται τίποτα σημαντικό. Οι επικεφαλής και οι μεσαίοι οδηγοί παραμένουν στη σειρά τους, αναρωτώμενοι εάν το ατύχημα οφείλεται σε συντρίμμια (debris) ή αστοχία του ελαστικού. Ο Στρολλ είχε πραγματοποιήσει 31 γύρους με αυτά τα ελαστικά. Τόσους όσους πρόκειται να πραγματοποιήσουν οι υπόλοιποι ως το τέλος του αγώνα με τα αντίστοιχα “λευκά” (σκληρής γόμας) δικά τους. Ο αγώνας φαίνεται να ξεκινά από την αρχή. Οι χρονικές αποστάσεις μηδενίζονται, οι ελπίδες ανανεώνονται, οι αμφιβολίες εμφανίζονται, μαζί τους και η αγωνία. Ο Φέτελ βρίσκεται στην πέμπτη θέση εκμεταλλευόμενος το μεγάλης διάρκειας πρώτο μέρος που είχε με τα “κόκκινα” ελαστικά και ο Μπότας ξεκινά στη δέκατη τρίτη θέση απογοητεύοντας με τις φετινές εμφανίσεις του την ομάδα του και τους, μάλλον λίγους, φίλους του. Οι οδηγοί της McLaren-Mercedes είναι στην όγδοη και ενδέκατη θέση, ίσως και λόγω του πένθους που βιώνει η ομάδα για την απώλεια του Mansour Ojjeh (Mancūr Akram Ujjah, Μαντσού Ουτζέ) μετόχου και σημαντικής προσωπικότητας της ομάδας από το 1984.
Όλα βαίνουν ομαλώς μέχρι τον 46/51 γύρο. Ο αδιαφιλονίκητος υποψήφιος νικητής Μαξ Φερστάπεν (Max Verstappen) μετά την 19η στροφή, μερικά μέτρα πιό κάτω από το σημείο του ατυχήματος του Στρόλ, χάνει την πίσω στήριξη και συγκρούεται με 200 μίλια την ώρα (300 χλμ./ώρα) στα τσιμεντένια προστατευτικά. Η κατασκευάστρια εταιρεία των ελαστικών Pirelli μετά τον αγώνα ανακοίνωσε ότι δεν ευθύνεται για τυχόν αστοχία του υλικού. Στην πίστα πρέπει να υπήρχε “κάτι” που έσκισε το ελαστικό και έφερε ως ενδεικτικό στοιχείο, στο επιχείρημα της, μία αλλοίωση που παρατηρήθηκε επίσης σε ελαστικό του Χάμιλτον. Αυτό το μυστήριο “κάτι” που απέφυγε χάνοντας τον ρυθμό του ο Λεκλέρ, μπορεί να ήταν το ίδιο “κάτι” που στέρησε τη νίκη του Φερστάπεν και την υψηλή βαθμολογικά κατάταξη του Στρόλ; Συγχρόνως δε, αυτό το “κάτι” δίνει τη δυνατότητα διεκδικήσεως της πρώτης θέσης στον Πέρεζ και στον Χάμιλτον. Η εν στάσει εκκίνηση προγραμματίστηκε από τους οργανωτές του αγώνα για τους τελευταίους δύο γύρους, μετά από είκοσι λεπτά διακοπής που προηγήθηκαν και στη διάρκεια των οποίων οι ομάδες είχαν την ευκαιρία να συνεφέρουν τα ταλαιπωρημένα αυτοκίνητα, να τα ελαφρύνουν με ελαστικά “κόκκινη” γόμας και πιθανώς να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους τους. Ο Χάμιλτον σε μία προσπάθεια στερέωσης του ηθικού του αναγγέλλει στον μηχανικό του μέσω του ασυρμάτου ότι “το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος και όχι αγώνας ταχύτητος (sprint)”. Δηλώνει έτσι μεταφορικά, ότι θα αρκεστεί στους δεκαπέντε σίγουρους βαθμούς της δεύτερης θέσης που θα έφερνε αυτόν στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης (ranking) των οδηγών και την ομάδα στην πρώτη θέση των κατασκευαστών μετά την ατυχή κατάληξη του Φερστάπεν.
Αυτό το μαγικό «κάτι»
Στην εν στάσει εκκίνηση το αυτοκίνητο του Χάμιλτον βγάζει καπνούς. Φαίνεται να έχουν ζεσταθεί πέραν του δέοντος τα φρένα του. Το σήμα δίνεται. Οι οδηγοί προσπαθούν να κερδίσουν τις καθαρότερες γραμμές για τα αυτοκίνητά τους μέχρι την πρώτη στροφή που είναι καθοριστική για την συνέχεια. Ο Πέρεζ προσπαθεί να μπεί μπροστά στον Χάμιλτον και δεν τα καταφέρνει. Ο νυν πρωταθλητής ξεχνάει τα ίδια τα λόγια του και διεκδικεί με πείσμα τη γραμμή που θα τον φέρει πρώτο στη στροφή. Και δεν μπορεί να φρενάρει. Το αυτοκίνητο πηγαίνει ευθεία στην έξοδο διαφυγής που υπάρχει πριν την στροφή. Επαναφέρει, ξαναμπαίνει στον αγώνα και τερματίζει δέκατος πέμπτος, εκτός βαθμολόγησης. Αμέσως μετά, ο οδηγός της Mercedes ακούστηκε στον ασύρματο της ομάδας να ρωτάει τον μηχανικό του αγώνα Pete Bonnington: “Είχα το μαγικό;” “Ναι, φαίνεται ότι το ξαναγύρισε”, ήρθε η απάντηση, πριν ο Χάμιλτον πει: “Θα ορκιζόμουν ότι το είχα απενεργοποιήσει”. Η “μαγεία των φρένων” είναι κατανοητό ότι είναι μια ρύθμιση που χρησιμοποιείται από τη Mercedes πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας για να βοηθήσει στη θέρμανση των φρένων αλλάζοντας, μεταξύ άλλων, τις ρυθμίσεις τους. Ο πρωταθλητής και πιο έμπειρος οδηγός του grid δεν επανέφερε τη ρύθμιση. Πάλι αυτό το ανεξήγητο ¨κάτι¨ διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή. Τώρα όμως δεν είναι ένα αόρατο θραύσμα, αλλά μία ασυνειδήτως ακυρωμένη κίνηση. Όπως είπε ο Βόλφ, ο επικεφαλής της ομάδας, “Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λάθος. Ο Λιούις άγγιξε ένα κουμπί και η ισορροπία των φρένων άλλαξε. Ήταν ένα πρόβλημα με το δάχτυλο”. Κάτι εκτός συνειδήσεως. Μια άτυχη στιγμή.
Στους δύο εναπομείναντες γύρους γίνονται μάχες για όλες τις θέσεις. Τελικώς ο Πέρεζ τερματίζει πρώτος για δεύτερη φορά στην καριέρα του. Αμέσως μετά τον τερματισμό ο μηχανικός του ουρλιάζει “Σταμάτα το αυτοκίνητο”, “Σταμάτα το αυτοκίνητο”. Η RB16B αντιμετώπιζε ένα υδραυλικό πρόβλημα στον συμπλέκτη. Γιατί όμως έπρεπε να σταματήσει; Ο αγώνας είχε τελειώσει. Μήπως υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τη ζύγιση του αυτοκινήτου; Δηλαδή δεν έπρεπε να είναι ελαφρύτερο του επιτρεπτού, πιθανό γεγονός εαν πραγματοποιούσε το γύρο του θριάμβου; Άλλο ένα “κάτι” προς διερεύνηση.
Η “παρθένος” στον περίκλειστο, ασφυκτικό πύργο της, στη στροφή 19, υπάρχει δικάζοντας επι τη βάσει ενός νόμου αγνότητος που έχει αυτοθεσμοθετήσει. Ένα είδος φυσικού νόμου που κριτήριο της υπάρξεως του είναι ο εαυτός του. Τιμωρεί και ευνοεί κατά βούληση. Ο άνθρωπος είναι άθυρμά της. Ένα παιχνίδι των διαθέσεών της. Όσο περισσότερο μυθική-προνεωτερική η κοινωνία τόσο μεγαλύτερο χώρο δίνει σε μία απόλυτη αγνότητα. Αφήνεται στα χέρια μιας τυχαίας εξελίξεως των πραγμάτων, μιας θεοδικίας. Το πρόβλημα με το πολιτικό καθεστώς στο Αζερμπαϊτζάν δεν είναι η αυταρχική, η εν είδει “κληρονομικώ δικαίω”, διακυβέρνηση με τη συναφή ουσιαστική κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών αλλά η βεβαιότητα του άρχοντά της ότι είναι ο θεματοφύλακας της αγνότητας της κοινωνίας του. Βεβαιότητα που του επιτρέπει να ζει ψυχικά στον 6ο αιώνα με επιθυμίες του 21ου αιώνα. Δίπλα στον πύργο της Παρθένου να υπάρχει το κτίριο της Ζάχα Χαντίντ, περιβόητο για τη σχεδιαστική του ελευθερία, το οποίο στεγάζει φυσικά το Κέντρο του Χεϊντάρ Αλίγιεφ, πατέρα του σημερινού προέδρου.
Ο Φερστάπεν βλαστήμησε την τύχη του και κλώτσησε το ελαστικό για να διώξει την κακοτυχία. Ο Χάμιλτον θυσίασε τη λογική του στην άκρατη επιθυμία του για τη νίκη. Όλα αυτά πήραν την μορφή ενός ανεξήγητου “κάτι” το οποίο όμως δεν θα τους εμποδίσει, όπως και τους υπόλοιπους οδηγούς, να σταθούν την επόμενη Κυριακή στο σημείο εκκίνησης ενός δρόμου που βασανίζει κάθε έναν που θέλει να στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στον εαυτό του, με ανησυχία, κακοτυχία, παράδοξα και ανεξήγητα φαινόμενα, αλλά που δεν εμποδίζεται να διανύει τα μέτρα που του αναλογούν σε μία πίστα με απροσδόκητο τέλος και δεδομένο τερματισμό. Ισως η “παρθένος” του πύργου να σκόρπισε αόρατα συντρίμμια στην πίστα ή να πλάνεψε τη θέληση του Χάμιλτον την ίδια στιγμή που την γοήτευσε η αγνότητα των Πέρεζ και Φέτελ. Ομως ο χρόνος της θα είναι πάντα ένα δεδομένο τέλος σε ένα δεδομένο τερματισμό.