Αποδείχθηκε, για άλλη μία φορά, με τα όσα τραγελαφικά βιώσαμε και αυτή την εβδομάδα πως για την κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου φταίνε μόνο οι παράγοντες. Και φυσικά αυτοί που δημοσιοποιούν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους επηρεάζοντας την κοινή γνώμη.
Η φετινή ΑΕΚ δεν χρειαζόταν τα «δοκάρια» για να μην παίξει με τον Ατρόμητο, στο Περιστέρι, ώστε να πάνε οι παίκτες της ξεκούραστοι στον πρώτο ημιτελικό. Με τον κορμό της ενδεκάδας της να αποτελείται από αναπληρωματικούς, θριάμβευσε την Πέμπτη επί του Ολυμπιακού. Και είναι κρίμα, από ένα καπρίτσιο της επίδειξης ισχύος των διοικούντων της, να «μικραίνει» εξωαγωνιστικά το μέγεθος της ομάδας του Ματίας Αλμέιδα.
Από την πλευρά τους οι «ερυθρόλευκοι» δεν «τράκαραν» στα δοκάρια του «OPAP Arena», αλλά στο δέντρο, πίσω από το οποίο κρύβεται η διοίκησή τους, μη βλέποντας τη συνεχή αγωνιστική πτώση εδώ και δύο χρόνια. Η κατάκτηση του περυσινού πρωταθλήματος ήταν… γιατροσόφι, ενώ η ομάδα χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση.
Για τους δύο «μονομάχους» της Πέμπτης σημασία έχει πλέον η αντιμετώπιση του αποτελέσματος. Αν η νικήτρια θεωρήσει πως θριάμβευσε επί ενός πραγματικού Ολυμπιακού και όχι επί της σκιάς του, τότε μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων. Οχι φυσικά για την πρόκρισή της στον τελικό, αλλά για την πορεία της προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Οσο για τον κόσμο του Ολυμπιακού, θα πρέπει επιτέλους να καταλάβει πως όποιος προπονητής κι αν αναλάβει, το πρόβλημα είναι τα υλικά και όχι ο… μάγειρας. Με μπαγιάτικα και ο καλύτερος σεφ δεν μπορεί να ξεγελάει συνέχεια τους πελάτες.