Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να πλησιάζει πια τους τρεις μήνες και μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας να τηρεί στάση μποϊκοτάζ απέναντι σε οτιδήποτε φέρει επίσημη ρωσική σφραγίδα, οι Ρώσοι κινηματογραφιστές βρίσκονται σε κατάσταση… αμηχανίας. Από τη μία κατοικούν και δουλεύουν σε μια χώρα όπου η συμμόρφωση με την κρατική γραμμή θεωρείται πλέον πιο επιτακτική από ποτέ· από την άλλη, αρκετοί από αυτούς έχουν ασκήσει μέσα από το έργο τους κριτική τα προηγούμενα χρόνια στην παρούσα κατάσταση, ενώ πλέον δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να συνδέονται ή να προσφέρουν στην πολεμική μηχανή του προέδρου Πούτιν.
Αυτό το τελευταίο το δήλωσε στο Variety ένας (ανωνύμως) έμπειρος Ρώσος παραγωγός, ο οποίος αυτό τον καιρό τερματίζει όλες τις δραστηριότητές του στη Μόσχα. Φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι, καθόλου λίγοι, που τηρούν στάση αναμονής. Με αφορμή το εν εξελίξει Φεστιβάλ Καννών και τον αποκλεισμό που εκείνο επέβαλε στις επίσημες ρωσικές συμμετοχές, ένας άλλος παραγωγός, επίσης ανωνύμως, είπε πως «νιώθω άβολα να πάω κάτω από αυτές τις συνθήκες». Αντιθέτως, ο επιφανής κινηματογραφιστής Κίριλ Σερεμπρένικοφ διεκδικεί ως ανεξάρτητος τον Χρυσό Φοίνικα στην Κρουαζέτ με το «Tchaikovsky’s Wife».
Ο ίδιος μίλησε σχετικά με τη διαφορά πραγματικού ρωσικού πολιτισμού και προπαγάνδας: «Η ρωσική κουλτούρα έχει να κάνει με το εύθραυστο της ζωής. Με ανθρώπους που καταπιέζονται. Εκείνους που αγωνίζονται για αλήθεια και δικαιοσύνη. Αυτή είναι η πραγματική κουλτούρα. Οχι ιδεολογική κουλτούρα. Οχι προπαγάνδα. Πιστεύω πως μια τέτοια κουλτούρα δεν πρέπει να μποϊκοτάρεται».
Το οξύμωρο είναι πως όλη αυτή η μετέωρη κατάσταση διαμορφώνεται σε μια περίοδο κατά την οποία το ρωσικό σινεμά βρίσκεται σε άνθηση, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, με πολλές παρουσίες και διακρίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ, όσο και σε βιομηχανικό, με εκατοντάδες παραγωγές να τροφοδοτούν ξένες και εγχώριες ψηφιακές πλατφόρμες.