Κώστας Θ. Καλφόπουλος

O συγγραφέας σκηνοθετεί πλάνο και γραφή και διαπλέκει πραγματικότητα και μυθοπλασία.

Ενα «μυθιστορηματικό ντοκιμαντέρ  για τη γέννηση του νέου εμπορίου».

Μια πυκνή μονογραφία – πορτρέτο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου από τον Θάνο Βερέμη.

Υπάρχουν πολλές «Θεσσαλονίκες»: του Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη, του Γιώργου Ιωάννου, στα ποιήματα και τα διηγήματά του (αλλά και της Ελενας Χουζούρη, στο σχετικό βιβλίο της για την πόλη του Ιωάννου), του Βασίλη Τσιτσάνη, του Ντίνου Χριστιανόπουλου, του Βασίλη Βασιλικού και του Διονύση Σαββόπουλου, ακόμα και του Θοδωρή-Terry Παπαντίνα ή του ΠΑΟΚ. 

Ο Ζίμελ, διεισδύοντας στην καρδιά του Βερολίνου και στην ψυχή του νέου κατοίκου της, εγκαθιδρύει κατ’ ουσίαν ένα νέο μύθο για τις σύγχρονες μητροπόλεις.

Ο Πατρίκ Ρενάλ γράφει ένα σκληρό «μαύρο μυθιστόρημα» για ένα επικίνδυνο ανθρωποκυνηγητό, παίρνοντας στο κατόπι τις σκιές των θυμάτων και των τύψεων.

Ο Καρίμ Αμελάλ έγραψε «ένα έργο που προτείνει μια άλλη αντίληψη για τον κόσμο».

Μαρτυρίες για εκείνους που υποστήριξαν τον σοσιαλισμό και… περιθωριοποιήθηκαν.

Ο Πέτρος Μαρτινίδης, με στέρεη πλοκή, ανταποκρίνεται στην «αξία της λεπτομέρειας».

Ενα πολυφωνικό και ρεαλιστικό μυθιστόρημα – χρονικό από τον Βόλφγκανγκ Κέπεν.

Ο Νίκος Δαββέτας αφηγείται την ιστορία μιας τραγικής μητέρας.

Σε ένα «διπλό βιβλίο» αποκαλύπτεται μια Ελλάδα που βρίσκεται στη δίνη του Εμφυλίου και στο στόχαστρο των υπηρεσιών.