Η ασίστ του Λιονέλ Μέσι στον Ρόμπερτ Τέιλορ για το πρώτο γκολ της χρονιάς στο πιο λαμπερό MLS όλων των εποχών, άνοιξε από νωρίς τον δρόμο για μια εύκολη επικράτηση της Ίντερ Μαϊάμι επί της Ρεάλ Σολτ Λέικ στην πρεμιέρα της διοργάνωσης.
Το τελικό 2-0 διαμορφώθηκε από τον Γκόμεζ μετά από ασίστ του Λουίς Σουάρες, σε ένα ματς όπου επιβεβαιώθηκαν η δυναμική της ομάδας του Ντέιβιντ Μπέκαμ και οι φιλοδοξίες της για την κατάκτηση του πρωταθλήματος για πρώτη φορά στα 29 χρόνια της ιστορίας της.
Μέχρι τον ερχομό του Μέσι πέρυσι στα μισά της περιόδου, η Ίντερ Μαϊάμι δεν είχε κατακτήσει ούτε κυπελάκι του… καφέ!
Η αύρα του Αργεντινού σούπερ σταρ της έφερε έναν ταπεινό τίτλο, τον πρώτο της ιστορίας της, με την κατάκτηση του νεοσύστατου Λιγκ Καπ και εφέτος την έχει ανεβάσει πολύ ψηλά στα προγνωστικά για το πρωτάθλημα, κυρίως επειδή δίπλα στο Μέσι, ήλθαν οι… παλιοσειρές της Μπαρτσελόνα Λουίς Σουάρες, Τζόρντι Άλμπα και Σέρχιο Μπουσκέτς.
Ο Μέσι με τον Σοάρες δεν σκόραραν στην πρεμιέρα του MLS και έμειναν στις ασίστ που έδωσαν για τα δύο γκολ του αγώνα. Ήταν όμως αναμφίβολα οι μεγάλοι σταρ σε ένα λαμπερό πρώτο ραντεβού και τράβηξαν όλα τα βλέμματα πάνω τους.
Πέρα από την ασίστ, ο Μέσι έκανε επίδειξη τεχνικής με μια καταπληκτική ντρίπλα μπροστά σε έναν πεσμένο αντίπαλο και τράβηξε όλες τις κάμερες πάνω του όταν είδε τον Γουίλ Σμίθ στην εξέδρα των VIP και ανέβηκε ως εκεί στο ημίχρονο για να τον συναντήσει.
Αυτό το… τυχαίο σκηνικό που έκλεισε με μια «αυθόρμητη» αγκαλιά των δύο σούπερ σταρ της μπάλας και της 7ης τέχνης, ήταν η πιο δυνατή στιγμή του αγώνα και έδειξε με έναν ιδιαίτερο τρόπο ότι το MLS θα είναι ένας χώρος που θα συνυπάρχουν ο αθλητισμός με την ψυχαγωγία.
Η παρουσία του Μέσι στο αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ήταν η νέα προσπάθεια που γίνεται για να διεισδύσει το… soccer στην πιο δυνατή αγορά του κόσμου.
Η παρουσία του πέρυσι δεν ήταν συγκλονιστική ούτε και άλλαξε τις ισορροπίες. Με εξαίρεση την κατάκτηση του Λιγκ Καπ, η Ίντερ Μαϊάμι έμεινε σε χαμηλές πτήσεις και πολύ μακριά από τη διεκδίκηση του τίτλου. Ήταν, άλλωστε, πολύ πίσω βαθμολογικά όταν πήγε εκεί ο Αργεντινός σούπερ σταρ και δεν είχαν χτιστεί γύρω του όνειρα άμεσης αγωνιστικής επιτυχίας.
Με τις προσθήκες που έκανε ο Μπέκαμ για να πλαισιώσει τον Μέσι, η εικόνα εφέτος είναι διαφορετική. Η Ίντερ Μαϊάμι θεωρείται το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου κι ας μην έπεισε σε πολλά από τα φιλικά προετοιμασίας, με αποκορύφωμα εκείνο το ντροπιαστικό 6-0 από την Αλ Νασρ του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Εκείνο το εφιαλτικό βράδυ για τον Μέσι, ο ίδιος έπαιξε λίγα λεπτά προς το φινάλε του αγώνα, ενώ ο μεγάλος ανταγωνιστής του για τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της σύγχρονης εποχής, δεν αγωνίστηκε καθόλου λόγω τραυματισμού.
Η παρουσία κάποιων σπουδαίων παικτών στη δύση της καριέρας τους, σίγουρα δεν αρκεί για να καλύψει τη μεγάλη διαφορά ποιότητας που έχει το MLS σε σχέση με άλλα πρωταθλήματα, κυρίως τα ευρωπαϊκά.
Το ποδόσφαιρο στις Ηνωμένες Πολιτείες κάνει μεγάλη προσπάθεια εδώ και πολλές δεκαετίες για να κερδίσει νέους φιλάθλους, αλλά ζει (και θα ζει για καιρό ακόμα) στη σκιά άλλων σπορ που μεσουρανούν εκεί, όπως το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ και το μπάσκετ.
Μπορεί η παρουσία του Μέσι να μην άλλαξε τις αγωνιστικές ισορροπίες, προκάλεσε όμως μια έκρηξη ενδιαφέροντος που στην αρχή έφτασε στα όρια της υστερίας, όπως αποδείχθηκε από την κατακόρυφη (σε επίπεδα μαύρης αγοράς) αύξηση της τιμής των εισιτηρίων σε κάθε παιχνίδι της Ίντερ, ειδικά μακριά από το Μαϊάμι.
Με τον ερχομό κι άλλων παικτών από την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική που παραδοσιακά είναι οι μεγαλύτερες δεξαμενές ποδοσφαιρικών αστέρων, υπάρχει μια αισιοδοξία ότι τα επόμενα χρόνια το ποδόσφαιρο θα ανθίσει στις ΗΠΑ. Η αύξηση του ενδιαφέροντος θα προσελκύσει ακόμα πιο ισχυρούς χορηγούς με πρώτο στόχο να δυναμώσει το πρωτάθλημα και απώτερο να στελεχωθεί από παίκτες γέννημα – θρέμμα της Αμερικής.
Παιδιά, δηλαδή, που τώρα στρέφονται σε άλλα σπορ και με τον καιρό θα γνωρίσουν πολύ καλύτερα το ποδόσφαιρο και θα το επιλέξουν, μεγαλώνοντας πολύ την δεξαμενή των ταλέντων αλλά και των φιλάθλων.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι το χάσμα είναι ακόμα πολύ μεγάλο. Ο Μέσι, για παράδειγμα, εισπράττει 12 εκατ. ευρώ το χρόνο από το συμβόλαιό του με την Ίντερ Μαϊάμι, ποσό πολύ μικρό σε σχέση με τα 70 εκατ. που έπαιρνε στην Παρί Σεν Ζερμέν ή τα τρελά λεφτά που πέφτουν στα πόδια των μεγάλων σταρ του αμερικάνικου ποδοσφαίρου, του μπέιζμπολ και του μπάσκετ. Φουσκώνει πολύ, βέβαια, από τις εξασφαλισμένες χορηγίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι αμοιβές των παικτών του MLS απέχουν πολύ ακόμα από τα χρήματα που εισπράττουν οι αθλητές των πιο δημοφιλών σπορ στις ΗΠΑ.
Ο πρώτος άμεσος στόχος είναι να αυξηθεί η παρουσία του κόσμου στα γήπεδα. Η περυσινή περίοδος έκλεισε με έναν μέσο όρο 22.111 θεατών ανά παιχνίδι και συνολικά 10.900.804 εισιτηρίων σε όλο το πρωτάθλημα, αριθμός πολύ μικρός αν αναλογιστούμε το μέγεθος μιας τεράστιας χώρας όπως οι ΗΠΑ, η οποία έχει συν τοις άλλοις έντονη αθλητική κουλτούρα.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για βελτίωση αυτών των αριθμών και εκεί εστιάζεται σε πρώτη φάση η προσπάθεια, να αρχίσουν, δηλαδή, να γεμίζουν ολοένα και περισσότερο τα γήπεδα.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, είναι σαφές ότι δεν αρκεί φυσικά μόνο η παρουσία μερικών βετεράνων σταρ του αθλήματος. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει επενδύσεις 9 δισ. ευρώ για την κατασκευή σύγχρονων γηπέδων και προπονητικών κέντρων, μια επένδυση που στοχεύει στο πάντρεμα ενός ανταγωνιστικού σπορ με την ψυχαγωγία.
Οι Αμερικανοί φίλαθλοι δεν έχουν ανεπτυγμένη τόσο πολύ την κουλτούρα της νίκης, ώστε να ανέχονται κάθε είδους ταλαιπωρία μόνο και μόνο για να δουν την ομάδα τους να κερδίζει. Θέλουν να περνάνε καλά στο γήπεδο και για να εξασφαλισθεί αυτό, χρειάζονται επενδύσεις.
Η αμερικάνικη κουλτούρα δεν επιτρέπει να παίζεται το παιχνίδι κάτω από το τραπέζι και δεν αφήνει χώρο για αθέμιτο ανταγωνισμό. Υπάρχουν κανόνες που τηρούνται και περιορισμοί που προστατεύουν το άθλημα από ευκαιριακούς επενδυτές και παίκτες γυρολόγους. Το “σάλαρι καπ” δεν επιτρέπει σπατάλες και υποχρεώνει τις ομάδες σε μια λελογισμένη οικονομική πολιτική, που δεν ακυρώνεται ούτε καν για τον ίδιο τον Μέσι!
Υπάρχουν κι άλλοι περιορισμοί σχετικά με το προφίλ των ξένων παικτών, όπως η ποσόστωση σε περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δεν έχουν συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας τους.
Οι τεράστιες αποστάσεις και τα μεγάλα κοπιαστικά ταξίδια δεν ευνοούν παίκτες με πολλά χιλιόμετρα στα πόδια τους. Ποδοσφαιριστές μιας… άλφα ηλικίας καταπονούνται από τις χρονοβόρες μετακινήσεις και ίσως αυτός είναι ένας λόγος που αρκετοί βετεράνοι προτιμούν τα πετροδόλαρα από το MLS για τα τελευταία ένσημα πριν τη σύνταξη ή κάποιοι άλλοι που πήγαν στις ΗΠΑ, έφυγαν γρήγορα όπως ο Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς.
Ίσως και να εξηγεί, επίσης, γιατί ο Μέσι, κορυφαίος παίκτης του 2023 σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν συμπεριλήφθηκε καν στην καλύτερη ενδεκάδα πέρυσι στο MLS, όπου κατείχε περίοπτη θέση ο δικός μας, Γιώργος Γιακουμάκης!
Ο κορυφαίος σκόρερ της Ατλάντα Γιουνάιτεντ δεν είναι ο μόνος Έλληνας που αγωνίζεται στην Αμερική. H ελληνική παροικία συνθέτει σχεδόν μια ολόκληρη ενδεκάδα, με παίκτες όπως ο Γιώργος Κούτσιας των Σικάγο Φάιαρ, ο Αλέξανδρος Κατράνης της Ρεάλ Σολτ Λέικ, ο Ηλίας Ηλιάδης και ο Τζέιμς Παντέμης της Μόντρεαλ (ο πρώτος δόθηκε δανεικός στην Μόντρεαλ Ίμπακτ), ο Τζακ Παναγιώτου της Νιού Ίνγκλαντ Ρεβολούσιον, ο Νίκο Τσακίρης των Σαν Χοσέ Ερθκουέικς, ο Θέμης Αντώνογλου της Τορόντο FC, ο Κύπριος Μαρίνος Τζιωνής της Σπόρτινγκ Κάνσας Σίτυ και ο Γουίλ Τραπ της Μινεζότα Γιουνάιτεντ, με ρίζες από την Κάρπαθο και ελληνικό διαβατήριο!