Στην καθημερινότητά μας συνηθίζουμε να συνδέουμε την τέχνη με χρωματιστούς καμβάδες, όμορφες μελωδίες, ιδιοφυείς λογοτεχνικές συνθέσεις, κ.ο.κ. Υπάρχουν, ωστόσο, και μερικές άλλες περιπτώσεις όπου η ανθρώπινη δεξιοτεχνία φτάνει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μπορεί –έστω καταχρηστικά– να διεκδικήσει την αίγλη ενός αληθινού έργου τέχνης· ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η φετινή ομάδα μπάσκετ των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Κάποιοι, άλλωστε, θα τους παρομοίαζαν με καλοκουρδισμένη ορχήστρα: απόλυτος συγχρονισμός, χειμαρρώδης (μπασκετική) εκφραστικότητα, επιβλητικές εκτελέσεις. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της ομάδας του NBA που φέτος κυνηγά να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ, με πρώτο το απίστευτο 72 (νίκες)-10 (ήττες) των Σικάγο Μπουλς του μυθικού Μάικλ Τζόρνταν. Εκτός από αυτό, όμως, είναι κυρίως αυτή η αίσθηση του τέλειου παιχνιδιού, ποτισμένου με την απαραίτητη δόση «τρέλας» που κάνει τους αγώνες των Γουόριορς να μοιάζουν, τουλάχιστον σε εμάς που ξενυχτάμε για να τους δούμε, με έργα τέχνης. Και, βέβαια, έργο τέχνης χωρίς καλλιτέχνες δεν υφίσταται. Εχοντας, δε, να κάνουμε με ορχήστρα, θα έπρεπε μάλλον να μιλήσουμε για μαέστρο ή το πρώτο βιολί, ωστόσο ο ηγέτης των «Πολεμιστών» Στεφ Κάρι φέρνει πιο πολύ σε πιανίστα. Στερημένος από τα τρομακτικά σωματικά προσόντα των περισσότερων συμπαικτών και αντιπάλων του, ο Κάρι επιστρατεύει την πνευματική ιδιοφυΐα, την άφταστη τεχνική κατάρτιση και, φυσικά, το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού (βλ. φαινομενικά παράλογες αποφάσεις μέσα στο παιχνίδι, που οδηγούν όμως σε εκπληκτικά αποτελέσματα), προκειμένου να ξεχωρίσει ως ο κορυφαίος αυτήν τη στιγμή μπασκετμπολίστας στον πλανήτη. Πάνω απ’ όλα, όπως κάθε σπουδαία ορχήστρα, οι Γουόριορς είναι εκεί ο ένας για τον άλλον, αλληλοσυμπληρώνονται και φέρνουν εις πέρας καθένας τον ρόλο του, ώστε το τελικό «κοντσέρτο» να είναι άξιον αποθέωσης. Ακόμα κι αν αυτό, αντί για φούγκες και σονάτες, περιλαμβάνει ασίστ, αιφνιδιασμούς και τρίποντα.
Κοντσέρτο για τρίποντα
1' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ο Στεφ Κάρι είναι ο ηγέτης των Γουόριορς.