Βράδυ Τετάρτης και στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου, μπροστά από το Παλλάς, επικρατούσε το αδιαχώρητο. Δυνατά φώτα, μουσική, μια εντυπωσιακή μοτοσικλέτα τοποθετημένη πάνω σε βάθρο και τα αρχικά 007 σε ένα ευμέγεθες ομοίωμα βαμμένο στα χρώματα της ελληνικής σημαίας· φυσικά σκηνικό για φωτογράφιση. Το λες και λίγο φολκλόρ, όμως Τζέιμς Μποντ είναι αυτός και είχε καιρό να έρθει από τα μέρη μας, χώρια που ολόκληρος κινηματογραφικός κόσμος τον περιμένει εδώ και δύο χρόνια μήπως και ζεσταθεί το αραχνιασμένο ταμείο.
Οταν λέμε βέβαια «να έρθει από τα μέρη μας» δεν εννοούμε ότι κατέφθασε ο Ντάνιελ Κρεγκ στη Βουκουρεστίου –εκείνος προτίμησε το Λονδίνο–, αλλά αυτό δεν αποθάρρυνε τους διοργανωτές-διανομείς της Τulip Entertaiment, οι οποίοι ξετύλιξαν το κόκκινο χαλί, έστω και μικρό, προκειμένου να φιλοξενήσουν τους Ελληνες σταρ. «Τους ποιους;» θα ρωτήσετε και θα έχετε κάποιο δίκιο. Στην αθηναϊκή πρεμιέρα του «No Time to Die» (έτσι λέγεται η νέα ταινία), πάντως, παρέλασε μεγάλο μέρος της εγχώριας σόουμπιζ: παρουσιαστές και παρουσιάστριες της τηλεόρασης, μοντέλα της πασαρέλας και του Instagram, πρώην παίκτες ριάλιτι, περσόνες του YouTube, ινφλουένσερ και πολλοί άλλοι περίμεναν καρτερικά τη σειρά τους για να στηθούν μπροστά από τους φωτογράφους στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο και να απαθανατιστούν.
Μερικοί στριμώχτηκαν και λίγο παραπάνω. Αλλωστε μόλις περνούσες την αρχική πύλη ελέγχου, η όλη εκδήλωση ήταν COVID free και ο συνωστισμός βγαλμένος από τα παλιά. Το μάτι μας πήρε και κάτι λίγους που μετά τις φωτογραφίες το… έσκασαν διακριτικά προς την Πανεπιστημίου – μπορεί να είχαν να παραστούν και αλλού. Την τελευταία φορά πάντως που είδαμε τέτοια συγκέντρωση επωνύμων σε κινηματογραφική πρεμιέρα ήταν προ διετίας στην «Ευτυχία» του Αγγελου Φραντζή, πάλι στο ίδιο μέρος. Τότε ήταν εκεί σχεδόν το… μισό ελληνικό θέατρο, ανάμεσά τους και κάποιοι που πλέον μετράνε μέρες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Οπως και να έχει, φαίνεται πως μας είχε λείψει: τόσο σε εκείνους που ψάχνουν ευκαιρία να δανειστούν λίγη από τη λάμψη ενός παγκόσμιου φαινομένου, όσο και σε εμάς τους υπόλοιπους που θέλουμε απλώς τις σκοτεινές αίθουσες γεμάτες. «Ωχ! Σιγά, καλέ, μου πατάς το φόρεμα», μου έκανε στην έξοδο μια ανθυποστάρ που είχε ντυθεί (τουλάχιστον) για Κάννες. Πάλι καλά που τα φώτα στο κόκκινο χαλί είχαν πια σβήσει…