Στο ξεκίνημα της χρονιάς, μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι στους ημιτελικούς του Champions League θα βρισκόντουσαν δύο ιταλικές ομάδες, η μία εκ των οποίων θα πάει όπως και να ‘χει στον τελικό και θα διεκδικήσει το Κύπελλο.
Ειδικά όταν αυτό το ζευγάρι το συνθέτουν η Μίλαν με την Ιντερ, τα δύο μεγαθήρια του Μιλάνου με μια μακρά παράδοση φοβερών και τρομερών αναμετρήσεων μεταξύ τους σε μια διαδρομή μεγαλύτερη των 100 χρόνων, η ιστορία αποκτά ακόμα πιο πικάντικο ενδιαφέρον!
Από μόνο του αυτό το συναπάντημα πάντα ιντριγκάρει, πόσο μάλλον τώρα που κρίνει κάτι τόσο πολύ σπουδαίο, σε μια χρονιά που τίποτα δεν προδίκαζε τέτοια εξέλιξη: η Μίλαν είναι 5η στη Serie A με 53 βαθμούς, 22 λιγότερους από την πρωτοπόρο Νάπολι την οποία απέκλεισε τα προημιτελικά, ενώ η Ιντερ είναι στην 6η θέση με 51 βαθμούς, 24 μακριά από την κορυφή. Αν τελείωνε τώρα το πρωτάθλημα Ιταλίας, καμία από τις δύο δεν θα είχε εισιτήριο για το Champions League! H Μίλαν θα έπαιρνε μέρος στο Europa League και η Ιντερ στο «ταπεινό» Conference League, αλλά να που έχουν φτάσει στο σημείο να διεκδικούν με αξιώσεις το πιο βαρύτιμο τρόπαιο των συλλογικών διοργανώσεων. Δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις: αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτή είναι η μαγεία του, αυτή και η παράλογη λογική του!
Η σύγκρουση της Μίλαν με την Ιντερ είναι παραδοσιακά ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι στον κόσμο του ποδοσφαίρου, όπως το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα, το Σέλτικ – Ρέιντζερς, το Μπόκα Τζούνιορ – Ρίβερ Πλέιτ, το δικό μας Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ή το Ερυθρός Αστέρας – Παρτίζαν, ματς όπου πέφτουν κορμιά και ανάβουν φωτιές, ακόμα κι όταν δεν κρίνουν τίποτα το σημαντικό. Η τιμή των όπλων και η υπερηφάνεια των οπαδών αρκούν για να τους προσδώσουν στον υπερθετικό βαθμό οτιδήποτε μπορεί να τους λείπει από πλευράς κρισιμότητας ή βαθμολογικού ενδιαφέροντος, σε βάθος χρόνου.
Το ντέρμπι του Μιλάνου έχει το δικό του, ξεχωριστό, όνομα: Derby della Madonnina! Το πήρε για να τιμηθεί η Παναγία, το άγαλμα της οποίας βρίσκεται στην κορυφή του Ντουόμο και θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα της πόλης. Και είναι ακόμα πιο ιδιαίτερο όχι μόνο επειδή πρόκειται για δύο ομάδες από την ίδια πόλη, αλλά και γιατί μοιράζονται εδώ και σχεδόν 100 χρόνια το ίδιο γήπεδο, το «Τζιουζέπε Μεάτσα» όπως το αποκαλούν όταν παίζει γηπεδούχος η Ιντερ προς τιμήν του μεγάλου άσου που φόρεσε τις φανέλες και των δύο ομάδων αλλά περισσότερο τη δική της, ή το «Σαν Σίρο» όταν είναι γηπεδούχος η Μίλαν, προς τιμήν του πολιούχου αγίου της πόλης του Μιλάνου.
Η ιστορία αυτού του σπουδαίου ντέρμπι χάνεται στα βάθη του (ποδοσφαιρικού) χρόνου και ξεκινά από τότε που ήλθε ένας επώδυνος διαχωρισμός. Οι δύο αυτές ομάδες γεννήθηκαν μέσα από μια διάσπαση πριν από 115 χρόνια, με αφορμή ένα θέμα που ταλανίζει ακόμα και σήμερα το ποδόσφαιρο: τους ξένους παίκτες!
Ο σύλλογος με την επωνυμία Μίλαν ιδρύθηκε το 1899 από τους Βρετανούς, Άλφρεντ Έντουαρντς και Χέρμπερτ Κίλπιν, ως σύλλογος κρίκετ – αργότερα εξελίχθηκε σε ομάδα ποδοσφαίρου. Όλα κυλούσαν αρμονικά για σχεδόν 20 χρόνια, μέχρι που ξέσπασε ένα «εμφύλιος πόλεμος» στις τάξεις των μελών της ομάδας, σχετικά με το αν θα έπρεπε να επιτραπεί η χρησιμοποίηση ξένων ποδοσφαιριστών ή όχι.
Όσοι υποστήριζαν το «ναι», έμειναν και κράτησαν ζωντανή τη Μίλαν που ξέρουμε μέχρι τώρα, μια ομάδα εξωστρεφή και με κοσμοπολίτικο χαρακτήρα κι ας θεωρήθηκε για πολλά χρόνια ότι εκπροσωπεί τα λαϊκά στρώματα της πόλης, με τους οπαδούς της να αποκαλούνται «casciavit», δηλαδή «κατσαβίδια» ή «tramvee», δηλαδή αυτοί που πήγαιναν στο γήπεδο με δημόσια μέσα μεταφοράς.
Όσοι διαφωνούσαν, έφυγαν και με επικεφαλής τον Ελβετό ζωγράφο Τζιόρτζιο Μουτζιάνι ίδρυσαν στις 9 Μαρτίου του 1908 την Internationale Milano, την Ιντερ που ξέρουμε τώρα και που για πολλές δεκαετίες εκπροσωπούσε περισσότερο την αστική τάξη του Μιλάνου, γι’ αυτό και οι οπαδοί της αποκαλούνταν «bauscia», δηλαδή «ψωνισμένοι» ή «mutereta» – αυτοί που πήγαιναν στο γήπεδο με μοτοσυκλέτες, σύμβολο οικονομικής ευμάρειας.
Τα σύνορα αυτά είναι πλέον δυσδιάκριτα καθώς και οι δύο σύλλογοι αντλούν φιλάθλους από την ίδια δεξαμενή οπαδών, χωρίς ταξικό χαρακτήρα, έχοντας στο τιμόνι τους μεγιστάνες και όχι διοικήσεις που εκλέγονται από τα μέλη τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ανέλαβε τη Μίλαν ο δεξιός (πολιτικά) «Καβαλιέρε» Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με την πάροδο των χρόνων εξαφανίστηκαν από το πέταλο των οπαδών της οι σημαίες με τον Τσε Γκεβάρα, ενώ αναμορφωτής της Ίντερ υπήρξε ο Μάσιμο Μοράτι, πάμπλουτος μεν πετρελαιοβιομήχανος, αλλά πασίγνωστος για τις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις.
Όπως συμβαίνει πάντα σε οποιαδήποτε αντιπαλότητα γεννιέται μέσα από έναν «εμφύλιο πόλεμο», οι ποδοσφαιρικές συγκρούσεις Μίλαν και Ιντερ γρήγορα απέκτησαν έναν χαρακτήρα που ξέφυγε από μια συνηθισμένη αντιπαλότητα. Το Derby della Madonnina εξελίχθηκε σε ένα θεσμό που ξεπέρασε κατά πολύ τα σύνορα της πόλης και έγινε σημείο αναφοράς σε όλο τον κόσμο του ποδοσφαίρου, με φανατικούς υποστηρικτές των δύο ομάδων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Βοήθησε σ’ αυτό ότι και οι δύο σύλλογοι γιγαντώθηκαν και εξελίχθηκαν σε ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις, «σπρώχνοντας» ο ένας τον άλλο, χωρίς κανείς να ζει στη σκιά του αντιπάλου παρά μόνο συγκυριακά.
Σε επίπεδο διακρίσεων, μετρούν και οι δύο από 19 πρωταθλήματα, με τη διαφορά ότι η Ιντερ δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ ενώ η Μίλαν έχει. Στην Ευρώπη, όμως, η Μίλαν έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, με τις μεγαλύτερες διακρίσεις που είχε ποτέ ιταλική ομάδα: 7 Τσάμπιονς Λιγκ – Πρωταθλητριών, 5 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, 2 Κυπελλούχων και 4 Διηπειρωτικά, στο σύνολο 18 τρόπαια. Η Ίντερ έχει κατακτήσει ακριβώς τα μισά, δηλαδή 3 Τσάμπιονς Λιγκ – Πρωταθλητριών, 3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, 2 Διηπειρωτικά και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, στο σύνολο 9.
Το πρώτο Derby della Madonnina
Το πρώτο Derby della Madonnina έγινε τον Οκτώβριο του 1908, λίγους μήνες μετά τη διάσπαση. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί περισσότερα από 300 επίσημα και φιλικά, πολλά απ’ αυτά με μεγάλες εντάσεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη διεξαγωγή τους. Το πιο επεισοδιακό ήταν αυτό της περιόδου 2004-05 στην προημιτελική φάση του Champions League, όταν η Μίλαν είχε κερδίσει 2-0 στο πρώτο παιχνίδι και προηγήθηκε 1-0 στη ρεβάνς. Ένα γκολ της Ιντερ που δεν μέτρησε για να γίνει το 1-1, προκάλεσε ρίψη αμέτρητων αντικειμένων και κροτίδων από τους οπαδούς της, με συνέπεια την προσωρινή διακοπή του αγώνα και εν συνεχεία την οριστική της, μετά τον τραυματισμό του τερματοφύλακα της Μίλαν, Ντίντα, από φωτοβολίδα που έσκασε στην πλάτη του. Η FIFA τιμώρησε την Ίντερ με 4 αγώνες κεκλεισμένων των θυρών και 200 χιλ. ευρώ πρόστιμο, το βαρύτερο που έχει επιβάλλει ποτέ σε ομάδα.
Σε μια διαδρομή μεγαλύτερη των 100 χρόνων, πολλά ήταν τα παιχνίδια που… ξέφυγαν στο σκορ και δημιούργησαν αίσθηση όπως το Derby della Madonnina της 11ης Μαΐου του 2001 που η Μίλαν επιβλήθηκε με το εντυπωσιακό 0-6 στο πρωτάθλημα! Η μεγαλύτερη διαφορά είναι το 8-1 υπέρ της Μίλαν το 1918 και τα πιο παραγωγικά το 6-4 υπέρ της Μίλαν το 1969 σε ένα τουρνουά στη Ν. Υόρκη και το 3-7 υπέρ της Ιντερ σε φιλικό το 1920 ή το 3-6 για την Ιντερ το 1926 στα εγκαίνια του «Σαν Σίρο». Στην πιο σύγχρονη ιστορία ξεχωρίζουν, επίσης, το Μίλαν-Ιντερ 5-0 το 1998 (Κύπελλο) και το Μίλαν-Ιντερ 0-4 το 2009 (πρωτάθλημα).
Οι παίκτες που έπαιξαν και με τις δύο φανέλες σε Derby della Madonnina είναι πολλοί. Υπήρξαν πολλές αλλαγές στρατοπέδων σε βάθος χρόνου, με αρκετές απ’ αυτές να δημιουργούν μεγάλες εντάσεις όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, κάθε φορά που ένας σημαντικός παίκτης του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού πηγαίνει στον «αιώνιο αντίπαλο». Τζουζέπε Μεάτσα, Ρομπέρτο Μπάτζιο, Αντρέα Πίρλο, Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, Ρονάλντο, Κρίστιαν Βιέρι, Μάριο Μπαλοτέλι, Ερνάν Κρέσπο, Κλάρενς Ζέεντορφ, Αντόνιο Κασάνο, Κριστιάν Πανούτσι, Πατρίκ Βιεϊρά είναι μερικοί ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής που διέβησαν τον Ρουβίκωνα και αγωνίστηκαν στο αντίπαλο δέος, δημιουργώντας πάντα τη σχετική ίντριγκα φορώντας τη… λάθος φανέλα στα μάτια των οπαδών.
Πρώτος σκόρερ στα Derby della Madonnina είναι ο Αντρέι Σεφτσένκο με 14 γκολ. Τον ακολουθούν ο Τζιουζέπε Μεάτσα με 13, ο Γκούναρ Νόρνταλ και ο Ίστβαν Νίερς με 11, ο Ενρίκο Καντιάνι με 10. Οι Αλταφίνι, Αλτομπέλι Μπονισένια, Λορέντζι και Χέγκε έχουν από 7, οι Μπόφι, Τσεβενίνι, Ντε Μαρία, Ματσόλα, Σεραντόνι, Ιμπραϊμοβιτς και Μιλίτο από 6, οι Κακά και Ρονάλντο από 5, οι Ιντάγκι, Στάνκοβιτς και Ζέεντορφ από 4.
Δύσκολο να πει κανείς το ποιος έχει πραγματικά το πάνω χέρι στις νίκες στα Derby della Madonnina . Κι αυτό γιατί στα επίσημα παιχνίδια επικρατεί η Ιντερ με 87 νίκες, 69 ισοπαλίες και 79 ήττες σε ένα σύνολο 235 αγώνων (326 – 310 τα γκολ), αλλά στο σύνολο των αγώνων τους, φιλικών και επισήμων, επικρατεί η Μίλαν 113 νίκες, 80 ισοπαλίες και 109 ήττες σε 302 ματς, με 460-445 γκολ.
Αν και είναι το πιο παραδοσιακό ντέρμπι της Ιταλίας και ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως, τα τελευταία χρόνια πολλοί υποστηρίζουν ότι ιταλικό el classico δεν είναι το Μίλαν-Ιντερ , αλλά το Μίλαν-Γιουβέντους. Είναι οι πιο πετυχημένες ιταλικές ομάδες στην Ευρώπη, με τους περισσότερους οπαδούς και τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, γι’ αυτό και στα μάτια πολλών, το Derby della Madonnina έχει περισσότερο παραδοσιακό χαρακτήρα και όχι τη σημασία των αναμετρήσεων της Μίλαν με τη Γιουβέντους που κρίνουν σε επίπεδο διακρίσεων περισσότερα πράγματα συνήθως. Είναι, όμως, κάτι πολύ ξεχωριστό που κάθε φίλαθλος θα ήθελε να το ζήσει από κοντά, έστω και μία φορά στη ζωή του…
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr