07.00
Η Ρόζα και η Ρόξι με καλημερίζουν. Περιμένουν να κατέβω τη σκάλα και να τις χαϊδέψω. Σαν γάτα, η Ρόζα φροντίζει πάντα να επιβάλλεται, αλλά ευτυχώς υπάρχουν όρια. Τους βάζω φαγητό πριν φύγω για την αγχολυτική πρωινή βόλτα με τη Ρόξι, η οποία γαβγίζει άγρια σε όποιο σκυλί μας πλησιάζει. Επιστρέφοντας, μπαίνω στην πρωινή ρουτίνα. Δηλαδή ετοιμάζω το πρωινό του μικρού μου γιου και τον πηγαίνω στο σχολείο.
09.00
Οργανώνω τη μελέτη μου ανάλογα με το αν ακολουθεί πρόβα με την ορχήστρα. Είτε έχουμε πρόβα είτε όχι, είναι βαθιά η ανάγκη μου για προσωπική μελέτη και εξάσκηση, λόγω της μεγάλης ευθύνης που φέρει η θέση μου ως κορυφαίος Α στα τρομπόνια της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Ακούω πάρα πολλή μουσική μέσα στη μέρα και διαφορετικά είδη. Μου αρέσει πολύ να «κλέβω» ιδέες, που μετά τις προσαρμόζω στο παίξιμό μου. Αυτόν τον καιρό, μάλιστα, ηχογραφώ και τον πρώτο μου δίσκο. Πρόκειται για τραγούδια Ελλήνων συνθετών που τα έχω μεταγράψει για τρομπόνι και πιάνο.
10.00
Σειρά έχει η καθιερωμένη πρόβα με την ορχήστρα. Από την περίοδο της καραντίνας άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο ευλογημένος νιώθω που κάνω αυτή τη δουλειά. Σε σημείο, μάλιστα, συχνά να αισθάνομαι ενοχές απέναντι στους ανθρώπους που δεν απολαμβάνουν ιδιαίτερα το επάγγελμά τους. Κάθε έργο που παίζουμε προσπαθώ να το επεξεργάζομαι σαν να είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή μαζί του, παρ’ όλο που ανήκει στο ρεπερτόριο μιας συμφωνικής ορχήστρας. Δεν είναι εύκολο, γιατί παίρνω στα χέρια μου την παρτιτούρα συχνά φορτισμένος από τις προκαταλήψεις που ακολουθούν τον συνθέτη ή την εποχή του. Γεμάτη και παραγωγική μέρα για μένα είναι αυτή που γίνονται επιτυχημένες πρόβες με την ορχήστρα. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθω προσμονή για τη συναυλία.
«Συνεχώς ονειρεύομαι, κάνω σχέδια. Αυτό με κρατάει ζωντανό κι ελπίζω δημιουργικό. Το ανεξάντλητο της μουσικής και η μαγεία που ασκεί πάνω μου».
14.00
Τελειώνοντας την πρόβα πάω στο ωδείο. Η επαφή με τους νέους μουσικούς είναι πολύ αναζωογονητική. Μου δίνει ενέργεια το να παρατηρώ τις ομοιότητες και τις διαφορές μας. Η μεγαλύτερή μου αγωνία είναι να οδηγήσω τα παιδιά στον δρόμο της ερμηνείας. Εννοείται ότι η τεχνική του οργάνου αποτελεί προτεραιότητα, αλλά το κύριο μέλημά μου είναι να εκφραστούν προσωπικά μέσα από τη μουσική. Να δημιουργήσουν. Ομολογουμένως, δεν είναι εύκολο ένα χάλκινο όργανο, το τρομπόνι στην περίπτωσή μου. Είναι ξένο προς το σώμα και πρέπει να γίνει ένα με την ανάσα σου για να το ελέγξεις. Ομως, αν ανοίξεις την ψυχή σου με φαντασία και θέληση θα μπορέσεις να «μιλήσεις» γι’ αυτό που κρύβεις μέσα σου.
19.00
Αυτό τον καιρό ασχολούμαι εντατικά με το Metallon, το σύνολο χάλκινων πνευστών της ορχήστρας. Φέτος γιορτάζουμε τα είκοσι χρόνια από την ίδρυσή του και ετοιμάζουμε ένα βίντεο-αφιέρωμα που θα δημοσιοποιηθεί σύντομα. Είκοσι χρόνια τώρα σχεδιάζουμε συναυλίες και υλοποιούμε τις διάφορες ιδέες που έχουμε κατά καιρούς. Πράγμα φιλόδοξο και δύσκολο για ένα σύνολο χάλκινων πνευστών στην Ελλάδα. Oμως, αυτό μας ενώνει. Βλεπόμαστε εκτός του ωραρίου των προβών και πειραματιζόμαστε, παίζοντας διαφορετικά είδη μουσικής. Eχουμε γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα και έχουμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους που δεν θα γνωρίζαμε διαφορετικά. Το σημαντικότερο για εμάς όλα αυτά τα χρόνια είναι η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση με το κοινό και άλλους καλλιτέχνες μέσα από τη μουσική.
21.00
Τις βραδινές ώρες έχω ανάγκη να αφεθώ, να ξεκουραστώ. Μιλώ στο τηλέφωνο με τους μεγάλους μου γιους, που βρίσκονται στην Κύπρο και την Κέρκυρα, για να μάθω τα νέα τους. Πριν από την καραντίνα, το σπίτι μας ήταν πάντα ανοιχτό. Κάθε καλός φίλος ερχόταν εδώ για κουβέντα και κρασί. Πλέον, έχουν δυσκολέψει αυτά. Αλλά πάντα το βράδυ είναι η ώρα που συναντιόμαστε με τη γυναίκα μου και λέμε τα νέα μας. Ακόμη και τις πιο χαλαρές μέρες, όμως, το μυαλό μου δεν σταματάει. Συνεχώς ονειρεύομαι, κάνω σχέδια. Αυτό με κρατάει ζωντανό κι ελπίζω δημιουργικό. Το ανεξάντλητο της μουσικής και η μαγεία που ασκεί πάνω μου.
Disney Fantasia με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2022. Christmas Theater, Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο Γαλατσίου.