Υπερατλαντικό ταξίδι ενός γαλάζιου αγοριού, 100 έτη μετά
Στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου επιστρέφει για λίγους μήνες ένα από τα διάσημα πορτρέτα από το χέρι του Τόμας Γκέινσμπρο, φημισμένου ζωγράφου της Αγγλίας του 18ου αιώνα. Το «Μπλου μπόι», το «Γαλάζιο αγόρι» ή «Αγόρι στα γαλάζια», έχει μείνει στην ιστορία της τέχνης ως μία πλήρης προσωπογραφία σε ολόσωμη σύνθεση, 122×178 εκατ. Δεσπόζει το βλέμμα του αγοριού, η στάση του σώματος και το εξαιρετικό γαλάζιο ύφασμα, που από το 1770 είναι μέρος ενός συλλογικού φαντασιακού για τη ζωή τον 18ο αιώνα. Αυτό το έργο, μέρος της βρετανικής κληρονομιάς, είναι ξενιτεμένο, καθώς από το 1922 ανήκει στο «The Huntington», αυτό το εξαιρετικό σύμπλεγμα βιβλιοθήκης, μουσείου τέχνης και βοτανικών κήπων στο Σαν Μαρίνο της Καλιφόρνιας. Πριν αναχωρήσει για το νέο του σπίτι, τον χειμώνα του 1922, είχε εκτεθεί επί τρεις εβδομάδες σε δημόσιο προσκύνημα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Ηταν ένας αποχαιρετισμός.
Εκατό χρόνια μετά, το «Γαλάζιο αγόρι» επιστρέφει στο Λονδίνο, στην αίθουσα 46 της Εθνικής Πινακοθήκης, για να εκτεθεί και πάλι δημοσίως στη γενέτειρά του από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 15 Μαΐου 2022. Είναι η πρώτη φορά που το έργο αυτό δανείζεται από το «The Huntington» και ταξιδεύει στην Ευρώπη ώστε να το θαυμάσουν χιλιάδες επισκέπτες και κάτοικοι του Λονδίνου.
Η ταυτότητα του παιδιού που ζωγράφισε ο Γκέινσμπρο δεν έχει τεκμηριωθεί. Εχει γραφτεί πως το αγόρι είναι πιθανόν ο Τζόναθαν Μπατλ, γιος μεγαλεμπόρου. Είναι επίσης πιθανόν ο ίδιος ο Τόμας Γκέινσμπρο να ήθελε απλώς να αποδώσει το πορτρέτο ενός παιδιού μιας ορισμένης κοινωνικής στάθμης, αλλά περισσότερο να επεδίωκε να αποδώσει την ιδέα της παιδικής ηλικίας.
Οπως αναφέρει και η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, το «Αγόρι στα γαλάζια» έχει διαχυθεί ως εικόνα μέσω αναπαραγωγών και αντιγράφων, που έχει εξελιχθεί ως ένας από τους πιο αγαπημένους «γιους» της Βρετανίας. Θεωρείται ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα της βρετανικής τέχνης του 18ου αιώνα. Κατά πολλούς αναλυτές, το «Γαλάζιο αγόρι» είναι η αντίδραση του Γκέινσμπρο στην παράδοση της μεγάλης προσωπογραφίας, όπως αυτή κληροδοτήθηκε από τον Βαν Ντάικ. Η απήχηση του έργου στην κοινή γνώμη το περιέβαλε με μια αύρα παγκόσμιου πολιτιστικού αγαθού με συχνές αναφορές από τη βιομηχανία του κινηματογράφου και σύγχρονους καλλιτέχνες.
ΣΑΚΡΑΜΕΝΤΟ
Η Καλιφόρνια του 19ου αιώνα
Στο Μουσείο Τέχνης Κρόκετ του Σακραμέντο, ιστορίες της παλιάς Καλιφόρνιας ξετυλίγονται μέσα από έντυπα, διαφημίσεις, χάρτες και χαρακτικά από τη Συλλογή Πίτερ Τ. Πόουπ. Αναδύεται η ιδιαίτερη γοητεία που εξασκούσε η Δύση, μέσα από τον πυρετό του χρυσού αλλά και τις δυνατότητες που έδιναν ο σιδηρόδρομος και η ανάπτυξη των αστικών κέντρων, όπως το Σαν Φρανσίσκο. Χαρακτικά και λιθογραφίες υφαίνουν τον δύσκολο δρόμο της κατάκτησης της Δύσης.
ΠΑΡΙΣΙ
Ιουλία Μανέ
Η Ιουλία Μανέ (1878-1966) ήταν ιμπρεσιονίστρια ζωγράφος, συλλέκτρια έργων τέχνης, μοντέλο και θυγατέρα της ζωγράφου Μπερτ Μορισό. Η περίπτωσή της έρχεται στο φως μέσα από μια έκθεση έργων της και κλίματος εποχής στο Μουσείο Μαρμοτάν Μανέ, ένα από μικρά και εξαιρετικά μουσεία στο Παρίσι. Είναι η πρώτη έκθεση που αφιερώνεται στο έργο της μέσα στο γενικότερο πνεύμα ανέλκυσης μισοφωτισμένων περιπτώσεων γυναικών στην ιστορία της τέχνης.
ΛΟΝΔΙΝΟ
Αρχαία άστρα
Η αρχαιότερη απεικόνιση του έναστρου ουρανού είναι περίπου 3.600 ετών και θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο Βρετανικό Μουσείο. Αποτελεί ένα από τα ιδιαίτερα εκθέματα της έκθεσης για το Στόουνχεντζ που θα εγκαινιαστεί στις 17 Φεβρουαρίου. Ο λεγόμενος Δίσκος της Νέμπρα είναι ορειχάλκινος, διαμέτρου 31 εκατοστών και ανακαλύφθηκε το 1999 στη Σαξονία της Γερμανίας. Η έκθεσή του θα είναι ευκαιρία για χιλιάδες επισκέπτες να τον περιεργαστούν από κοντά.
ΒΟΣΤΩΝΗ
Ο χρυσός αιώνας
Το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης εγκαινίασε επτά αναμορφωμένες αίθουσες αφιερωμένες στην τέχνη της Δημοκρατίας των Κάτω Χωρών και της Φλάνδρας με περίπου 100 έργα του 17ου αιώνα με ευρύτατη θεματολογία. Εργα Ρέμπραντ, Φρανς Χαλς, Αντονι βαν Ντάικ κ.ά. καθιστούν την ολλανδική και φλαμανδική συλλογή από τις σπουδαιότερες του κόσμου. Τα περισσότερα δωρήθηκαν στο Μουσείο από μεγάλους συλλέκτες και πάτρωνες των τεχνών.
ΜΑΔΡΙΤΗ
Αιώνια Αμερική
Στη Μαδρίτη, το Εθνικό Μουσείο Τίσεν-Μπορνεμίτσα είναι ένα αναπάντεχο κέντρο αμερικανικής τέχνης παρότι φημίζεται κυρίως για τις ευρωπαϊκές συλλογές του. Αυτή την περίοδο παρουσιάζονται σε έκθεση σημαντικά έργα της αμερικανικής συλλογής, η οποία οφείλεται στο συλλεκτικό δαιμόνιο του βαρόνου Χανς Χάινριχ Τίσεν-Μπονεμίτσα (1921-2002). Τα έργα συμπληρώνονται από διάφορα αποκτήματα, τα οποία στο σύνολό τους καθιστούν το Μουσείο σημείο αναφοράς.