Παρά τις ευγενείς προσπάθειες της διεύθυνσης να επανεκκινήσει τον αγώνα δύο φορές, ο Φερστάπεν κατέλαβε με άνεση την πρώτη θέση στον τρίτο αγώνα της χρονιάς, ο οποίος διεξήχθη την Κυριακή 02 Απριλίου 2023 στην πίστα Albert Park Circuit στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, και ο Πέρεζ ανακηρύχθηκε οδηγός της ημέρας για την επιτυχημένη του προσπάθεια να ξεκινήσει από την τελευταία θέση, λόγω της εγκατάλειψης στις κατατακτήριες του Σαββάτου από βλάβη στα φρένα, και να τερματίσει στην πέμπτη θέση πετυχαίνοντας επιπροσθέτως τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Εν ολίγοις, η Red Bull συνέλεξε το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό κέρδους αναλογιζομένων των συνθηκών. Βέβαια, αυτό το γεγονός δεν αποτελεί είδηση και μάλλον προβλέπεται να επαναληφθεί πολλές φορές στη φετινή αγωνιστική περίοδο. Μια επανάληψη που θα στεφανώσει το πρωτάθλημα με τον τίτλο του πιο βαρετού από την καθιέρωσή του, στην δεκαετία του 1950.
Εδώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον σημείο που δεν αφορά αποκλειστικά τη Formula 1, αλλά το σύνολο των σύγχρονων αθλημάτων. Ο ανταγωνισμός εντός του αγωνιστικού χώρου συνδέεται με τη θεαματικότητα και κατά συνέπεια με την οικονομική επιτυχία που εξασφαλίζει τη συνέχειά τους – ναι, τίθεται ζήτημα επιβιώσεως, όσο και αν φαίνεται παράξενο και παράλογο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, προσφάτως, άλλαξε μέρος των κανονισμών στο μπέιζμπολ, ενώ συζητείται ευρέως η ανάγκη αλλαγών στο χόκεϊ και στο μπάσκετ. Δεν είναι η πρώτη φορά που αναζητούνται αλλαγές στα σπορ με σκοπό να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να γίνει πλουσιότερο το θέαμα, συνεπώς η συγκίνηση. Διότι, ο συμβολικός χαρακτήρας των αθλημάτων αποσκοπεί στην εσωτερική κινητοποίηση που φέρνει η ανατροπή, το παράδοξο, το περίεργο, η ένταση της προσμονής και η κάθαρση μέσω της επιτυχίας ή της αποτυχίας του τελικού αποτελέσματος, και κατ’επέκταση η αέναη επανάληψη της συγκρούσεως στο πλαίσιο μιας αναίμακτης μάχης για μία τελική νίκη. Ενός αγώνα που αιμοδοτεί τη ζωή και την κατάκτηση σε καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, απαλλάσσοντας τις κοινωνίες από τα πραγματικά πεδία μαχών.
Από τη μία πλευρά οι μάχες των πιλότων στις πίστες της Formula 1, υποκαθιστούν τις προσωπικές μάχες των θεατών στα καθημερινά πεδία της ζωής δια της ταυτίσεως σε μία συμβολική αναφορά, και από την άλλη πλευρά λειτουργούν ως καθρέφτες των πραγματικών μαχών βοηθώντας όλους προς μία πιο ισορροπημένη ζωή με τους συνανθρώπους μας και τις μηχανές μας. Η συμπεριφορά των πρωταγωνιστών και η πιθανή αντανάκλασή της πάνω μας κάτι μας διδάσκει, ή καλύτερα μέσω της συγκινήσεως που προσφέρει μας φέρνει πιο κοντά σε μία ευρύτερη αντίληψη του εαυτού μας.
Παρόμοιο ρόλο διαδραματίζουν οι αγώνες των πιο καθαρών ομαδικών αθλημάτων όπου καθρεφτίζονται τα συλλογικά ασυνείδητα εθνοτήτων, οι αδυναμίες τους και τα πλεονεκτήματά τους. Όταν οι αλλαγές των κανόνων αποσκοπούν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της στοχεύσεως του παιχνιδιού έχουν θετική επίδραση. Για παράδειγμα, στο ποδόσφαιρο, η κατάργηση της επιστροφής της μπάλας στον τερματοφύλακα, έκανε αβίαστα το παιχνίδι πιο θεαματικό γιατί μείωσε τις χρονικές καθυστερήσεις. Όταν όμως οι αλλαγές επιβάλλονται από δικαιότερους κανόνες στην υπηρεσία του στοιχήματος, τότε οδηγούν το άθλημα σε μία μηχανική μορφή με τη βοήθεια της τεχνολογίας που καταργεί το ανθρώπινο λάθος.
Για παράδειγμα, η καθιέρωση του VAR (video assistant referee) με το οποίο η βιντεοσκοπημένη φάση τίθεται στη διάθεση του διαιτητή του αγώνα και η ετυμηγορία της μηχανής διορθώνει την αβλεψία ή την πονηριά για να γίνουν δικαιότερα τα αποτελέσματα των αγώνων και κατ’ επέκταση η απόδοση των στοιχημάτων, τότε, άθελά μας, απομακρύνουμε από τη ζωή την πιθανότητα στο λάθος άρα τη δυνατότητα στην προσπάθεια.
Στις 22 Ιουνίου 1986 η Αργεντινή νικά την Αγγλία με 2-1 στον ημιτελικό για το παγκόσμιο κύπελλο στο Μεξικό με ένα γκολ που πέτυχε ο Μαραντόνα με το χέρι. Όταν ο πρωταγωνιστής ρωτήθηκε, μετά τον αγώνα, εάν έβαλε όντως το χέρι, απάντησε με την περιβόητη φράση: “Ήταν το χέρι του Θεού”, κάνοντας ένα λογοπαίγνιο με το παρατσούκλι του, ως θεός της μπάλας και τη θεϊκή θέληση για νίκη της Αργεντινής. Ο Αγγλος τερματοφύλακας, Πήτερ Σίλτον, από την άλλη μεριά θεώρησε μία τέτοια κίνηση αντάξια ενός αναξιοπρεπούς ανθρώπου, ανάξιου λόγου. Η φράση του, “συγχωρεμένου” πιά, Μαραντόνα, μας συντροφεύει ως ένας συμβολισμός που θα μπορούσε να πάρει μεγάλο εύρος περιεχομένων, όπως από το να θέλουμε να μιλήσουμε για τη θεία πρόνοια έως να καταδείξουμε την αθλιότερη των συμπεριφορών. Η παρουσία του VAR στον εν λόγω αγώνα θα μας είχε κάνει σαφώς φτωχότερους ακόμα και αν είχαμε κερδίσει το στοίχημα.
Στο δικό μας αγαπημένο σπορ, όπως θα υποστήριζε ο αρχιτέκτονας της ομάδας της Red Bull, ο Άντριαν Νιούι, η διελκυστίνδα αεροδυναμικού σχεδιασμού και ασφαλείας δίνει ζωντάνια στον αγώνα. Ο σχεδιαστής προσπαθεί να κερδίσει λίγη ταχύτητα και η FIA τον εμποδίζει προσπαθώντας να διατηρήσει την ασφάλεια των οδηγών. Όμως, τα τελευταία χρόνια επεισήλθε ένας νέος παράγοντας. Μετά το ντοκιμαντέρ του NETFLIX κατά παραγγελία του νέου ιδιοκτήτη της Formula 1, η αμερικανική Liberty Media Corporation αναγγέλλει το 2017 δια στόματος του ιδιοκτήτη της Τζον Μαλόουν: «Θα αναβαθμίσουμε τη διανομή περιεχομένου (εννοεί τηλεοπτικά), ειδικά την ψηφιακή που αποτελεί σήμερα ένα πολύ μικρό ποσοστό. Θα εξελίξουμε το αγωνιστικό ημερολόγιο. Θα χτίσουμε ένα ευρύτερο φάσμα εμπορικών συνεργασιών, συμπεριλαμβανομένων των χορηγιών. Θα μοχλεύσουμε την εμπειρία της Liberty στις ζωντανές εκδηλώσεις και τη χρηματική εκμετάλλευση της ψηφιακής πλατφόρμας για να κάνουμε τις εκδηλώσεις μας μεγαλύτερες παρά ποτέ». Το αποτέλεσμα ήταν η
απόφαση του Μάσι στον τελευταίο αγώνα του 2021 να δώσει στους “πεινασμένους” θεατές μία άνιση μονομαχία ανάμεσα στον Χάμιλτον και τον Φερστάπεν, με τετελεσμένα νικητή τον δεύτερο. Στο βωμό του θεάματος, άνευ άλλης προεκτάσεως. Αφήνοντας ένα ανεπούλωτο τραύμα στο άθλημα. Συνέχεια των παραπάνω ήταν οι αποφάσεις του διευθυντή αγώνα Niels Wittich (Νιλς Ουίτιχ), στη Μελβούρνη, σε
συνεργασία με το Remote Operation Center που εδρεύει στην Γενεύη και παρακολουθεί τηλεοπτικά και διαδικτυακά τον αγώνα, μακριά από το θόρυβο των μηχανών και τον ιδρώτα των πιλότων. Δύο κόκκινες σημαίες, τρείς στατικές εκκινήσεις και δύο δυναμικές εκκινήσεις, στην προσπάθεια να φέρει τον Φερστάπεν σε μία μονομαχία με τον Χάμιλτον με πρόσχημα μερικά θραύσματα στην πίστα που θα μπορούσαν να τα έχουν μαζέψει με το αυτοκίνητο ασφαλείας ακολουθούμενο από τα μονοθέσια εντός της πίστας. Πρόσχημα η ασφάλεια με τίμημα επανεκκινήσεις που συνεισφέρουν στις συγκρούσεις αυτοκινήτων. Ο Οκόν έχει ακόμα πονοκέφαλο από την πρόσκρουση στον φράχτη. Η Red Bull έχει διαφορά από τους υπολοίπους στην άσφαλτο ένα δευτερόλεπτο. Μόνο με πυροβόλο όπλο τους σταματάς. Όχι πάντως με κόκκινες σημαιούλες.
Η περιγραφή του αγώνα
Ο Ράσελ από το πλάι του Φερστάπεν στην πρώτη σειρά πήρε φόρα και εκτοξεύτηκε στην εσωτερική πλευρά της Red Bull στη στροφή 1 για να πάρει την πρωτοπορία. Ο Φερστάπεν δεν το πάλεψε και κάνοντας χώρο για τον Ράσελ έμεινε ευάλωτος στο πακέτο Χάμιλτον-Αλόνσο-Σάινθ που βρισκόταν πίσω του. Αυτό συσπείρωσε αυτή την ομάδα, καθώς έτρεχαν ανάμεσα στους τοίχους προς την επικίνδυνη περιοχή
πέδησης της στροφής 3. Ο Χάμιλτον πλαγιοκόπησε τον συμβιβασμένο Φερστάπεν εξίσου αδίστακτα όπως είχε κάνει ο Ράσελ λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα – και ξαφνικά η Mercedes είχε και τα δύο μονοθέσια μπροστά από τον Ολλανδό, καθώς το χάος άρχισε πίσω.
Ο Λανς Στρολ βρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση με τον πρώτο γύρο στο Μπαχρέιν, με τον Αλόνσο ακριβώς μπροστά του, αλλά ένα άλλο μονοθέσιο – τη Ferrari του Σαρλ Λεκλέρ – στο εξωτερικό του, προσπαθώντας να τον ξεπεράσει. Έφτασε στο σημείο όπου ο Λεκλέρ έπρεπε να στρίψει, αλλά με τον Στρολ να έχει φρενάρει αργά για να αμυνθεί, ακούμπησαν – και η Ferrari στριφογύρισε στα χαλίκια και βγήκε από τον αγώνα. Ο Καναδός ακούμπησε ξανά το πίσω μέρος του Αλόνσο, αλλά δεν προκλήθηκε ζημιά σε καμία από τις δύο Aston Martin, αν και ο Ισπανός έχασε μια θέση από τον πατριώτη του Κάρλος Σάινθ, τον έτερο Ferrarista. O Φερστάπεν δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα: “Θα μπορούσα να ήμουν λίγο πιο επιθετικός. Ήξερα ότι είχα ένα γρήγορο μονοθέσιο και ήξερα ότι το να χάσω μια θέση στην εκκίνηση δεν ήταν το τέλος του κόσμου”. Όχι μόνο ένα γρήγορο αυτοκίνητο, αλλά ένα γρήγορο αυτοκίνητο σε όλες τις σωστές θέσεις. Το πλεονέκτημά του έναντι της Mercedes του Χάμιλτον -με την ενεργοποίηση του DRS- ήταν της τάξης των 9 km/h.
Μετά την σύγκρουση του Άλμπον στην στροφή 6, η Mercedes βγάζει τον Ράσελ από την πρώτη θέση και η Ferrari κάνει το ίδιο με τον Σάινθ από την τέταρτη θέση. Με 10 δευτερόλεπτα να εξοικονομούν από ένα συμβατικό στοπ, το στοπ με το αυτοκίνητο ασφαλείας ήταν πολύ δελεαστικό για να το αγνοήσουν. Αυτό έδωσε στη Mercedes ένα πόδι και στις δύο τακτικές επιλογές, αλλά ο Ράσελ ως ο επικεφαλής οδηγός είχε την πιθανώς καλύτερη στρατηγική: “Είδα τον Μαξ και τον Λούις να μην βγαίνουν στα pits και εξεπλάγην πραγματικά”, δήλωσε. “Βγήκα με νέα ελαστικά στη P7 και ήταν ακριβώς μπροστά μου, σκεφτόμουν “ο αγώνας είναι δικός μας τώρα”, δεν βλέπω κανένα λόγο γιατί δεν θα μπορούσαμε να κερδίσουμε τον αγώνα”. Είχε δίκιο; Αμφίβολο. Το πλεονέκτημα ρυθμού του Φερστάπεν ήταν τέτοιο που πιθανότατα θα είχε αρκετό ρυθμό για να καλύψει αυτήν την επιπλέον απώλεια χρόνου των 10 δευτερολέπτων.
Στη συνέχεια, η κόκκινη σημαία και η δωρεάν αλλαγή ελαστικών – μέτρια ελαστικά εκτός, σκληρά εντός – για όλους όσους δεν είχαν σταματήσει. Αυτή η αλλαγή στο καθεστώς του αγώνα έβλαψε σοβαρά τον αγώνα του Russell – ακόμα και πριν εγκαταλείψει αργότερα με υποψία βλάβης στο έμβολο.
Από τη δεύτερη στατική εκκίνηση, η διαφυγή του Φερστάπεν ήταν και πάλι κακή ή αδιάφορη, με τον Χάμιλτον να μπαίνει ανενόχλητος στην πρώτη στροφή. Παρέμεινε στην πρωτοπορία μόνο για τρεις γύρους, εύκολη υπόθεση για τον Φερστάπεν, ο οποίος πέρασε στη μεγάλη διαδρομή DRS μέχρι τη στροφή 9, ολοκληρώνοντας την κίνηση μέσω της εξωτερικής γραμμής της εισόδου στη γρήγορη αριστερά-δεξιά.
Από εκεί ο Ολλανδός έβγαλε 2 δευτερόλεπτα διαφορά από τον Χάμιλτον μόλις στον υπόλοιπο γύρο! Όπως και όλοι οι άλλοι, ο Φερστάπεν ήταν αποφασισμένος να φτάσει στο τέλος, αλλά υπήρχαν ακόμα 46 γύροι για να ολοκληρωθεί. Ο στόχος του ήταν να ανοίξει μια διαφορά ασφαλείας από τον Βρετανό, κάτι που κατάφερε μέσα σε πολύ λίγους γύρους.
Ο Σάινθ – ο οποίος είχε πέσει στην 11η θέση λόγω του pit του λίγο πριν την κόκκινη σημαία – πέρασε επιθετικά, έτσι ώστε τελικά να τρέχει μόνο μερικά δευτερόλεπτα πίσω από τον Αλόνσο, αλλά να τραβάει μαζί του την Alpine του Γκαζλί και την Aston του Στρολ. Στη συνέχεια, ο Μάγνουσεν είχε εκείνη τη σύγκρουση, μόλις ένα ξύρισμα στον τοίχο, αλλά αρκετό για να ξεκολλήσει το ελαστικό το οποίο κατέστρεψε τη ζάντα.
Ένα σπριντ δύο γύρων μέχρι την καρό σημαία, με όλους με μαλακά ελαστικά, ήταν μια πραγματικά συναρπαστική προοπτική. Ο Φερστάπεν πήρε επιτέλους μια αξιοπρεπή εκκίνηση με τον Χάμιλτον να τον ακολουθεί. Ο Σάινθ δεν εκτίμησε σωστά το φρενάρισμά του, χτυπώντας τον Αλόνσο και αναγκάζοντάς τον σε μια περιστροφή. Ο Γκαζλί, ο οποίος είχε κάνει έναν σπουδαίο αγώνα, σφηνώνει τον ομόσταυλό του
ανάμεσα σε αυτόν και τον τοίχο, καταστρέφοντας και τις δύο Alpine. Άλλη μια κόκκινη σημαία. Δεν έμειναν αρκετοί γύροι για να διεξαχθεί αγώνας. Αρκετοί μόνο για να ακολουθήσει ένα αυτοκίνητο ασφαλείας για να επιβεβαιωθεί ποιά θεωρήθηκε ότι ήταν η σειρά στο γύρο χρονομέτρησης στη γραμμή SC2.
Ο Αλόνσο κράτησε το βάθρο του. Ο Σάινθ τιμωρήθηκε με ποινή 5 δευτερολέπτων για το περιστατικό με τον Αλόνσο και η τέταρτη θέση του έγινε 12η. Ο επόμενος αγώνας είναι στο τέλος του Απριλίου στο Μπακού του Αζερμπαιτζάν. Οι προσδοκίες είναι μετέωρες.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr