Ρομπέρτο Κάρλος: Ενα από το μεγαλύτερα θαύματα της (βραζιλιάνικης) φύσης

Ρομπέρτο Κάρλος: Ενα από το μεγαλύτερα θαύματα της (βραζιλιάνικης) φύσης

Ο - κατά πολλούς - κορυφαίος αριστερός μπακ όλων των εποχών γίνεται 50 ετών σήμερα

6' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γεννημένος στις 10 Απριλίου του 1973, ο Ρομπέρτο Κάρλος συμπλήρωσε 50 χρόνια ζωής, τα περισσότερα εκ των οποίων τα πέρασε με μια μπάλα κολλημένη στα πόδια στις φτωχογειτονιές του Σάο Πάολο και στα πιο λαμπερά γήπεδα του κόσμου, με τη φανέλα της Ρεάλ και της εθνικής Βραζιλίας.

Αν δεν είναι ο κορυφαίος αριστερός μπακ που γέννησε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, σίγουρα είναι ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών που έπαιξαν σ’ αυτή τη θέση, με αγωνιστικά χαρακτηριστικά που την εξέλιξαν και την έβγαλαν από τα στενά καλούπια μιας αμυντικής φιλοσοφίας. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου θα τον θυμάται περισσότερο για όλα όσα έκανε στο επιθετικό κομμάτι της παρά για την αμυντική του προσήλωση. Έσπασε τα στεγανά και έδωσε ένα πολύ σύγχρονο προφίλ σε μια θέση που έμοιαζε πολύ άχαρη για κάποιον που «μιλούσε» στη μπάλα και δεν είχε κατά νου μόνο να καταστρέφει το παιχνίδι του αντιπάλου. 

Ο Ρομπέρτο Κάρλος ανήκει στην ανεξάντλητη λίστα των παιδιών που γεννήθηκαν στη Βραζιλία και βρήκαν μέσα από το ποδόσφαιρο διέξοδο για ένα πολύ καλύτερο μέλλον απ’ αυτό που τους ετοίμαζε η ζωή. Ήταν παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας που έβγαζε το ψωμί της στις φυτείες του καφέ, με τον ίδιο να αναγκάζεται να δουλέψει σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας από τα 12 του χρόνια για να μην αναγκαστεί να σταματήσει την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο, φεύγοντας μακριά από την πόλη. Ήταν ιδιαίτερα ταλαντούχος και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός, αλλά απογειώθηκε όταν ένας προπονητής τον γύρισε αρκετά πιο πίσω για να του δίνει χώρο, προκειμένου να εκμεταλλεύεται καλύτερα την ταχυδύναμη και την πολύ υψηλή τεχνική του. Για να το πετύχει αυτό, χρειάστηκε να δουλέψει πολύ στο μαρκάρισμα ώστε να μπορεί να σταθεί ως αριστερός μπακ, μια θέση που είναι κατ’ αρχάς αμυντική και χρειάζεται για να προσφέρει ασφάλεια στην ομάδα. 

Έχοντας δέσει το όνομά του με τη Ρεάλ, λίγοι θυμούνται ότι ο Ρομπέρτο Κάρλος συστήθηκε στο ευρωπαϊκό κοινό με τη φανέλα της Ιντερ, στην οποία αγωνίστηκε μόνο για μία χρονιά πριν πάρει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο με τη Βραζιλία στην Ατλάντα το 1996 και μετακομίσει εν συνεχεία για μόνιμη εγκατάσταση στη Μαδρίτη. Με τη «σελεσάο» έπαιξε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας το 1998 και τέσσερα χρόνια αργότερα κατέκτησε το τρόπαιο στο Τόκιο το 2002, μετρώντας συνολικά 125 εμφανίσεις με την εθνική Βραζιλίας.

Ακόμα μεγαλύτερες ήταν οι επιτυχίες του με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Επαιξε με τη φανέλα της για 11 χρόνια στο πιο υψηλό επίπεδο, πανηγύρισε μαζί της 3 Τσάμπιονς Λιγκ, 2 Διηπειρωτικά και 4 πρωταθλήματα Ισπανίας, συν πάρα πολλές ατομικές διακρίσεις, όπως η συμμετοχή του σε μια πολύ κλειστή λίστα παικτών με παραπάνω από 100 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ και περισσότερες από 700 (717 για την ακρίβεια) σε αγώνες Α’ κατηγορίας. Επαιξε συνολικά σε περισσότερα από 1.150 επίσημα παιχνίδια στην καριέρα του, που τελείωσε το 2015 στην Ινδία, σε ηλικία 42 ετών.  

Το «υπερφυσικό» γκολ της καριέρας του

Πέρα από την ταχύτητα, την αντοχή, τη δύναμη και την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση, ο Ρομπέρτο Κάρλος διακρινόταν για τις πολύ δυνατές εκτελέσεις πλαγίων άουτ και για το φαρμακερό του σουτ. Πέτυχε πολλά γκολ στην καριέρα του με πολύ θεαματικό τρόπο από μακρινές αποστάσεις, ένα εκ των οποίων θεωρείται από πολλούς, ειδικούς και μη, η κορυφαία εκτέλεση φάουλ σε όλη τη ιστορία του ποδοσφαίρου κι ας ήταν σε ένα φιλικό παιχνίδι, που επί της ουσίας δεν έκρινε κάτι σημαντικό. Ήταν στις 3 Ιουνίου του 1997 όταν σε φιλική αναμέτρηση με τη Γαλλία στο «Ζερλάν» της Λιόν, σχεδόν ένα χρόνο πριν τον τελικό του Μουντιάλ το 1998 στο Παρίσι όπου θριάμβευσαν οι «τρικολόρ», έβαλε τόση δύναμη και φάλτσα σε μια εκτέλεση από απόσταση μεγαλύτερη των 35 μέτρων, που η μπάλα έφυγε με μια τρελή πορεία προς την εστία του Μπαρτέζ, έστριψε ξαφνικά σαν να την καθοδηγούσε ένα μαγικό χέρι και καρφώθηκε στα δίκτυα, αφού πρώτα βρήκε το δοκάρι!  

Η ταχύτητα της μπάλας μετρήθηκε σε 136,7 χλμ την ώρα, σε μια εκτέλεση που θεωρήθηκε «θαύμα» ακόμα και από τους επιστήμονες, που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν με απόλυτα πειστικό τρόπο το πώς άλλαξε τόσο θεαματικά η πορεία της μπάλας. Εμοιαζε με εκτέλεση από PlayStation, καθώς ούτε τα φάλτσα ούτε η μόνο η δύναμη ούτε και ο αέρας μπορούσαν να εξηγήσουν επιστημονικά αυτήν την τρελή τροχιά της. Ο διάσημος Βραζιλιάνος καθηγητής φυσικής, Λουίς Φερνάντο Φοντανάρι, προσπάθησε να δώσει τη δική του εξήγηση: «Αν και η φυσική μπορεί να εξηγήσει την τροχιά της μπάλας, οι συνθήκες της στιγμής, όπως η δύναμη εκτέλεσης, το σημείο που βρήκε την μπάλα ο Ρομπέρτο Κάρλος και η απόσταση από το τέρμα είναι τόσο ιδιαίτερα ώστε να μπορούμε να το αποκαλέσουμε ποδοσφαιρικό θαύμα». 

Δεκαπέντε χρόνια μετά, το 2012, το εξειδικευμένο περιοδικό «New Journal of Physics», πρόσφερε μια πιο «γήινη» εξήγηση, μέσα από την ανάλυση που έκαναν από κοινού τέσσερις επιφανείς επιστήμονες: «Η τροχιά της μπάλας μπορεί να αποκλίνει σημαντικά από έναν κύκλο, με την προϋπόθεση ότι το σουτ καλύπτει μεγάλη απόσταση. Τότε η μπάλα μπορεί να πάρει περίεργη τροχιά και μπορεί να γίνει απρόβλεπτη για τον τερματοφύλακα. Τα 35 μέτρα είναι απόσταση που αναμένουμε αυτή την απρόβλεπτη τροχιά. Αν το σουτ είναι πολύ δυνατό, η τροχιά δύναται να πάρει κλίση προς το τέρμα με μια πολύ μεγάλη ταχύτητα που θα αιφνιδιάσει τον γκολκίπερ». 

Eνδιαφέρον έχει και η άποψη του ίδιου του Ρομπέρτο Κάρλος, όταν χρόνια αργότερα του ζητήθηκε να εξηγήσει το… ανεξήγητο: «Ο κόσμος ήταν λίγο σκεπτικός, εξαιτίας της απόστασης. Eπρεπε να βλέπω πώς έστησε το τείχος ο Μπαρτέζ. Το είχε τοποθετήσει αρκετά έξω. Στήθηκα μπροστά από τη μπάλα, ώστε να μην καταλάβει και να θεωρήσει ότι θα τη στείλω πάνω από το τείχος. Παρότι είχα αρχίσει να παίρνω φόρα, όταν είδα ότι δεν έκανε κίνηση, άλλαξα απόφαση και είπα να τη χτυπήσω με το εξωτερικό. Ναι, τη χτύπησα άσχημα, αλλά αυτή κατέληξε στην άκρη του δοκαριού. Στο στάδιο υπήρχε ένα κενό, μέσα από το οποίο έμπαινε αέρας από τα δεξιά. Το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να βρω εστία. Τη δύναμη την είχα. Hθελα να βάλω σωστά το πόδι μου, ώστε να τη χτυπήσω κατάλληλα. Hταν το μόνο που σκεφτόμουν. Θα θυμάμαι για πάντα τη διαφήμιση πίσω από την εστία. Στόχευα στο “a” του “La Poste” σε μια πινακίδα δίπλα στην εστία, αλλά όταν σούταρα, η μπάλα έφευγε μίλια μακριά από τον στόχο. Πήγαινε σε διαφορετική διαφημιστική πινακίδα. Το ball boy βούτηξε για να μην το πετύχει η μπάλα, αν και θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε μένα! Όταν σούταρα, είδα την μπάλα να πηγαίνει τελείως έξω, αλλά ο αέρας την επανάφερε προς την εστία. Μετά τον αγώνα, μίλησα με τον Μάριο Ζαγκάλο και δεν το πίστευε. Το θεωρώ το πιο σημαντικό γκολ της καριέρας μου. Σημαντικό για όλα όσα ειπώθηκαν στη συνέχεια. Και υπήρξε τεράστια συζήτηση. Hταν πραγματικά το γκολ της καριέρας μου»! 

Οταν έσωσε τη ζωή του Ρονάλντο

Ο Ρομπέρτο Κάρλος μνημονεύεται μέχρι σήμερα και για έναν ακόμη λόγο. Υπήρξε ο πιο κοντινός μάρτυρας σε μια από τις πιο «σκοτεινές» στιγμές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όντας συγκάτοικος του Ρονάλντο την ώρα της κατάρρευσής του πριν τον τελικό του Π.Κ. το 1998 στο Παρίσι. Ακόμα και σήμερα, το «φαινόμενο» λέει ότι η ψύχραιμη και γρήγορη αντίδραση του Ρομπέρτο Κάρλος τού έσωσε τη ζωή.

Ρομπέρτο Κάρλος: Ενα από το μεγαλύτερα θαύματα της (βραζιλιάνικης) φύσης-1

Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν έκανε κάτι σημαντικό παρά μόνο ότι φώναξε γρήγορα για βοήθεια: 

«Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο αν δεν υπήρχε κάποιος στο δωμάτιο μαζί του, όπως στη σημερινή που οι παίκτες προτιμούν συνήθως να μένουν μόνοι. Για μένα, ήταν τόσο απλό να φροντίζω τον Ρονάλντο. Μοιραζόμασταν ένα δωμάτιο και ήταν κάτι φυσικό, κάτι ενστικτώδες. Φώναξα τον γιατρό και τους παίκτες που ήταν στα κοντινά δωμάτια, τον Λεονάρντο, τον Εντμούντο. Για τη Βραζιλία, το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι το κορυφαίο γεγονός για τη χώρα μας. Όταν χάσαμε το 1998, ειδικά με τον τρόπο που χάσαμε, ένιωθα σαν σκουπίδι γιατί ήξερα ότι απογοητεύσαμε 200 εκατομμύρια ανθρώπους. Η διοργάνωση εκείνη κράτησε 53 ημέρες – οι 52 ήταν εκπληκτικές αλλά υπήρχε αυτή η μία μέρα που κατέστρεψε τα πάντα. Το 2002, κάναμε τα ίδια πράγματα που κάναμε τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Η μόνη διαφορά ήταν ότι την τελευταία μέρα κερδίσαμε κι αυτό άλλαξε τα πάντα. Στην πραγματικότητα, υπήρχε κι άλλη μία διαφορά: δεν επιτρέψαμε στον Ρονάλντο να κοιμηθεί την ημέρα του τελικού»! 

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή