Ο κύριος Γκρι αδημονεί για τη 12η Ιουλίου, οπότε το διαστημικό τηλεσκόπιο «Τζέιμς Γουέμπ» θα στείλει τις πρώτες του έγχρωμες φωτογραφίες από το σκοτεινό βάθος του σύμπαντος.
«Λένε πως θα μπορέσουμε να δούμε πράγματα που έως τώρα δεν ήταν ορατά. Αστέρες, γαλαξίες και άλλες δομές στο Διάστημα που παρέμεναν εκτός ορατότητας», μονολογεί συνεπαρμένος ο κύριος Γκρι. «Διάβασα τι έλεγε ένας αστρονόμος που σχετίζεται με το “Τζέιμς Γουέμπ”: το σύμπαν είναι απέραντο και ποικίλο και μόλις τώρα αρχίσαμε να ξύνουμε την επιφάνειά του για να δούμε τι βρίσκεται εκεί πέρα».
Φαίνεται πως το τηλεσκόπιο θα φέρει εκπληκτικές εικόνες από το πρώιμο σύμπαν, τον κύκλο ζωής των άστρων, την εξέλιξη των γαλαξιών, τους εξωπλανήτες.
«Είμαστε απλώς άνθρωποι και δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι πρόκειται να μας πει το σύμπαν», λένε οι αστρονόμοι, οι οποίοι θα αναλάβουν να «μεταφράσουν» τις υπέρυθρες συχνότητες σε χρώματα που το ανθρώπινο μάτι μπορεί να διακρίνει. Οπως μάλιστα τονίζουν, η όλη διαδικασία μοιάζει με το να προσπαθείς να μεταφράσεις ένα ποίημα σε μια ξένη γλώσσα.
Η όλη διαδικασία μοιάζει με το να προσπαθείς να μεταφράσεις ένα ποίημα σε μια ξένη γλώσσα.
Ο κύριος Γκρι μελαγχολεί που δεν θα είναι εδώ για να δει αυτές τις εικόνες ο Αμερικανός Ινγκραμ Μάρσαλ (Ingram Marshall), ένας από τους αγαπημένους του σύγχρονους συνθέτες, ο οποίος πέθανε στις 31 Μαΐου, στα ογδόντα του, από Πάρκινσον. «Ναι», λέει, «διότι η μουσική του θα μπορούσε να είναι σε μετάφραση οι εικόνες του “Τζέιμς Γουέμπ”. Διότι ο Μάρσαλ αναζητούσε μέσα από τη μουσική “το σκοτεινό, το όμορφο και το απέραντο”».
Ο Μάρσαλ, μου λέει ο κύριος Γκρι, ήταν αυτό που τόνιζε ένας παλιός του μαθητής, ο Τίμο Αντρες, συνθέτης που συνδύαζε «με μυστηριώδη τρόπο το ιερό με το κοσμικό, ακολουθώντας μια γραμμή συλλογισμού που τον οδηγούσε σε περιοχές αποκλειστικά δικές του».
Ο κύριος Γκρι σκέφτεται τις μουσικές που έγραψε για το Kronos Quartet («Voces Resonae», 1984) και πιο πρόσφατα το «Orphic Memories» (2006) για την Orpheus Chamber Orchestra και βάζει να ακούσουμε το μυστηριακό, υποβλητικό «Fog Tropes» (1982), όπου τα χάλκινα πνευστά αναμειγνύονται με ήχους από σειρήνες της ομίχλης, γλάρους, τον άνεμο και το νερό του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο.
Η μουσική του Μάρσαλ έχει τη δική της σχέση με την εικόνα. Το «Fog Tropes» και το άλλο του έργο «Gradual Requiem» (1980) εξελίχθηκαν σε συνεργασία με τον Νορβηγό φωτογράφο Τζέιμς Μπένγκστον (James Bengston). «Ο ήχος του είναι απόκοσμος και γήινος μαζί», λέει ο κύριος Γκρι, «είναι όπως το βλέμμα ενός ανθρώπου στη Γη που ατενίζει ένα νεφέλωμα στον ουρανό. Το πολύ μικρό και η απεραντοσύνη κάνουν, ως γνωστόν, καλό ζευγάρι».