01.00-10.00
Κοιμάμαι. Προσπαθώ να μην πάω για ύπνο ούτε πολύ αργά αλλά ούτε και πολύ νωρίς, γιατί όταν την επόμενη ημέρα υπάρχει στο πρόγραμμα live εμφάνιση θα χρειαστεί να ξανακοιμηθώ ξανά πριν από την παράσταση. Δεν συνηθίζω να βγαίνω την προηγούμενη ημέρα από κάποια παράστασή μου. Το έχω ως κανόνα εγκράτειας και αυτοσυγκέντρωσης. Οι καθημερινές μου είναι αρκετά απαιτητικές και έντονες, καθώς η πρωινή μου δουλειά στο γραφείο σε συνδυασμό με τις πρόβες και την προετοιμασία ενός live δεν αφήνουν και πολλές δυνάμεις.
10.00-13.30
Η μέρα του live ήρθε. Ο πρωινός καφές αποτελεί ιεροτελεστία. Η πρώτη γουλιά του καφέ ίσως είναι από τις πιο σημαντικές απολαύσεις της καθημερινής ζωής μου. Ανοίγω τον υπολογιστή, βάζω μουσική, κοιτάζω πώς πηγαίνει το live μου στα social media και απαντάω σε σχετικά μηνύματα φίλων. Ακόμη και το πρωινό μου το τρώω εκεί στο γραφείο χαζεύοντας μπροστά από τον υπολογιστή. Οταν το live «πέφτει» Σάββατο, θέλω να κάνω τα πράγματα διαφορετικά και πιο χαλαρά από ό,τι τις καθημερινές (αν «πέσει» καθημερινή τέτοια ώρα είμαι ήδη στο γραφείο). Μετά μία ώρα, σαν σωστός εργένης, παίρνω τη λίστα με τα ψώνια και κατεβαίνω για σούπερ μάρκετ και λαϊκή. Δεν αργώ πολύ γιατί η μέρα προβλέπεται μεγάλη. Επιστρέφω και οργανώνω τις εκκρεμότητες του live. Πηγαίνω στο δωμάτιο και ξεδιαλέγω αυτά που έχω επιλέξει για το βράδυ. Ο επόμενος έλεγχος είναι τα «μουσικά» μου πράγματα. Τα ακουστικά μου, οι παρτιτούρες μου, οι στίχοι μου και φυσικά η κιθάρα μου. Μπαταρίες, χορδές, πένες, τα πάντα στη θέση τους. Κάνω και μια μικρή πρόβα μόνος μου κυρίως… για τα SOS.
13.30-17.00
Ηρθε η ώρα της γυμναστικής. Κατεβαίνω στο Σύνταγμα για να πάω να κολυμπήσω μία ώρα. Με βολεύει αυτό το είδος γυμναστικής για τις ημέρες των live μου γιατί θα κάνω μπάνιο στο κολυμβητήριο, άρα θα προλάβω να πιω και ένα καφέ στο κέντρο, που αγαπώ τόσο, με τον αδελφό μου ή με κάποιον από τους κολλητούς μου και να φάω και το μεσημεριανό μου. Αυτή η βόλτα στο κέντρο με χαλαρώνει πάρα πολύ.
17.00-22.30
Επιστρέφω σπίτι για να κοιμηθώ. Εδώ κρύβεται η ενέργεια που θα χρειαστώ για το βράδυ. Κλείνω τα πάντα. Φώτα, παντζούρια, κινητά, σταθερά. Ξυπνάω και ετοιμάζομαι για να πάω στο μαγαζί. Συνηθίζω να πηγαίνω από νωρίς στο sound check. Θέλω να είμαι σίγουρος πως δεν θα προκύψει κάτι της τελευταίας στιγμής που να προσθέσει επιπλέον άγχος από όσο ήδη υπάρχει, σε εμένα ή στους μουσικούς μου. Στο καμαρίνι νιώθω μοναξιά. Δεν μου αρέσει να κάθομαι μόνος μου γι’ αυτό συνήθως θα είμαι με τους μουσικούς και θα ζεσταίνω τη φωνή μου εκεί μαζί τους ή θα συζητάμε. Ακούω τον κόσμο και σιγά σιγά μπαίνω στο κλίμα.
23.00-02.00 (στην καλύτερη…)
Η ώρα του live έφτασε. Ωρες ώρες νομίζω πως τα τελευταία λεπτά πριν βγω στη σκηνή μοιάζουν με αιωνιότητα. Από το μυαλό μου περνούν διάφορα. «Διαλέξαμε τα σωστά τραγούδια; Μήπως θα έπρεπε να βάλουμε κι αυτό; Γέμισε το μαγαζί; Ο μπαμπάς λείπει… είναι όμως η μαμά εδώ. Καταπίνει τα 500 χλμ. για πλάκα για να είναι δίπλα μου». Η ορχήστρα παίζει την εισαγωγή στην οποία πρέπει να βγω. Τώρα σταματούν όλα στο μυαλό μου και μοιράζομαι με το κοινό τον καλύτερό μου εαυτό, φορώντας το πιο καλό μου χαμόγελο. Αυτές οι –τουλάχιστον– τρεις ώρες είναι για μένα φάρμακο της ψυχής. Οταν βλέπω τον κόσμο να τραγουδάει με την ψυχή του προσπαθώ να «παίρνω» όσες φωτογραφίες μπορώ για μετά.
02.00-05.00
Οταν τελειώνει ένα live έχω μεγάλη υπερένταση. Η πόρτα του καμαρινιού μου είναι πάντα ανοιχτή και αφού τους χαιρετάω όλους (όσοι κι αν είναι) έναν έναν, ακόμα και τους μουσικούς μου, τα φώτα κλείνουν. Σίγουρα κάποια παρέα θα με περιμένει και θα προτείνει να συνεχίσουμε και να πάμε για ένα τελευταίο ποτό, δικό τους… αφού για μένα θα είναι το πρώτο. Συνήθως, όλο και κάποιον παίρνω μαζί μου για να μην οδηγήσει, αφού «ξέφυγε» στο live, δείγμα ότι, μάλλον, πέρασε καλά. Εκεί, στο ποτό αυτό, γίνεται ο πρώτος απολογισμός της αποψινής παράστασης ακούγοντας και τα καλά και τα άσχημα. Επιστρέφω σπίτι. Λίγο πριν κοιμηθώ ανατρέχω στα βίντεο που έχουν ήδη ανέβει στα social media για να πάρω μια γεύση από την οπτική του κοινού. Κάνω έναν πρόχειρο απολογισμό μέσα μου και κοιμάμαι. Αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα.
Ο νέος τραγουδιστής Χάρης Μακρής κυκλοφόρησε πρόσφατα τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο με τον γενικό τίτλο «Αλμπουμ», σε ενορχη-στρώσεις του Νίκου Μέρμηγκα.