Θυμάμαι πως στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ως μαθητής γυμνασίου και λυκείου, η καθημερινή επίσκεψη στο βίντεο κλαμπ ήταν περίπου απαραίτητη. Καμιά φορά και δύο φορές την ημέρα, μήπως και εκείνη η καινούργια ταινία που περιμέναμε είχε στο μεταξύ επιστραφεί. Την εποχή του γρήγορου Ιντερνετ και του streaming όλα αυτά φυσικά μοιάζουν αρκετά μακρινά, ενώ για τους ακόμη νεότερους ίσως αποτελούν και… επιστημονική φαντασία. Παρ’ όλα αυτά, στην Ελλάδα του 2020 συνεχίζουν να λειτουργούν αρκετά βίντεο κλαμπ, κάπου ανάμεσα στα 150 με 200, όπως μας πληροφορεί ο Ανδρέας Κονταράκης, ιδιοκτήτης της αλυσίδας Videorama. Η τελευταία ανακοίνωσε πρόσφατα μια καινούργια υπηρεσία διανομής κατ’ οίκον των ταινιών της, μιας και τα φυσικά καταστήματα παραμένουν κλειστά λόγω καραντίνας.
Ποιος όμως συνεχίζει σήμερα να καθαρίζει τα δισκάκια του DVD –άντε και του Blue-Ray– και να βλέπει ταινίες με τον πιο παραδοσιακό τρόπο, αντί του Netflix και των υπηρεσιών ψηφιακής ενοικίασης, που είναι διαθέσιμες στο Διαδίκτυο; «Ολα αυτά τα 35 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας, στο Videorama δώσαμε σημασία στο χτίσιμο της ταινιοθήκης μας. Ηδη από τη δεκαετία του 1980 είχαμε ράφια με “ταινίες τέχνης” και “ταινίες Οσκαρ”· θυμάμαι ότι πηγαίναμε στον Ελευθερουδάκη στο Σύνταγμα και παίρναμε ξένα βιβλία για να ενημερωθούμε για τα βραβευμένα φιλμ σε φεστιβάλ κ.τ.λ. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα διαθέτουμε μια πελώρια ταινιοθήκη με πάνω από 45.000 τίτλους – πολλοί από αυτούς σπάνιοι ακόμη και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ετσι, όταν κάποιος, ανεξαρτήτως ηλικίας, ψάχνει μια τέτοια ταινία, μας επισκέπτεται. Επίσης έχουμε πελάτες οικογενειάρχες με μικρά παιδιά και, φυσικά, τις μεγαλύτερες ηλικίες που είναι λιγότερο εξοικειωμένες με το Ιντερνετ. Επιπλέον, στο διαδικτυακό μας κατάστημα (videorama.gr), όπου βρίσκονται οι ταινίες προς πώληση, πηγαίνουν πολύ καλά οι μεταχειρισμένες –και φυσικά ελεγμένες– οι οποίες προσφέρονται σε εξαιρετικές τιμές».
Η Ελλάδα πράγματι, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, ειδικά τη δυτική, αποτελεί ακόμη «προπύργιο» των άλλοτε κραταιών βίντεο κλαμπ. Είναι χαρακτηριστικό πως και μέχρι τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η κίνηση στον συγκεκριμένο κλάδο ήταν έντονη και η μάχη για την ενοικίαση των καινούργιων DVD υπαρκτή.
Ο κ. Κονταράκης εντοπίζει την αιτία της παρακμής σε δύο διαδοχικές εξελίξεις: «Το πρώτο μεγάλο “πατατράκ” ήρθε στις αρχές του 2000 με την αλόγιστη διανομή DVD μέσω εφημερίδων και περιοδικών. Το προϊόν μας πολύ απλά έπεσε στα μάτια του πελάτη, αφού γέμισε τα σπίτια με πολύ μικρό κόστος. Το καθοριστικό χτύπημα, ωστόσο, ήταν η τρομερή εξάπλωση της διαδικτυακής πειρατείας τα τελευταία 10-15 χρόνια και οι μηδενικές σοβαρές προσπάθειες αντιμετώπισής της. Η νέα νομοθεσία που ψηφίστηκε προσφάτως φαίνεται αρκετά θετική, όμως μένει να δούμε πώς θα εφαρμοστεί».