Ο έλεγχος του πιστοποιητικού εμβολιασμού πραγματοποιείται στα μουσεία, δημόσια και ιδιωτικά, όμως πάντα υπάρχει και μια πλευρά που δεν κάνει ακριβώς όσα πρέπει, όπως πρέπει. Πριν από λίγες ημέρες στο Μουσείο των Μυκηνών, το οποίο βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου, ένας από τους υπαλλήλους είδε το πιστοποιητικό της επισκέπτριας αλλά δεν μπήκε στον κόπο να ελέγξει τη γνησιότητά του. «Δεν θα το σκανάρετε;» τον ρώτησε, περιμένοντας να δείξει και την ταυτότητά της. «Εντάξει είναι, ήθελα να δω τις δόσεις του εμβολίου σας», αποφάνθηκε ευγενικά, κατά τα άλλα, ο υπάλληλος.
Το πωλητήριο έξω από το μουσείο, όπως ανηφορίζουμε προς την Πύλη των Λεόντων, ήταν επίσης μια έκπληξη. Παρότι το 2019 ο γ.γ. του ΥΠΠΟΑ Γ. ∆ιδασκάλου έκανε παρέμβαση για τον άμεσο ανεφοδιασμό του με προϊόντα του ΤΑΠΑ τότε, Ο∆ΑΠ σήμερα, ο χώρος είναι γεμάτος με οδηγούς, κάρτες και δυστυχώς λίγα χρηστικά αντικείμενα, αυτά δηλαδή που ζητάει ο επισκέπτης. Τρεις υπάλληλοι ήταν συγκεντρωμένες πίσω από το ταμείο, ενώ από ένα ραδιοφωνάκι ακουγόταν ένα παράταιρης αισθητικής τραγούδι. «Θεωρείτε ότι είναι κατάλληλη μουσική για το πωλητήριο των Μυκηνών;» ρωτήθηκε μια από τις τρεις υπαλλήλους. «Μας επιτρέπουν να ακούμε ραδιοφωνάκι», ήταν η απάντηση.
Είναι στιγμές που ακόμη και μια επίσκεψη στις «πολύχρυσες Μυκήνες», σε ένα χώρο με λαμπρή ιστορία –συμβαίνει και σε άλλα μουσεία– μπορεί να διαλύσει τη μαγεία. Μικρές λεπτομέρειες όπως η παρουσίαση των εκθεμάτων ή –σε άλλες περιπτώσεις– η αδιαφορία κάποιων υπαλλήλων. Η παράταξη αντικειμένων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου είναι αποτρεπτική, εκτός αν ο επισκέπτης έχει διαβάσει τον σχετικό οδηγό. Είναι πραγματικά κρίμα για εκείνους τους επισκέπτες που θέλουν να μάθουν περισσότερα, που αναζητούν ένα ελκυστικό αφήγημα και δεν αρκούνται στις επιστημονικά σωστές, αλλά αδιάφορες, για το ευρύ κοινό, λεζάντες των μουσείων.
Εκπληξη σε αυτό το ταξίδι ήταν η επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη – Παράρτημα Ναυπλίου. Οχι μόνο για την έκθεση «ΕΠΑΝΑCΥΣΤΑΣΗ ’21: Ναύπλιο» σε συνεργασία με το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Αλλωστε και τα δύο προηγούμενα μουσεία είχαν σπουδαίο υλικό. Οι υπάλληλοι ήταν εξυπηρετικοί, χαρούμενοι, με γρήγορα αντανακλαστικά, μιλούσαν στα παιδιά, όπως η φύλακας που ρώτησε τη δεκάχρονη επισκέπτρια σε ποια τάξη πηγαίνει, προτρέποντάς τη να δει από κοντά έναν πίνακα του Βρυζάκη, τον οποίο θα έχει προσέξει στα σχολικά βιβλία.