Ας υποθέσουμε ότι ζούσαμε σε μια κανονική χώρα, όπου οι άνθρωποι και οι θεσμοί θα σέβονταν τους νόμους. Γραπτούς και άγραφους. Τι θα γινόταν και τι δεν θα γινόταν σ’ αυτή την περίπτωση;
Οι παράγοντες – υβριστές αθλητών με ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς, θα είχαν αποβληθεί διά παντός από τον αθλητικό και, βεβαίως, γενικότερα από τον δημόσιο βίο.
Οι υπεύθυνοι των ΠΑΕ, των ΚΑΕ και των σωματείων θα επεδίωκαν να συνετίσουν τους οπαδούς, ώστε στα γήπεδα να μην ακούγονται χυδαίες ύβρεις και δη προσωποποιημένες ή εκείνο το αηδιαστικό, που τραγουδούν χρόνια τώρα οπαδοί του Ολυμπιακού κατά συγκεκριμένου φίλου του Παναθηναϊκού. Και, φυσικά, η Πολιτεία θα ελάμβανε μέτρα.
Η κυβέρνηση θα υποχρέωνε τους επενδυτές να τιμούν τις υπογραφές τους. Οπότε, το αθλητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά θ’ αντικαθίστατο από απολύτως ανάλογο στο εσωτερικό μέτωπο του Ελληνικού, όπως προέβλεπε η σύμβαση. Επίσης, το «Ειρήνης και Φιλίας» –το οποίο κατασκευάστηκε για τον στίβο, όπως και το στάδιο του ΟΑΚΑ– θα εξακολουθούσε να εκπληρώνει πλήρως τον αρχικό σκοπό του. Ετσι, ο ΣΕΓΑΣ δεν θα έψαχνε χώρους για αγώνες και για να προπονούνται οι αθλητές της εθνικής ομάδας –κι εκείνοι των δεκάδων σωματείων της Νότιας Αττικής– σε Μάνδρα, Σχιστό, Παιανία, Κορωπί και όπου αλλού…
Το δικαιοδοτικό όργανο (ΕΦΙΠΗΔ της ΕΟΕ) που τιμώρησε αθλητή επειδή πλαστογραφούσε την ηλικία του και εξαπατούσε τους αντιπάλους του, θα επιλαμβανόταν της υπόθεσης όταν του κατήγγειλαν ότι ο τιμωρημένος αγωνίσθηκε σε δύο διεθνείς διοργανώσεις (το 2021 και το 2023) και δεν θα ζητούσε καταβολή παραβόλου… 1.000 ευρώ από τους καταγγείλαντας για ν’ ασχοληθεί!
Ολα αυτά, και άλλα πολλά, σε μια κανονική χώρα…