Οταν ρωτάω τον Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη πώς πάνε οι πρόβες πριν από την πρώτη ζωντανή διαδικτυακή συναυλία του στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, εκείνος μου απαντά πως η εμπειρία είναι… σωματική. «Εδώ και πάνω από 20 χρόνια παίζω ζωντανά πολλές φορές τον μήνα, πάντα και με τις σχετικές πρόβες. Ετσι, η υποχρεωτική αποχή αυτών των μηνών μού δημιούργησε πρώτα από όλα σωματικά συμπτώματα “στέρησης”. Μπαίνεις για πρόβα και το νευρομυϊκό σου σύστημα χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί ξανά, να βρει την ισορροπία με όσα χρειάζεται να κάνει στη σκηνή», λέει χαρακτηριστικά ο Ελληνας τζαζίστας ντράμερ, τον οποίο θα δούμε και θα ακούσουμε το βράδυ της Κυριακής (8.30 μ.μ.), απευθείας από το ΚΠΙΣΝ, στο πρώτο από τα «Lighthouse sessions», τη σειρά μηνιαίων συναυλιών που έχει επιμεληθεί ο ίδιος.
Δεν θα είναι όμως μόνος του. Κάθε φορά ένας μουσικός καλεσμένος, με πρώτο τον εξαιρετικό τρομπετίστα Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, θα τον συνοδεύει σε μια ιδιαίτερη εκπομπή, η οποία θα συνδυάζει την κουβέντα με τη «ζωντανή» μουσική. «Μιας και δεν το έχω ξανακάνει, έχω περιέργεια να δω πώς θα είναι, αφού η ενέργεια της σκηνής εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο που είναι από κάτω. Φαντάζομαι, στην προκειμένη περίπτωση προσπαθείς να σκεφτείς ότι πίσω από την κάμερα υπάρχει το κοινό που σε παρακολουθεί».
Τόσο οι εμφανίσεις στο ΚΠΙΣΝ όσο και οι προσωπικές καλλιτεχνικές αναζητήσεις του Κτιστάκη περιλαμβάνουν τον έντονο διάλογο μεταξύ δυτικής τζαζ και στοιχείων της ελληνικής μουσικής παράδοσης, λαϊκών, ρεμπέτικων, δημοτικών κ.ο.κ. «Χωρίς να το έχουμε αντιληφθεί και πολύ εδώ, σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει μια εξέλιξη στη μουσική, που μας αφορά άμεσα. Είναι όλο και εντονότερη η τάση να μπλέκονται περισσότερα είδη από διάφορες περιοχές του κόσμου. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή στο Μπέρκλεϊ, μία από τις σπουδαιότερες τζαζ σχολές, υπάρχουν δύο Ελληνες φοιτητές που παίζουν μουσικές της χώρας μας και τις παντρεύουν με τις ξένες μελωδίες. Ανέκαθεν, άλλωστε, η τζαζ είχε την ιδιότητα να απορροφά τα μουσικά στυλ κάθε περιοχής· κάπως έτσι δημιουργήθηκαν η λάτιν και η ροκ τζαζ, η fusion κτλ. Την έχει και ανάγκη αυτή την ανανέωση».
Αφού μιλάμε για ανανέωση, ρωτάω τον συνομιλητή μου πώς βλέπει εκείνος τον εαυτό του ως εκπρόσωπο ενός είδους που από πολλούς θεωρείται ξεπερασμένο ή πολύ εκλεκτικό. «Η αλήθεια είναι πως η εικόνα του ροκ σταρ τζαζίστα, την οποία εισήγαγε ουσιαστικά ο Μάιλς Ντέιβις, πλέον δεν υπάρχει. Από εκεί και έπειτα, επειδή η συγκεκριμένη μουσική εκ φύσεως δεν κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα και στους στόχους της, παρουσιάζει ένα λιγότερο εμπορικό πρόσωπο, χωρίς να ακολουθεί πάντα τις μόδες της εποχής. Αλλωστε, σημαντικό μέρος αυτού που παίζεις βασίζεται στο ένστικτο και στον αυτοσχεδιασμό. Μπορεί να φαίνεται πως κάποιος μελετάει ατελείωτες ώρες και εξασκείται στην τεχνική –και εγώ το κάνω–, όμως νομίζω πως ο τελικός στόχος είναι, ανεβαίνοντας στη σκηνή, όλα αυτά να τα “ξεχάσεις” και να ανταποκριθείς ενστικτωδώς· εκείνη την ώρα θα λειτουργήσει περισσότερο η έμπνευση, η οποία φυσικά έχει να κάνει με βιώματα, ακούσματα κ.λπ.».
Επόμενοι καλεσμένοι
Εκτός από τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, στα «Lighthouse sessions» θα φιλοξενηθούν η Σαβίνα Γιαννάτου, ο λαουτιέρης και δημιουργός των Couleur Locale, Γιώργης Μανωλάκης, το σχήμα των Τακίμ και ο δεξιοτέχνης της κιθάρας Δημήτρης Μυστακίδης. Τη συναυλία της Κυριακής μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει στο snfcc.org και στο κανάλι του ΚΠΙΣΝ στο YouΤube. Σε περίπτωση άρσης των μέτρων για την πανδημία, οι επόμενες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν κανονικά, με την παρουσία κοινού.