Οι ήχοι του δάσους τη νύχτα γεννούν κόσμους αθέατους, μυστηριώδεις, σιωπηλούς. Ενα ολόκληρο σύμπαν δεμένο με τη λαϊκή παράδοση, την προφορική αφήγηση, τη συνάντηση του πραγματικού και του φανταστικού, εκεί όπου οι μύθοι, οι θρύλοι και οι δοξασίες δίνουν φωνή στα ζώα του δάσους, διαστέλλουν το βλέμμα, βαθαίνουν τις αισθήσεις. Ο Πανταζής Τσέλιος είναι ένας χαρισματικός και προσηλωμένος στην τέχνη του χαράκτης που ανασυστήνει με τρόπο συγκινητικό μια ολόκληρη παράδοση, πηγαίνει πίσω στον Γιάννη Κεφαλληνό και τους επιγόνους του, για να πάει μπροστά σε μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα επαναδιατύπωση του ρόλου των χαρακτών στη σύγχρονη τέχνη. Μέσα στο ιδανικό περιβάλλον της ατομικής έκθεσής του στο «Μετς – Κέντρο Τεχνών», με τίτλο «Πλωτό δάσος» (έως 12.4), αισθάνεται κανείς την ωστική δύναμη ενός κόσμου που πιέζει να βρει ζωτικό χώρο μέσα στον θόρυβο και στη σύγχυση της εποχής μας.
Είναι ένα καθαρό βλέμμα, έντιμο, κατασταλαγμένο, ένα βλέμμα γνήσιο, καθώς ο Πανταζής Τσέλιος μεγαλωμένος με τα βιώματα αυτού του κόσμου, στην Ευρυτανία, μας παραδίδει αυτά τα 21 χαρακτικά παραπέμποντας εμμέσως σε μια εικαστική εκδοχή του κλασικού έργου του επίσης Ευρυτάνα Στέφανου Γρανίτσα (1880-1915) «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου». Συνομιλεί, επίσης, σιωπηρά και ακουσίως, με το εικαστικό έργο του Γιάννη Καστρίτση.
Αλλά ο Πανταζής Τσέλιος είναι αυτόφωτος. Το ταλέντο του αναβλύζει σαν φως. Ο δάσκαλός του, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ, Γιάννης Γουρζής, που έχει βγάλει εξαίρετους νέους χαράκτες, φωτισμένος καλλιτέχνης και ο ίδιος, γράφει για τον Πανταζή Τσέλιο: «Τον θυμάμαι να σκύβει με περίσσια προσοχή και θρησκευτική ευλάβεια στο έργο και στη μελέτη του, προκειμένου να αποδώσει τις σκέψεις του. Με σχολαστικότητα, πίστη, αγάπη και προσήλωση, όχι μόνο σπούδασε τις αξίες της Χαρακτικής αλλά και παρουσιάζει στην ατομική του έκθεση έργα τα οποία χαρακτηρίζει η αξία των προτερημάτων που διαθέτει. Με ιδιαίτερη κλίση στην ξυλογραφία και τις αισθητικές της αξίες, ο Πανταζής προσπαθεί να μας μυήσει στη Χαρακτική».
Με εξαιρετική χρήση χρώματος, ο Πανταζής Τσέλιος οργανώνει τη συνομιλία του με το φυτικό και το ζωικό βασίλειο με τρόπο ισότιμο και ταπεινό. Η αλεπού, το κοράκι, το λιοντάρι, ο λαγός, ο λύγκας, η αρκούδα, ο λύκος αποκτούν υπόσταση προσώπου, ενδύονται ένδυμα ιερό, γίνονται συνοδοιπόροι του ανθρώπου. Ως μια βαθύτερη αλληγορία υπέρ ενός τρόπου ζωής βασισμένου στην αρχέγονη φύση του ανθρώπου, το έργο του Πανταζή Τσέλιου είναι ευρύτερο της αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας του. Γίνεται ένας προθάλαμος σκέψης, ένα εργαστήρι ιδεών για την ανανέωση ενός φθίνοντος ιδιώματος, χαμηλόφωνου, αλλά ρωμαλέου, συνδεδεμένου με τη βυζαντινή ζωγραφική, το λαϊκό παραμύθι, την αισθητική παρακαταθήκη των παραδοσιακών μοτίβων, τη χειρωναξία, την προφορικότητα, τη δύναμη του θρύλου, την ιερότητα της ζωής, τη συνομιλία με τον ευρύτερο φυσικό κόσμο ως θόλου αλλά και ως απτού δημιουργήματος.
Ως προέκταση αυτού του εγχειρήματος κυκλοφόρησε και ένα καλλιτεχνικό βιβλίο σε λίγα αντίτυπα με τίτλο «Θηριολόγιο» (η ζωή των κατοίκων ενός ορεινού δάσους σε εννέα εικόνες χαραγμένες σε πλάγιο ξύλο από τον Πανταζή Τσέλιο). Το βιβλίο όπως και τα χαρακτικά της έκθεσης διατίθενται σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές (ενδεικτικό και αυτό ενός σπάνιου ήθους) στο «Μετς – Κέντρο Τεχνών» (Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, https://www.metsartscentre.gallery/). Αυτός ο χώρος, στεγασμένος σε ένα θαυμαστά αποκατεστημένο σπίτι του Μεσοπολέμου, απηχεί και την ευρύτερη προσπάθεια του δημιουργού του, του ζωγράφου και αγιογράφου Γιώργου Κόρδη – ένας φάρος πνευματικότητας στον αθηναϊκό χάρτη. Η έκθεση του Πανταζή Τσέλιου ταιριάζει θαυμάσια σε αυτόν τον εξαιρετικό χώρο.
