Οι υποδομές είναι ελλιπέστατες, τα χρήματα που επενδύονται ελάχιστα, η οργανωτική δομή προβληματική – είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς γίνεται και καταφέρνουμε, ως χώρα, να διατηρούμαστε σταθερά στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ. Αυτή, όμως, είναι η αλήθεια. Μέσα από τις δεκαετίες έχει δημιουργηθεί μια παράδοση, έχουμε αποκτήσει τεχνογνωσία, ξέρουμε πώς να δημιουργούμε μεγάλες ομάδες και σπουδαίους αθλητές που φέρνουν επιτυχίες και εμπνέουν τις νεότερες γενιές.
Οι έφηβοι που το καλοκαίρι κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό του Βόλου ήταν παιδιά Δημοτικού όταν πανηγύριζαν τους θριάμβους του Παπαλουκά, του Διαμαντίδη και του Σπανούλη. Μεγάλωσαν με αυτές τις εικόνες και τώρα είναι η σειρά τους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επαγγελματικό μπάσκετ. Δεν θα είναι εύκολο. Οπως αποδεικνύεται, ακόμη και ο μεγάλος πρωταγωνιστής και MVP του τουρνουά Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, δυσκολεύεται να βρει έστω και λίγο χρόνο στο rotation του Παναθηναϊκού.
Δεν είναι καθόλου παράλογο. Κανένα από αυτά τα παιδιά δεν μπορεί να σταθεί αυτήν τη στιγμή στο υψηλότερο επίπεδο. Χρειάζονται ακόμα χρόνος, βελτίωση, περισσότερες παραστάσεις. Αλλά το ταλέντο υπάρχει και είναι στο χέρι τους η καλοκαιρινή περιπέτεια του Βόλου να μείνει στην ιστορία ως η στιγμή που γνωρίσαμε μια χρυσή και όχι μια χαμένη γενιά.