Διάφανο δέρμα
(Reflecting Skin)
ΔΡΑΜΑ (1990)
Σκηνοθεσία: Φίλιπ Ρίντλεϊ
Ερμηνείες: Βίγκο Μόρτενσεν,
Λίντσεϊ Ντάνκαν, Τζέρεμι Κούπερ
Εχουμε πει εδώ και καιρό πως αυτό που ξεχωρίζει πραγματικά την πλατφόρμα του Cinobo, η οποία πρόσφατα συμπλήρωσε ένα χρόνο ζωής, είναι τα «διαμαντάκια» του ανεξάρτητου σινεμά –ειδικά του αμερικανικού– που δύσκολα θα βρει κάποιος αλλού. Ενα τέτοιο μοναδικό πετράδι είναι και το φιλμ του Φίλιπ Ρίντλεϊ, στο οποίο κάνει και μία από τις πρώτες του κινηματογραφικές εμφανίσεις ο Βίγκο Μόρτενσεν.
Βασικός πρωταγωνιστής εδώ ωστόσο είναι ο Σεθ, ένα εννιάχρονο αγόρι που ζει ξέγνοιαστα μαζί με τους δικούς κάπου στην αγροτική Αμερική της δεκαετίας του 1950. Με τα γοτθικά βίπερ που διαβάζει ο πατέρας του να του εξάπτουν τη φαντασία, ο μικρός γρήγορα θα πειστεί πως η όμορφη χήρα γειτόνισσά τους είναι στην πραγματικότητα μοχθηρό βαμπίρ, που ευθύνεται για μια σειρά εξαφανίσεων, κυρίως παιδιών, στην περιοχή. Οταν δε ο αδελφός του, Κάμερον (Μόρτενσεν), θα γυρίσει από τον πόλεμο, η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκη.
Ακροβατώντας ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και στην παιδική φαντασία, ο Ρίντλεϊ πετυχαίνει να δημιουργήσει έναν μοναδικό, μινιμαλιστικό κόσμο, όπου θα τοποθετήσει τη δράση του. Περίπου στη μέση του πουθενά, πνιγμένα στα χρυσά, μεστωμένα στάχυα, στέκουν τα ξύλινα σπίτια μιας χούφτας ανθρώπων, που μοιάζουν με εξόριστους του πραγματικού κόσμου. Καθένας κουβαλά τη δική του ιστορία, ενώ οι τωρινές ζωές τους κινούνται γύρω από τη θρησκεία, το πιοτό, τις διαδόσεις, τα όνειρα ή και την απόλυτη στασιμότητα μιας μόνιμης αναμονής ώστε «να γίνει κάτι».
Η γοτθική φαντασία τρυπώνει απροσδόκητα σε αυτό το ξεχασμένο μέρος και μαζί με την εξαιρετική μουσική του φιλμ δίνει στο τελευταίο γοητευτικό χαρακτήρα και διαχρονική διάσταση. Επιπλέον, όσο η αφήγηση προχωράει, αυτό που ξεκινά ως ιστορία ενηλικίωσης εξελίσσεται σε παραβολή πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, η οποία συνδυάζει αιώνιες σταθερές μαζί με την ιστορική πραγματικότητα της εποχής. «Βλέπαμε μια τεράστια λάμψη και μετά τα ψάρια έβγαιναν “βραστά” στην επιφάνεια, μπορούσες να τα φας κατευθείαν», λέει ο χαρακτήρας του Μόρτενσεν, ο οποίος έζησε από κοντά τις πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό.
Ο μικρός Σεθ, από την πλευρά του, βλέπει παντού γύρω του να εκτυλίσσονται οι πράξεις μιας αρχαίας τραγωδίας και με την ενστικτώδη παιδική φαντασία του προσπαθεί να τη μετατρέψει σε παραμύθι και παιχνίδι. Δεκαπέντε χρόνια πριν από τον σπουδαίο «Λαβύρινθο του Πάνα» του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, έχουμε εδώ μια πολύ πιο απογυμνωμένη εκδοχή δίχως ειδικά εφέ, που όμως χρησιμοποιεί στην ουσία τον ίδιο ιδιοφυή μηχανισμό.