Ο κύριος Γκρι ανατρέχει σε ηχογραφήσεις που έχει με τον Βλαντιμίρ Χόροβιτς στο πιάνο. Ξεχωρίζει τις αγαπημένες του: τις έξι σονάτες του Ντομένικο Σκαρλάτι. Τις «Παιδικές σκηνές» του Σούμαν. Τα πρελούδια του Σκριάμπιν. Το 23ο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Μότσαρτ. Το Νυχτερινό σε σι ελάσσονα του Φορέ.
Τον ρωτώ γιατί τώρα ο Χόροβιτς. Εχει έτοιμη την απάντηση: είχε γεννηθεί στο Κίεβο το 1904. Τότε η Ουκρανία αποτελούσε τμήμα της τσαρικής Ρωσίας. Στο ωδείο του Κιέβου έκανε τα πρώτα του βήματα. Στα δέκα του έπαιξε ιδιωτικά για τον Ρώσο συνθέτη Αλεξάντρ Σκριάμπιν. Τον εντυπωσίασε.
Εδωσε πολλές συναυλίες σε όλη τη Ρωσία. Δεν πληρωνόταν. Η αμοιβή του ήταν σε ψωμί, βούτυρο και σοκολάτες.
Στα δεκατέσσερά του, το 1920, ο Χόροβιτς έδωσε την πρώτη του συναυλία. Πού; Στο –μαρτυρικό σήμερα– Χάρκοβο. Ακολούθησαν πολλές συναυλίες σε όλη τη Ρωσία. Δεν πληρωνόταν. Η αμοιβή του ήταν σε ψωμί, βούτυρο και σοκολάτες. Ο ίδιος ήθελε να γίνει συνθέτης, αλλά ακολούθησε καριέρα πιανίστα για να βοηθήσει την οικογένειά του, η οποία «είχε χάσει όλη της την περιουσία εξαιτίας της Ρωσικής Επανάστασης».
Το 1925 πάει στη Γερμανία και στο Βερολίνο για να μελετήσει πλάι στον μεγάλο Αρτούρ Σνάμπελ. Είναι ένας αποχαιρετισμός: αυτό που θέλει είναι να φύγει μακριά από τη Σοβιετική Ενωση. Παίζει στο Λονδίνο, στη Ρώμη, στη Νέα Υόρκη, κυρίως στο Παρίσι όπου εγκαθίσταται αρχικά. Οι πολλές μετακινήσεις και οι συναυλίες αποδυναμώνουν την υγεία του και αποφασίζει να απέχει από τις αίθουσες. Πέρα από το ότι θα ερωτευτεί και θα παντρευτεί την κόρη του Τοσκανίνι, επιλέγει να ζήσει μια αποτραβηγμένη, ήσυχη ζωή κλεισμένος σπίτι του. Αυτό είναι το πρώτο από τα διαλείμματα χρόνων που θα έχει ως προς τις συναυλίες. Παίζει ιδιωτικά, για φίλους, παίζει για τον εαυτό του, παρότι θα είναι εξαιρετικά δημοφιλής στη Νέα Υόρκη, όπου θα εγκατασταθεί οριστικά το 1939 (θα λάβει την αμερικανική υπηκοότητα το 1944). Το Κάρνεγκι Χολ γίνεται συχνά το δεύτερο σπίτι του – έως το 1953, οπότε εξαφανίζεται και πάλι. Η δισκογραφική εταιρεία CBS εγκαθιστά πλήρες στούντιο στο σπίτι του και από εκεί κάνει μεγάλη σειρά ηχογραφήσεων. Το κοινό θα τον δει ξανά από κοντά το 1965 στο Κάρνεγκι Χολ και πάλι.
Ολες αυτές τις δεκαετίες δεν πατάει το πόδι του στην πατρική γη ούτε στη Ρωσία. Θα το κάνει τέσσερα χρόνια προτού πεθάνει. Το 1985, και αυτό επειδή έχει ξεκινήσει η περεστρόικα και βλέπει ότι η Σοβετική Ενωση καταρρέει, ο Χόροβιτς κάνει δύο περιοδείες στα παλιά του μέρη. Τη χρονιά-ορόσημο, 1989, θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο κύριος Γκρι βάζει να ακούσουμε τις «Παιδικές σκηνές» του Σούμαν. Το μαγικό πρώτο μέρος τους (Von fremden Ländern und Menschen – Περί ξένων χωρών και λαών) και μετά τη νανουριστική «Ονειροπόληση». Ο Χόροβιτς παίζει και από την τηλεόραση οι πολεμικοί ανταποκριτές μας μιλούν από το Κίεβο.