Νίκος Κωνσταντόπουλος

Οι προπονητές των εθνικών ομάδων μας των ανδρών και των γυναικών, Θοδωρής Βλάχος και Αλεξία Καμμένου, μιλούν στην «Κ».

Εν αρχή ην όχι ο λόγος, αλλά το… παράλογο. Το ιστορικό στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» μετατράπηκε σε αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο χωρίς απτή διαβεβαίωση περί αντικατάστασής του.

Κανονικά, σήμερα θα έπρεπε να γράψω για την Black Thursday (Μαύρη Πέμπτη) και τη «μαύρη νύχτα» του ελληνικού σωματειακού ποδοσφαίρου, εξαιρουμένου, βεβαίως, του ΠΑΟΚ.

Ο Γιούτσος αποτελεί πλέον μια όμορφη ανάμνηση. Αέρινος, μ’ εκπληκτική ντρίμπλα και φοβερά –και με την κυριολεκτική έννοια της λέξης– για τους αντίπαλους μπασίματα.

Σοβαροί κίνδυνοι ελλοχεύουν από τη συνύπαρξη ποδοσφαιριστών και αθλητών στίβου ή απλών αθλούμενων στα στάδια.

Σήμερα δεν θα γκρινιάξω για στραβά και ανάποδα του ελληνικού αθλητισμού. Ούτε θ’ αναδείξω προβλήματά του.

«Στην κορυφή της Ευρώπης», «Βασιλιάς της Ευρώπης» και άλλα ανάλογα διαβάσαμε μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Τσάλεντζ από τον Ολυμπιακό. Ελλάς, η χώρα της υπερβολής. ∆ιότι το «Εβερεστ» του ευρωπαϊκού βόλεϊ είναι το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο αθλητισμός χρειάζεται τους «ήρωές» του. Αυτούς που θα αποτελέσουν πόλο έλξης για τους φιλάθλους. Αποδείχθηκε περίτρανα το περασμένο Σαββατοκύριακο (κυρίως δε την Κυριακή) στο πρωτάθλημα κλειστού στίβου.

Το 2022 πρόσφερε στην Ελλάδα σημαντικές επιτυχίες, όμως ζητείται σχέδιο.

Παρότι έγινε διάσημος μέσω της τηλεόρασης, ο Γιάννης Διακογιάννης θεωρούσε πως «δημοσιογραφία είναι η εφημερίδα».

Θρηνήσαμε για τη σκοτωμένη μπάλα. Αλλά, αίφνης, αυτή έμεινε… ζωντανή. Θαύμα; Πιθανόν, όμως η εξήγηση να είναι πιο πεζή: επειδή ήταν μεγάλη (μεγαλύτερη των κανονικών), μπορεί να άντεξε και να μην υπέστη καρδιακή αρρυθμία, παρότι την πίεσαν και μετά την έσπασαν στον τάδε.

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται το άθλημα των Ολυμπιονικών. Η πάλη. Ανάλογα με το ποιον δρόμο θα ακολουθήσει, θα κριθεί η πορεία της στην Ελλάδα.