ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΥΣΟΥΝΕΛΟΣ

Στα κουμάντα της τσέπης, της κοιλιάς και της καλοπέρασής μας δεν είμαστε πατριώτες.

Μαθαίνεις με τις μυρωδιές του τόπου σου. Χορταίνεις και ευφραίνεσαι με το έχει σου.

Στον πατριωτισμό τους επαφίενται η προστασία και η ανάδειξη μιας μαγειρικής με συντεταγμένες τον ίδιο πάντα τόπο, το ίδιο νόστιμο τοπίο -θάλασσα και στεριά- της καθ’ ημάς Ανατολής.

Απλά πιάτα και κατανοητά, τοπία που απαλύνουν την καραντίνα, με υλικά ενός συνήθους ντουλαπιού, μιας κανονικής οικογένειας…

…μπορούν από μια τέτοια καλή πρώτη ύλη και διαδικασία να κάνουν θαύματα.

To μάτι, αν δεν καταλαγιάσει, δεν θα χορτάσει. Το ίδιο και το στομάχι.

Στο τέλος της διαδρομής, αυτό που θα χαρίσει υπεραξία στην παραγωγή είναι η επωνυμία…

Κάθε μπουκιά, που έρχεται να μας θυμίσει μια γεύση καταχωρισμένη στη μνήμη, είναι και μια βουτιά στη νεανική μας ηλικία.

Τυριά προστατευμένα στο αλάτι, ποτισμένα στη μούργα του λαδιού, στις οινολάσπες. Παρόμοια, και όμως τόσο διαφορετικά.

Η κ. Τζώρτζογλου, Ελληνίδα με καταγωγή από την Κρήτη και νικήτρια του βρετανικού «Master Chef», στην Ελλάδα πιθανόν δεν θα είχε καμία τύχη.

Υπάρχει κάποιο σοκάκι έστω στο όνομα της Εύης Βουτσινά; Ή δεν έζησε «μαχόμενη ηρωικώς υπέρ πατρίδος»;

Το μοίρασμα των πιάτων, οι μεζέδες στη μέση, είναι η γαστρονομική αυτογνωσία μας, το συμπύκνωμα του γευστικού πολιτισμού μας.

Σε έναν τόπο συντηρητικό και προσηλωμένο σε θεσμούς και παραδόσεις, έχουμε την απόλυτη απόδειξη ότι η γαστρονομία δεν… χαλιναγωγείται.