Οταν οι καινούργιες ταινίες φθάνουν πλέον σε εμάς με το σταγονόμετρο και αυτές μόνο μέσω του streaming, οποιαδήποτε είδηση γύρω από βραβεία, φεστιβάλ και γενικώς οτιδήποτε θυμίζει κάποια κινηματογραφική κανονικότητα αποκτά αυτομάτως μεγαλύτερες διαστάσεις. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τις Χρυσές Σφαίρες, τη δεύτερη πίσω από τα Οσκαρ κατηγορία βραβείων, οι υποψηφιότητες για τις οποίες ανακοινώθηκαν χθες. Φέτος, ωστόσο, ακόμα και αυτή η ιεραρχία έχει πιθανώς καταργηθεί. Κακά τα ψέματα, σε μια χρονιά που η τηλεόραση και οι διαδικτυακές πλατφόρμες είχαν τόσο κεντρική θέση στην ψυχαγωγία μας, οι Σφαίρες είναι η μόνη αυτής της σημασίας βράβευση που περιλαμβάνει και το τηλεοπτικό τοπίο.
Οπου πλατφόρμες βλέπε, φυσικά, Netflix, το οποίο κατάφερε, καβαλώντας το κύμα της πανδημίας, να κυριαρχήσει με 42 συνολικά υποψηφιότητες σε πρωτότυπες σειρές και φιλμ. Από πίσω του, τα Amazon και Hulu με δέκα και εννέα υποψηφιότητες αντίστοιχα.
Ας ξεκινήσουμε όμως με τις ταινίες και την πιο σημαντική κατηγορία, αυτή του καλύτερου δράματος. Εκεί υπάρχει σχετική ισορροπία, με το Netflix να έχει δύο διεκδικητές: το «Mank» του Ντέιβιντ Φίντσερ, το οποίο έκανε και τη μίνι έκπληξη συγκεντρώνοντας έξι υποψηφιότητες, τις περισσότερες από κάθε άλλο φιλμ, και τη «Δίκη των Επτά του Σικάγο» του Ααρον Σόρκιν, που ακολουθεί με πέντε. Στην ίδια κατηγορία βρίσκονται επίσης το ήδη πολυβραβευμένο «Nomadland» της Κλόε Ζάο, το «The father» με τους Αντονι Χόπκινς και Ολίβια Κόουλμαν και το «Promising young woman» με την Κάρεϊ Μάλιγκαν.
Το τελευταίο αποτέλεσε επίσης έκπληξη, με την πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτιδά του Εμεραλντ Φενέλ να είναι επίσης υποψήφια δίπλα στους Κλόε Ζάο, Ρεγκίνα Κινγκ («One night in Miami»), Ντέιβιντ Φίντσερ και Ααρον Σόρκιν. Η τριπλή γυναικεία υποψηφιότητα στην κατηγορία της σκηνοθεσίας αποτελεί ρεκόρ για τον θεσμό, με μόλις πέντε ακόμα γυναίκες να έχουν φθάσει έως εκεί σε ολόκληρη την ιστορία του.
Οσο για τις ερμηνείες, στις ανδρικές προβάδισμα φαίνεται να έχουν ο πρόωρα χαμένος Τσάντγουικ Μπόουζμαν του «Η θρυλική Μα Ρέινι» και ο Γκάρι Ολντμαν, ο οποίος παρέδωσε άλλον έναν μοναδικό ρόλο ως Χέρμαν Μάνκιεβιτς στο φιλμ του Φίντσερ. Από την άλλη, στις γυναίκες αναμένεται ακόμα πιο μεγάλη μάχη, με τις Κάρεϊ Μάλιγκαν, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ («Nomadland»), Βανέσα Κίρμπι («Τα θραύσματα μιας γυναίκας») και Βαϊόλα Ντέιβις («Η θρυλική Μα Ρέινι») να κονταροχτυπιούνται.
Οι σειρές σε πρώτο πλάνο
Οπως είπαμε, όμως, φέτος εκείνη που έκανε (παραπάνω από) ένα βήμα μπροστά ήταν η τηλεόραση. Οι κάθε είδους σειρές μάς συντρόφευσαν αυτό τον καιρό, ταξιδεύοντάς μας από τη βρετανική βασιλική αυλή («The Crown») μέχρι τα αμερικανικά Οζαρκ και τα πέρατα ενός μακρινού γαλαξία («The Mandalorian»). Οι παραπάνω σειρές είναι υποψήφιες στην κατηγορία του δράματος, ενώ στην κωμωδία ξεχωρίζουν τα «Ted Lasso», «Shitt’s Creek» (ήταν ο θριαμβευτής των Emmy) και «The Great», μια πανκ εκδοχή της ιστορίας της Μεγάλης Αικατερίνης.
Διαβάστε επίσης: Νent, o νέος ανταγωνιστής του Netflix
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η κατηγορία της μίνι σειράς, η οποία εκφράζει ίσως όσο καμία άλλη το πνεύμα της σύγχρονης τηλεόρασης, στο μεταίχμιο ανάμεσα στην τελευταία και στον κινηματογράφο. Το υπέροχα παράξενο ρομάντζο «Normal people» από την Ιρλανδία· το αναπάντεχο φαινόμενο «Το γκαμπί της βασίλισσας» του Netflix, με την Ανια Τέιλορ-Τζόι· το φυλετικά φορτισμένο «Small axe» του βραβευμένου με Οσκαρ Στιβ Μακ Κουίν· το συναρπαστικό «The undoing» με πρωταγωνιστές τους λαμπερούς Νικόλ Κίντμαν και Χιου Γκραντ· το συγκλονιστικό «Unorthodox», που μας τάραξε και μας συγκίνησε: όλα τους είναι υποψήφια και πιθανότατα άξια για τη νίκη, όπως και οι περισσότεροι βασικοί συντελεστές τους.
Τέλος, για να επιστρέψουμε στις ταινίες ενόψει και των Οσκαρ, οι υποψηφιότητες για τα οποία θα «φιξαριστούν» το αμέσως επόμενο διάστημα, στεκόμαστε σε δύο κατηγορίες. Το κινούμενο σχέδιο, όπου το βραβείο είναι μάλλον καθαρά υπόθεση της Ντίσνεϊ, με τα «Onward» και «Soul» να ξεχωρίζουν, ενώ στα ξενόγλωσσα προβάδισμα έχει τόσο το «Another round» με τον Μαντς Μίκελσεν όσο και το «Minari», το οποίο είναι μεν αμερικανική παραγωγή, ομιλεί όμως κατά κύριο λόγο την κορεατική.