Ελάχιστα απέχουμε πια από την 94η απονομή των βραβείων Οσκαρ, εκεί όπου οι αστέρες του κινηματογράφου θα μαζευτούν και πάλι στο Λος Αντζελες για να τιμήσουν όσους ξεχώρισαν ανάμεσά τους με τις ταινίες τους φέτος. Επειτα από μία σεζόν (2020-2021) που έκανε στην άκρη λόγω πανδημίας, με αποτέλεσμα να φτάσει στα Οσκαρ μια μάλλον ασυνήθιστη συλλογή ταινιών, το Χόλιγουντ επιστρέφει για να διεκδικήσει τα σκήπτρα του. Και το μόνο βέβαιο είναι πως το 2022 αυτά θα καταλήξουν σε χέρια γυναικών. «Η εξουσία του σκύλου» της Τζέιν Κάμπιον και το «CODA» της Σάιαν Χέντερ είναι τα δύο μεγάλα φαβορί για το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, ωστόσο η πραγματικά αμφίρροπη μάχη θα δοθεί στην κατηγορία του πρώτου γυναικείου ρόλου.
Η Πενέλοπε Κρουζ ένωσε για μία ακόμη φορά δυνάμεις με τον αγαπημένο της Πέδρο Αλμοδόβαρ στις «Παράλληλες μητέρες», ένα φιλμ βασισμένο στη γυναικεία δυναμική-αλληλεγγύη, όπου η Ισπανίδα σταρ αποδεικνύει (ξανά) την αξία της. Χαρακτηριστικό της ερμηνείας της είναι η τρομερή άνεση με την οποία αυτή έρχεται, η οποία πάντως πιθανότατα δεν θα σταθεί αρκετή για να της χαρίσει το δεύτερο Οσκαρ της καριέρας της. Αξίζει να σημειωθεί πως, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, η Κρουζ είναι η μόνη από τις υποψήφιες που έχουμε δει στα ελληνικά σινεμά, προς το παρόν.
Μία ακόμη κάτοχος Οσκαρ, εκ των φαβορί και για το φετινό, είναι η Νικόλ Κίντμαν. Η Αυστραλή ηθοποιός υποδύεται τη θρυλική Λουσίλ Μπολ στο «Being the Ricardos» του Ααρον Σόρκιν και της Amazon. Μαζί με τον Χαβιέ Μπαρδέμ ερμηνεύουν το ζευγάρι της Λούσι και του Ντέζι, οι οποίοι έγραψαν τηλεοπτική ιστορία με το απίστευτα επιτυχημένο «I Love Lucy» κατά τη δεκαετία του 1950. Εκτός από την όντως υπέροχη δουλειά που έχει κάνει στον ρόλο, στα ατού της Κίντμαν είναι αναμφίβολα και η αγάπη της Ακαδημίας για χαρακτήρες που προέρχονται από τα σπλάχνα της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Το Χόλιγουντ επιστρέφει δυναμικά για να διεκδικήσει τα σκήπτρα του, και σπουδαίες γυναίκες δημιουργοί τα χρυσά αγαλματίδια.
Αληθινό πρόσωπο, και μάλιστα ξανά τηλεστάρ, αν και τελείως διαφορετικού είδους, υποδύεται και η Τζέσικα Τσαστέιν στο «The Eyes of Tammy Faye». Η Τάμι Φέι Μπέικερ, όπως είναι το πλήρες όνομα, υπήρξε μία από τις διασημότερες μορφές των «τηλεοπτικών» ευαγγελιστών στην Αμερική, καταφέροντας να δημιουργήσει μια μικρή θρησκευτική αυτοκρατορία κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980. Η Τσαστέιν, από την πλευρά της, γίνεται σχεδόν αγνώριστη από τα προσθετικά και το μακιγιάζ σε αρκετά μεγάλα κομμάτια της ταινίας, προκειμένου να ενσαρκώσει αυτή την ιδιαίτερη μορφή. Η προσπάθειά της έχει αναγνωριστεί ήδη από την Ενωση Ηθοποιών, η οποία της έδωσε και το σχετικό βραβείο, αυξάνοντας κατακόρυφα τις οσκαρικές βλέψεις της.
Και αν οι δύο προηγούμενες θεωρούνται τα (σχετικά) φαβορί της βραδιάς, κανείς δεν μπορεί να ξεγράψει την Ολίβια Κόλμαν. Τη γυρισμένη στις Σπέτσες «Χαμένη κόρη» της Μάγκι Τζίλενχαλ θα τη δούμε κατά πάσα πιθανότατα το καλοκαίρι στη χώρα μας, ωστόσο ο υπόλοιπος κόσμος έχει ήδη θαυμάσει τη Βρετανίδα ηθοποιό σε άλλο ένα ερμηνευτικό ρεσιτάλ. Υποδυόμενη μια ακαδημαϊκό που περνάει μοναχικές διακοπές στο ελληνικό νησί, μέχρι που οι μνήμες της μητρότητας την κατακλύζουν, η Κόλμαν είναι εξαιρετική, αποδεικνύοντας ξανά πως είναι από εκείνες τις ηθοποιούς που μπορούν να παίξουν, κυριολεκτικά, οτιδήποτε.
Τελευταία της λίστας, αλλά όχι δίχως τις δικές της ελπίδες, είναι η Κρίστεν Στιούαρτ. Η Αμερικανίδα σταρ μπορεί να μη διαθέτει το εκτόπισμα –μερικοί θα έλεγαν και το ταλέντο– των συνυποψηφίων της, ωστόσο δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει κανείς την τρομερή δουλειά που έχει κάνει στο «Spencer» του Πάμπλο Λαρέιν. Ο τελευταίος φιλοτεχνεί εκεί ένα πολύ ξεχωριστό πορτρέτο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, και η Στιούαρτ είναι απολύτως καθοριστική στην υλοποίησή του. Μπαίνοντας επί της ουσίας σε ένα περιβάλλον ψυχολογικού θρίλερ, η δική της Νταϊάνα βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρκούς αγωνίας και άγχους, ένα συναίσθημα ορατό σχεδόν σε κάθε της βλέμμα.