Λίγο φασκόμηλο από τον Ψηλορείτη, η συνήθεια της Κρητικής γιαγιάς «να θυμιάζει», όπως μας λέει η καλλιτέχνις, μια προσφορά και μια ευχή για την πόλη που βουίζει έξω από τα όρια του Κήπου του Μεγάρου Μουσικής. Ενα παλιό λιόπανο, διάτρητο, χάρισμα καλού φίλου που έχει «φύγει», νήματα πλεγμένα στο χέρι έτσι ώστε να δημιουργούν μια τέντα όμοια με αυτήν των Βεδουίνων. Σκιά κάτω από τον ήλιο, μια στάση, μια παύση για αναπνοή.
Μιλώντας με την εικαστικό Κατερίνα Κατσιφαράκη, η δουλειά της οποίας παρουσιάζεται στην in situ έκθεση με τίτλο «Songlines» (Μονοπάτια των τραγουδιών), σε επιμέλεια Αννας Καφέτση, αντιλαμβάνεσαι ότι η έμπνευσή της είναι εναρμονισμένη απολύτως με το περιβάλλον όπου παρουσιάζεται κάθε φορά το έργο της. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι πέρυσι είχε συμμετάσχει με μια εγκατάσταση στην πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα «Πρώτη Τελευταία και Παντοτινή Μπιενάλε του Ψηλορείτη», που διοργανώνει ο επιμελητής Σταμάτης Σχιζάκης σαν κινητή γιορτή, που με συνέπεια επιστρέφει στο βουνό. «Η δουλειά μου είναι κάπως σαν κινούμενες σημειώσεις από τη ζωή μου», λέει η κ. Κατσιφαράκη. «Ιδίως όταν βρίσκομαι μέσα στη φύση αισθάνομαι τη ροή της στο σώμα μου. Για τη συγκεκριμένη έκθεση, πολλές φορές κάναμε τις διαδρομές του Κήπου με την κ. Καφέτση και ακόμη περισσότερες μόνη μου. Για να συνδεθώ με τον χώρο, να τον μεταβολίσω μέσα μου. “Τι νιώθω εδώ;”, αναρωτιόμουν, τι λέω σε αυτόν τον χώρο και τι μου λέει εκείνος».
Το αποτέλεσμα είναι εφήμερες εγκαταστάσεις και γλυπτικές παρεμβάσεις που μόλις διακρίνει το μάτι καθώς είναι πλήρως ενταγμένες στο περιβάλλον, φτιαγμένες από φυσικά υλικά, απλωμένες στη χλόη, στην πέτρα, στα δέντρα. Διάσπαρτες σε 19 σημεία του Κήπου αυτές οι in situ παραγωγές και αναπλαισιώσεις προηγούμενων έργων, παρουσιάζονται εν μέρει στο φως της ημέρας και στο σύνολό τους μετά τη δύση του ηλίου, έως αργά τη νύχτα. Στιγμιαία βίντεο σαν οπτικά «χαϊκού» και προβολές χωρίς ήχο δημιουργούν ένα σύμπαν που προσφέρεται μέσα από την περιπλάνηση για μια βιωματική σύνδεση με τον φυσικό χώρο και μια αναστοχαστική εμπειρία του εαυτού.
Εφήμερες εγκαταστάσεις και γλυπτικές παρεμβάσεις που μόλις διακρίνει το μάτι στην έκθεση «Songlines», στον Κήπο του Μεγάρου.
«Η φύση και η βάδιση παραμένουν πάντα στα έργα της καλλιτέχνιδος πηγή ποιητικής σκέψης και αυθεντικού αισθήματος. Με την έκθεση στον Κήπο του Μεγάρου και την εφήμερη κατοίκηση στον δημόσιο χώρο επιστρέφει εκεί όπου ανήκει, στο ύπαιθρο και στην κοινότητα. Παρατηρεί επί τόπου και συλλέγει τα υλικά και τις μεταφορές της», σχολιάζει η διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Μεγάρου Μουσικής (annexM), Αννα Καφέτση. «Η έκθεση έχει σχεδιαστεί σαν μια ρευστή, χωρίς προκαθορισμένα όρια μεταφορική χαρτογραφία, η οποία συνδέει με ένα αόρατο νήμα κίνηση, στάση και τελετουργία. Την επιφάνειά της διασχίζουν σιωπηλές, αμέτρητες γραμμικές πορείες, χωρίς ορατή την ανθρώπινη παρουσία, που επαναλαμβάνονται, μοναδικές, παράλληλες ή αενάως διασταυρούμενες, δίχως παύση», προσθέτει.
Στην έκθεση παρουσιάζεται επίσης σε πρώτη προβολή το νέο ντοκιμαντέρ της Δήμητρας Κουζή «Do-Nothing Farming 2022», το οποίο πλαισιώνει την εγκατάσταση της Κατερίνας Κατσιφαράκη «Σβόλοι». Στο βίντεο καταγράφεται η συμμετοχική διαδικασία παραγωγής των σβόλων με σπόρους κηπευτικών και σιτηρών στο εργαστήριο που οργάνωσε γι’ αυτόν τον σκοπό ο φυσικός καλλιεργητής Παναγιώτης Μανίκης στην Αλαγονία του Ταϋγέτου τον Μάιο του 2022.
«Songlines», Κήπος Μεγάρου Μουσικής, έως 18 Σεπτεμβρίου.