Ο πρόεδρος της ∆ΟΕ, Τόμας Μπαχ, επιθυμεί να συνδέσει τη θητεία του με την ανανέωση των Ολυμπιακών Αγώνων και με την προσέγγιση της νεολαίας. Μήπως, όμως, στον βωμό μιας αμφιλεγόμενης ανανέωσης τούς οδηγήσει στην απαξίωση και στη μετατροπή τους σε… τσίρκο, με το μπρέικ ντανς τώρα και το… τσιρλίντινγκ αργότερα;
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ο Παρθενώνας του αθλητισμού.
Και όσο κι αν ο κόσμος προχωράει και αλλάζει, μερικά πράγματα πρέπει να μένουν αναλλοίωτα στην ουσία τους, παρά κάποιες προσαρμογές που πάντα καλό είναι να γίνονται. Θα γκρεμίζατε τον Παρθενώνα για να ανεγείρετε στη θέση του… ουρανοξύστη; Θα εκμοντερνίζατε τη μουσική του Βέρντι ή του Ροσίνι στις όπερές τους, στο όνομα της ανανέωσης;
Τυχόν αποδοχή, εκ μέρους των «Αθανάτων» της ΔΟΕ, της πρότασης να μην περιληφθούν στο πρόγραμμα των Αγώνων του 2028 η πυγμαχία και η άρση βαρών, θα αποτελεί ύβριν και προσβολή του πνεύματος και της «φιλοσοφίας» του θεσμού. Αλλά και η εισήγηση να αντικατασταθεί στο μοντέρνο πένταθλο η ιππασία με άλλο άθλημα είναι ανιστόρητη. Διότι ο εκ των πρωτεργατών της αναβίωσης των Αγώνων, Πιερ ντε Κουμπερτέν, λέγεται ότι εμπνεύστηκε το άθλημα, που εισήχθη στο Ολυμπιακό πρόγραμμα το 1912, από το κατόρθωμα αγγελιαφόρου του Ναπολέοντος, ο οποίος, για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, σκόπευσε, ξιφομάχησε, κολύμπησε, ίππευσε και έτρεξε.
Ο πρόεδρος της ΕΟΕ και μέλος της ΔΟΕ, Σπύρος Καπράλος, οφείλει να αντιταχθεί σθεναρά σε αυτά. Καθότι, πέραν άλλων ιστορικών λόγων, η μεν πυγμαχία είναι αρχαίο ελληνικό άθλημα, η δε άρση βαρών και διεξάγεται στους Ολυμπιακούς από τους Αγώνες της Αθήνας του 1896 (με εξαίρεση το 1900) και έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό πολλά μετάλλια.